Nadat ik gisteren in mijn blog over mijn gevoel van gemis aan contact, gemis van de vriendschap met ex schreef, vanmiddag opeens, na viereneenhalve week, een mailtje van hem in mijn mailbox! Nog net op tijd, want mailtjes op mijn oude adres komen nog steeds binnen, hoewel ik de provider al heb opgezegd per 1 augustus..
Ik had het eigenlijk sinds gisteren losgelaten, het uitkijken naar contact, door jullie reacties voelde ik me namelijk beter. Door jullie commentaar wilde ik het tijd geven en hoopte ik echt dat ik er aan zou wennen, het contactloze..
Nu dan toch een teken van leven van hem. Hij begint met te zeggen: hier een teken van leven van je vriend uit (..). Hij zegt dat we lang geen contact gehad hebben (niet waardoor!) en dat hij dan wel terecht de vraag mag stellen hoe het met mij is.
Dat hij mij op de foto gezien heeft in het personeelsblad (wat ik zelf al dacht dat dat een aanleiding zou kunnen zijn) dat ik er leuk op stond en zeker een neus heb voor publiciteit (omdat ik er vaker in sta). Dat zijn 2 weken vakantie goed zijn bevallen. En dan volgt de enige zin die over zijn vriendin gaat: dat zij de eerste week mee is geweest.
Waarom ze er de tweede week niet was, schrijft hij niet. Verder staat er ook niets in vermeld over haar, terwijl de vorige mailtjes (van weken terug) jubelden over hoe goed het ging tussen hun.
Dat is wat vreemd, maar ik maak me niet blij met de zouhetuitzijn- vraag, want dat maakt niets meer uit..
Verder vraagt hij of ik nog op vakantie ga, of thuisblijf. Wil hij graag horen, voegt hij er aan toe!
De rest van het mailtje gaat over zijn werk.
Hij eindigt met "liefs" zoals hij ook begint met: "Lief,".
Ik voel me heel goed dat er weer contact is, eindelijk, het voelt alsof alles weer normaal is. En het mooie is, dat het mailtje uit hem zelf komt. Geen reactie op een mailtje van mij, nee, deze komt spontaan.. Ik heb 4 en een halve week gezwegen. Dankzij deze site, dankzij jullie, door wat ik hier las, kon ik dat volhouden!! Ik heb er niet om gebedeld, ik heb er niet om gesmeekt.. Oh, wat voelt dat aspect hiervan met name goed!!!
Bedankt daarvoor iedereen:-)
En maar kijken wanneer ik reageer.. en OF ik reageer..
Kan ik het negeren? Nu er eindelijk weer contact is? Het was een sterk voornemen van mij..
Goed zo Geraldine, het helpt
Goed zo Geraldine, het helpt dus...ik herken het! Je voelt je nu even rustig en goed, kan ik me ook voorstellen en fijn om te weten dat hij het nu eens uitzich zelf heeft gedaan, onze exen denken echt nog wel eens aan ons hoor! Of je terug moet reageren? Ik zou het heel even laten rusten, wacht gewoon eventjes, gaat hij zich afvragen waarom hij niks hoort, en op een goed moment laat je iets horen, en zeg je gewoon dat het prima gaat...en niets over slechte dingen! Succes! Hou je goed! Liefs lauren
Jeej... Wat een gedoe
Jeej... Wat een gedoe weer...
Aan de ene kant moet het geweldig voelen... maar aan de andere kant is het ook glad ijs natuurlijk... ik denk dat replyen geen kwaad kan... maar ja... ik zou het redelijk luchtig en afstandelijk houden... als dat al mogelijk is... kort...
Ik ben benieuwd, Geraldine!!
Mike
Every moment marked with apparations of your soul...
Ik bedenk me dat ik het zelf
Ik bedenk me dat ik het zelf ook een beetje had natuurlijk...
hoe ik het heb 'opgelost'... heb ik zojuist in mijn nieuwe log gezet...
Every moment marked with apparations of your soul...
Ontwikkelingen
Wat een ontwikkeling weer geraldine! Sterkte met je beslissing...moeilijk hoor.
