Sinds enkele dagen ben ik weer een stapje verder. Ik heb een ontdekking bij mezelf gedaan die me erg goed doet.

Ik zal eerst even teruggaan naar waar ik op deze site gebleven was:

Na zijn mailtje, dat na 5 weken wederzijdse stilte kwam, had ik een wat neutraal mailtje teruggestuurd. Na wat overdenkingen en een goed advies op deze site, heb ik toch maar een wat persoonlijker mailtje gestuurd. Met dat ik hem wel gemist had en me wel had afgevraagd vanwaar die 5 weken stilte, maar dat ik nu in elk geval blij was dat hij weer gemaild had.

Naar aanleiding daarvan kreeg ik een telefoontje van hem.

Ik heb gistermiddag een algemene kennisgeving van mijn nieuwe mobiele nummer per mail verstuurd. Aan een aantal mensen, familie, collega's die mij soms moeten kunnen bereiken, vrienden. Waaronder hij.. dus.
Aan het mailtje was ook te zien dat ik een nieuw e-mail adres heb.

Hij reageerde vrij snel: bedankt voor het nieuwe nummer. En het nieuwe e-mail adres. Hij had mij onlangs nog een mailtje gestuurd. Dat was dan zeker niet aangekomen? En heel in het kort vatte hij het mailtje (dat ik dus al kende) samen.

Toen heb ik maar gereageerd.
Dat ik het mailtje wel gekregen heb, maar er "nog niet aan toe was gekomen" om het te beantwoorden.

Nadat ik gisteren in mijn blog over mijn gevoel van gemis aan contact, gemis van de vriendschap met ex schreef, vanmiddag opeens, na viereneenhalve week, een mailtje van hem in mijn mailbox! Nog net op tijd, want mailtjes op mijn oude adres komen nog steeds binnen, hoewel ik de provider al heb opgezegd per 1 augustus..

Ik had het eigenlijk sinds gisteren losgelaten, het uitkijken naar contact, door jullie reacties voelde ik me namelijk beter. Door jullie commentaar wilde ik het tijd geven en hoopte ik echt dat ik er aan zou wennen, het contactloze..

Nu dan toch een teken van leven van hem. Hij begint met te zeggen: hier een teken van leven van je vriend uit (..). Hij zegt dat we lang geen contact gehad hebben (niet waardoor!) en dat hij dan wel terecht de vraag mag stellen hoe het met mij is.

Ik ben er overheen. Over het feit dat de relatie uit is, dat hij een ander heeft. Veel gedachten daarover en herinneringen doen bijna of helemaal geen pijn meer.

Maar waarom kan ik dan nog steeds niet accepteren dat er geen contact meer is? Waarom kijk ik nog steeds uit naar een mailtje van hem? Dit weekend kwam het personeelsblad van mijn werk door de bus. Voorin sta ik op de foto, met wat collega's. Ik weet dat hij dat blad ook krijgt, dus dacht ik als hij die foto ziet.. wie weet, herinnert hem dat dan aan mij en..
Niets. Geen mailtje. Ik ben teleurgesteld.

Mijn mailadres is gewijzigd, ik heb hem niet op de hoogte gesteld maar mailtjes op het oude adres komen nog steeds bij mij aan (zal een dezer dagen wel stoppen denk ik).

Wel eens gedacht aan de VOORdelen van een verbroken relatie? Voor degenen die nog met vers verdriet zitten is dit vast nog een brug te ver, maar misschien is dit voor anderen een opsteker!

Je hoeft niet meer in afwachting van zijn komst:
- je benen en oksels te scheren
- snel je haren te wassen omdat het net nu hij komt, wat vet is
- je bed verschonen
- de badkamer schoonmaken
- je huis opruimen
- geurkaarsjes kopen (en niet vergeten ze aan te steken voordat hij komt)
- bier in huis te halen
- asbakjes klaarzetten terwijl je zelf niet rookt en dan na zijn bezoek het huis luchten..

Vandaag naar allerlei liedjes geluisterd die ik vorig jaar draaide. Met 1 lied zong ik vorig jaar luidkeels mee: I am walking on sunshine, van Katrina and the Waves, een heel vrolijk liedje. Zo voelde ik me toen, vol verwachting, over hem, over ons beginnende relatie.. I just can't wait till the day that you knock on my door..

Ik kan er naar luisteren en het doet me niet veel meer. Het is echt voorbij. Het beeld wordt steeds scherper, de terugvallen steeds minder en korter.

Er zit echter nog 1 stukje nog niet goed bij mij. Dat is die van het abrupt gestopte contact. De banden die ruw doorgesneden zijn, banden van betrokkenheid, interesse in elkaar, meeleven.. Ik dacht dat de band de eerdere lange vriendschap van voor de relatie, voorgoed intenser had gemaakt. Ik dacht dat wij mensen zouden zijn die voortaan intensief van elkaars leven op de hoogte zouden zijn..

Vannacht weer over hem gedroomd. Zo net voor het wakker worden, net als gisteren.
In de droom van gisteren kwam ik net uit bed toen hij bij mij langskwam en zou hij moeten wachten tot ik me aangekleed enz. had, hij kwam me toen ergens voor ophalen.

In de droom van vandaag wachtte hij weer op mij, bij mij thuis, maar ging ik nog even weg. Buiten gekomen, zocht ik naar een winkel die ik niet kon vinden en dacht ik: dit lijkt wel een smoes, beetje ongeloofwaardig dat ik hiervoor naar buiten ga. Hoe leg ik dat uit. Teruggekomen, was ik te laat voor iets (?) en hij ook voor iets waar hij naar toe moest (zijn werk?), want hij had wel gewacht op mij.