Ik was behoorlijk zenuwachtig moet ik zeggen hoor... Ik twijfelde heel erg of ik als ik hem zou zien ook wel zou sterk zou blijven!
En hier roept een volmondig ja, dat kon ik!!! Whoei....haha...

Ik had gekookt, dus we hebben eerst een hapje gegeten en gesproken over koetjes en kalfjes. Op een gegeven moment begon hij over ons, en hoe het allemaal was gegaan.
Ik kon het niet laten om daar op in te springen natuurlijk en heb heel duidelijk en open verteld wat ik ervan vond. Zonder boos te worden, zonder kwade ondertoon, maar wel heel direct en misschien ook best hard en confronterend. Ja, ik had geen zin om er doekjes om te gaan winden. Wilde gewoon mijn mening kwijt.
Hij begreep het allemaal, gaf me ook echt in alles gelijk. En hij maakte meteen een opmerking van Lin, wat doe je stoer! Nee, ik doe helemaal niet stoer, ik ben veranderd, gevoel is veranderd, heb grote stappen gemaakt.
Dat viel hem meteen op, want hij zei Damn Linnie is er weer. Heb je veel gelezen afgelopen tijd?

Heb hem ook verteld van hoe ik dacht hoe hij in elkaar stak... En het gekke is, ik mocht hem gewoon vertellen wie hij was, mocht zien wie hij was, en mocht hem doormidden zagen!
Hij was heel open en eerlijk. Vond dat ie een klootzak was geweest, kon niet met het gevoel dat hij was gedumpt door iemand waar hij zo gek van was overweg etc etc....
Iedere keer als ik hem toen zei dat ie wraakzuchtig bezig was dan ontkende hij dat. Nu dus niet meer. Ik kon hem krijgen waar ik hem hebben wilde eigenlijk... wow, voelde goed!

Hij wilde me gaan knuffelen, zei dat ik nog steeds zijn meisje was, dat ie nog steeds gevoelens had en dat er misschien wel weer wat kon groeien tussen ons.......... Waarop ik meteen zei Nee, M.
Heb hem verteld dat ik vond dat onze karakters niet bij elkaar pasten, dat ik zijn wereldje een nep kut wereldje vond. Dat ik vond dat hij te weinig identiteit had en altijd belangrijk vond wat anderen van hem vonden en dat ie daardoor zijn eigen leuke karakter totaal verliest. Pfff, raar maar waar, en heel gek voor zo'n soort man, maar hij gaf me echt gewoon in alles gelijk. Begon ook dat hij zelf drie jaar stil was blijven staan met ontwikkeling op emotioneel vlak, omdat hij alleen maar met die zaak opzetten bezig was geweest!
Hij was zoooo verbaasd dat ik het hem allemaal zo even vertelde, en ook dat ik nog gelijk had ook.
Normaal gesproken zou hij boos op me worden bij dit soort gesprekken als het allemaal ff te dichtbij de waarheid is, zou hij het afkappen, nu niet. Hij zei jeetje Lin, je kan me echt krijgen waar je me hebben wil nu.

Met dat nieuwe vriendinnetje was het over, hij was niet genoeg gek van haar. Ze had kwa uiterlijk heel veel op mij geleken, maar ze hadden weinig gespreksstof. Hij zei ook dat hij in die relatie gevlucht was voor zijn gevoelens van mij, het gedoe, het moeilijke, de omgang met zijn emoties niet te hoeven doen ofzo...

Hij belde net alweer om me te zeggen dat hij het zo ontzettend gezellig met me had gehad... Ik weet niet, zou het spijt zijn, zou hij inzien wat er mis is aan hem, mis is gegaan etc etc.... Ik weet het niet.. Of was het bij mij troost zoeken....? Toen ik het hem vroeg was dat niet waar, hij had geen ldvd, want het speelde al een tijdje van zijn kant.

Ik weet wel dat dit mij heel erg goed heeft gedaan. Dat ik zo sterk en onafhankelijk was tov hem en afstand had. Wel zag ik nu de M. die ik in onze goede tijd ook gezien had. Hij gaf aan dat hij met zichzelf aan de slag ging, dat hij heel veel van mij en ons had geleerd.
Hij liet zichzelf ook echt wel van zijn goede kant zijn zien!
Twijfel of het gemeend is, of het echt een waar gevoel is, of hij echt zou veranderen, of hij het echt allemaal in ziet.
Want ALS hij dat zou bewijzen, als ik in hem zou vinden wat ik zou willen vinden, dan zou ik de deur op een kier houden. Daar ben ik eerlijk in...

Voor nu, ik ga verder met mijn leven waar ik gebleven was. Het gevoel voor hem was veranderd. Het voelde als oud en vertrouwd, maar niet meer wat het is geweest.
Maar eerlijk is eerlijk, het voelde wel goed... Maanden heb ik gepiekerd of hoe wat en waarom, en nu heb ik van hem de bevestiging gekregen dat ik goed daarin zat.

Zoals ik net ook al zei, ik ga verder met leven... Heb geen dip nu, ben niet verdrietig, hoop op niets en verwacht niets. Als hij het is die voor mij is, dan zal dat uitkomen. Maar ga er niets voor laten en al helemaal niets voor doen.

Wat vinden jullie?