Hoi
Hoi Geraldine,
Ik ben blij voor je dat hij een teken van leven heeft gegeven omdat dat kennelijk toch nog heel belangrijk voor je is. Ik heb je allereerste blog item nog eens goed gelezen. Wat ik mij afvraag is wat je verwachtingen zijn met je ex? Wil je weer vriendschap? Hij heeft zelf aangegeven om nog eens echt verliefd te willen worden (dat kon hij kennelijk niet bij jou). Gaat daten en vindt dan een vriendin. Laat weinig van zich horen, etc. En geheel terecht dat jij je zo slecht voelt na 17 jaar vriendschap en 1 jaar relatie. Jij was er altijd voor hem en nu voel je je verlaten en eenzaam. Je mist zijn aandacht en contact. Allemaal heel begrijpelijk maar de manier waarop hij met je om gegaan is vind ik wel vreemd. Hij geeft 17 jaar vriendschap en 1 jaar relatie zo maar op, zonder over de consequenties na te denken! Ik vraag me af of het wel zo verstandig is om contact met hem te houden? Ik persoonlijk vind dat je voor je zelf moet kiezen! Heel moeilijk en allemaal heel hard. Iets wat je niet zo maar doet. Denk nog eens goed na wat je nog van hem verwacht. Praat misschien nog een keer met hem om al je vragen beantwoord te krijgen en je verwachtingen uit te spreken. Kies voor je zelf!!! Laat je leven nu niet door hem leiden en zet je niet in een underdog positie. Dat is toch vaak de valkuil in dit soort situaties. Kies je eigen weg en zet je leven weer op de rails. Je komt echt wel weer iemand tegen waarbij je een heel leuk dagelijks contact of relatie mee kan beginnen. Die onzekerheid voor de toekomst is heel moeilijk en beinvloed ook je huidige beslissingen. Het wennen om alleen te zijn en om het dagelijkse contact te missen is heel moeilijk! Geloof me ik ervaar dat ook elke dag. Ik moet zogenaamd weer lekker genieten van het leven maar dat doe ik helemaal nog niet. Maar je moet toch door dat proces heen en dat kost tijd en dat kan heel veel tijd kosten. Maar je doet het voor je zelf, uiteindelijk kom jij uit dat dal en word jij er beter van! Alles kan alleen nog maar mooier worden. Als ik al je reacties op blog items lees ben jij een heel mooi persoon. En jij verdient dan ook een relatie met alle liefde en aandacht en niet iemand die je zo achter laat om weer eens verliefd te worden. Dat werkt niet! Misschien klinkt dit allemaal heel hard en rationeel maar ik wil je toch even waarschuwen voor eventuele valkuilen. Hoe moeilijk het ook allemaal is, je komt er doorheen. En met deze fantastische side helpen we je allemaal. Heel veel sterkte met welke stap je ook gaat nemen!!!!
PS:
Ik had negen jaar echt een hele mooie relatie met mijn ex. Tot dat zij 8 weken geleden met iemand anders er vandoor is gegaan. Iets wat ik na 9 jaar niet echt kon bevatten, dat zo iets gebeurt door iemand waar je van houdt. Ik heb 4 weken echt in de put gezeten. Toen heb ik tegen me zelf gezegd dat ik het achter me moet laten. Ik kijk niet meer te veel achter om. Accepteer de situatie en probeer weer zo goed als mogelijk mijn leven te leiden. En dat lukt best aardig, ondanks dat ik natuurlijk nog heel verdriet heb. Maar ik weet dat ik deze weg moet bewandelen om straks weer een veel mooier leven te krijgen. Maw ik heb het hoofdstuk dicht gedaan (hetgeen heel pijnlijk is). Ik zit nu in een tussenfase en hoop in de toekomst weer aan een nieuw hoofdstuk te beginnen die alleen maar mooier wordt. Ik heb voor me zelf gekozen en door vooruit te kijken krijg ik veel energie en vertrouwen dat alles goed komt. Soms moet je gewoon accepteren dat dingen lopen hoe ze lopen!
Lieve Peter, Heel erg
Lieve Peter,
Heel erg bedankt voor je uitgebreide commentaar.
Ik ben inderdaad de laatste tijd vaak aan het denken of ik het vriendschappelijke contact nog wel wil. Maar ik denk dat de vriendschap daarvoor net wat te lang is geweest om het zomaar op te geven. We hebben elkaar meegemaakt in totaal andere tijden en veel met elkaar beleefd (kinderen opgegroeid, verschillende werksituaties, mijn weggaan bij de vader van mijn zoon, zijn scheiding etc..) Dat is een stukje verleden dat ik niet zomaar weg kan doen. Ik denk van mezelf dat ik vriendschap aan kan zonder dat ik daarbij andere verwachtingen heb. Het is weer de draad oppakken van voor de relatie.
Of ik het echt kan, ja, dat moet de tijd uitwijzen, maar ik wil hem tot nu toe niet uit mijn leven hebben, en daarom was ik blij dat nu blijkt dat hij niet uit mijn leven is.
Maar je hebt wel gelijk, hij is erg slordig met mij omgesprongen en met ons contact. Hij heeft zich al die tijd dat hij geen contact opnam kennelijk geen zorgen gemaakt of hij mij ook kon verliezen..
Dat is natuurlijk wel iets wat nog steeds in mijn achterhoofd zit.
Daarom heb ik nog steeds niet gereageerd op zijn mail.
Vanmorgen had ik sterk de neiging om dat al te doen, maar toen las ik deze tekst van jou.. en besloot hem toch nog maar even te laten wachten..
JOuw situatie lijkt mij erg moeilijk trouwens, en ik vind je erg vastberaden en sterk overkomen.
Bedankt nogmaals, liefs,
Geraldine.
reactie
Hoi Geraldine,
Zoals ik al meerdere malen heb geschreven is 17 jaar vriendschap niet niets. Je hebt veel samen meegemaakt en zo'n vriendschap drukt een heel belangrijke stempel op je leven. Iets wat zeker niet zo maar los te maken is. Ik vind het wel heel jammer voor jou dat je vriend daar kennelijk veel makkelijker mee omspringt. Ik denk dat deze vriendschap heel belangrijk voor je is. Ik hoop dan ook heel veel voor jou dat je deze vriendschap kan behouden zonder wrange gevoelens. Het enige wat is nog kan zeggen is let goed op je zelf. En doe uiteindelijk wat je gevoel zegt en neem niet te snel beslissingen. Een vriendschap is altijd nog te behouden ook in toekomst. Geef je zelf nu ook even de ruimte en leg niet te veel druk op je zelf dat alles nu meteen weer goed moet komen. Heel veel sterkte met je beslissingen...
Lieve Geraldine, Het moet
Lieve Geraldine,
Het moet even van m'n hart dat je mijn voorbeeld bent op dit moment. Hoe je 4 weken helemaal geen contact hebt kunnen opnemen, hoe sterk je bent geweest ookal zag je er van af, ik bewonder dat echt enorm!
En met zo sterk te zijn heb je bereikt dat hij nu zelf terug contact opneemt. Aan jou verhaal moet ik me vastklampen, toch is dat hartstikke moeilijk. Nou, heb het zelf ook wel al ondervonden wat er gebeurt als je geen contact meer zoekt, hoe alles dan evolueert...
Maar ach, misschien moet ik ook wel bij tijd en stond die fase doorlopen, misschien heeft het geen zin om het nu te forceren om geen contact meer te nemen. En is het normaal dat ik nu zo met mezelf in de knoop lig en het nog niet kan.
Ik kijk in ieder geval uit naar de dag wanneer ik het wel zal kunnen. Wanneer ik trots zal zijn op mezelf, en de weg die ik heb afgelegd. Wanneer ik terug in de wereld stap...
Veel sterkte! Je bent echt zo ver gekomen, je mag ENORM trots zijn op jezelf!
liefs, ivaai.
Lieve Peter en Ivaai, Jullie
Lieve Peter en Ivaai,
Jullie reacties doen me erg goed. Peter, ik zal je advies erg ter harte nemen om goed op mezelf te passen. Dat komt steeds terug, als ik eraan denk dat ik misschien ga reageren op zijn mail.
En Ivaai, je moet jezelf ook niet forceren. Als je het echt niet kan, dan kost het veel te veel energie om het niet te doen. Pas als je ervan overtuigd bent dat je het niet moet doen, dan kun je het.
Iets moet de druppel zijn, waardoor je denkt: en nou is het genoeg!
Het kan iets zijn wat hij doet, maar het kan ook zijn dat je opeens van een afstandje jezelf ziet en het je duidelijk wordt hoe je bezig bent..
Weet je, ik heb bijna 5 weken volgehouden geen contact te zoeken, nu is zijn mailtje er, en nu vind ik een paar dagen volhouden om niet te reageren al lang...
Raar he.
Liefs,
Geraldine.
respekt
respekt Geraldine,
Toch vraag ik me af of hij zich ook 4 weken heeft verbeten, en daaraan gekoppeld vraag ik me af of je er al klaar voor bent om weer verder te gaan met de vriendschap zoals die was. 17 jaar vriendschap kun je ook na een half jaar weer oppakken als de wond echt geheeld is....
Mijn gevoel, wees sterk, bijt nog even door. Kies voor jezelf, niet voor hem, voor de relatie of voor de vriendschap, voor jezelf. Die vriendschap komt vanzelf goed. De relatie is denk ik nog te vers. Van het ene meeltje komt het ander, gevolgd door hoop, verlangen... Pas op dat je niet weer door die 4 weken heen moet.
Als je hem besluit te antwoorden, denk aan jezelf. Het gaat om jou. Het is jou leven. Leuk als hij er in de toekomst weer bij gaat horen....maar misschien is hier de kreet NU EVEN NIET, van toepassing???
Lieve Mosterd, Je verwoordt
Lieve Mosterd,
Je verwoordt precies wat er de laatste dagen door mij heen gaat: kan ik het aan, ben ik er al klaar voor? Of doet het nog pijn hem straks over zijn vriendin te horen? Wat schiet ik er nu mee op (even los van de jarenlange vriendschap)?
Weetje, ik voel me nu weer rustig. Ik heb alles weer op de rails en kan weer goed alleen zijn, net als voor die relatie. Het is een beetje saaier, ja, dat wel, maar ik heb geen pijn meer, geen verdriet meer. Ik ben ergens bang dat het evenwicht weer verstoord wordt. Aan de andere kant verlang ik er erg naar te reageren op de dingen die hij in zijn mail vertelt, ze zijn zo vertrouwd, gespreksonderwerpen die wij altijd hadden, ik wil reageren op zijn vragen aan mij..
Moeilijk hoor.
En ik denk niet dat hij zich 4 weken heeft verbeten, want hij heeft dagvulling aan een vriendin.. Maar hij is vast wel een beetje verbaasd, want hij realiseert zich wel dat het een tijd geleden is en dat IK ook geen contact gezocht heb, dat weet ik wel zeker.
En nu zal die verbazing nog wel wat toenemen, want vroeger reageerde ik altijd dezelfde dag nog op zijn mailtjes..
Bedankt voor je advies, ik zal het heel serieus overwegen. Maar je weet het vast wel: het is weer de wedstrijd tussen verstand en gevoel..
Liefs,
Geraldine.
Ol?ɬ° Geraldine
Toen ik dit bericht las van je had ik echt het idee dat er nog hoop is voor me. Ik heb afgelopen donderdag en vrijdag contact met haar gehad. Door email en telefoon. Maar in de email die ze terugstuurt voel ik alleen maar afstand. Ze reageert niet op de dingen die ik in de mail zet. Over de telefoon luistert ze me wel aan, maar zo snel ik klaar ben met mijn verhaal wimpelt ze me eigenlijk ook net zo snel weer af. Dit doet me zo veel pijn en verdriet. Ik voel me vernederd en afgewezen door haar. Ik heb dus ook besloten vanaf vrijdag om dit ook niet meer te doen. Maar ik ben zo bang dat zij dit toch niet erg vindt. Dat ze toch geen contact zal zoeken. Dat het haar helemaal niets kan schelen. En nu kom jij met dit bericht. Geeft me toch ergens weer een beetje hoop dat zij in de toekomst dat contact wel weer zal zoeken. Al is het maar om vriendschap. Dat ze toch laat merken dat ze nog wel aan me denkt en ik niet helemaal uit haar leven ben. Dat die tijd die we met elkaar hadden toch ook voor haar een beetje speciaal waren.
Ik ben heel blij voor je dat hij dat contact heeft opgezocht met je. Ik vind het heel knap van je dat jij 4 1/2 week helemaal geen contact hebt geaocht met haar. Ik hoop dat ik mezelf ook daartoe kan zetten om het contact met haar tot 0 te brengen totdat zij zelf reageert naar mij toe. Succes!
Lieve Selas, Ik kan je niet
Lieve Selas,
Ik kan je niet garanderen dat ze het erg vindt als je geen contact meer zoekt, zeker net nadat je veelvuldig contact gezocht hebt kan het wel zo zijn dat ze opgelucht is zelfs... Maar juist als je eerst heel veel contact nog hebt opgenomen met haar, dan juist moet het haar opvallen als het stil blijft.. en als ze van je gehouden heeft, gaat ze zich zeker afvragen waarom.. Wat ik je echt zeker kan vertellen is, dat het haar OP zal VALLEN.
En iemand die niets meer hoort, weet niets, en dat maakt een mens toch onzeker.. hoe langer het duurt, hoe onzekerder..
Van dat gegeven moet je gebruik maken!
Als je het kan.. Ben blij dat ik iemand een beetje hoop kan geven@
Succes, sterkte en liefs,
Geraldine.
Ol?ɬ° Geraldine
Toen ik dit bericht las van je had ik echt het idee dat er nog hoop is voor me. Ik heb afgelopen donderdag en vrijdag contact met haar gehad. Door email en telefoon. Maar in de email die ze terugstuurt voel ik alleen maar afstand. Ze reageert niet op de dingen die ik in de mail zet. Over de telefoon luistert ze me wel aan, maar zo snel ik klaar ben met mijn verhaal wimpelt ze me eigenlijk ook net zo snel weer af. Dit doet me zo veel pijn en verdriet. Ik voel me vernederd en afgewezen door haar. Ik heb dus ook besloten vanaf vrijdag om dit ook niet meer te doen. Maar ik ben zo bang dat zij dit toch niet erg vindt. Dat ze toch geen contact zal zoeken. Dat het haar helemaal niets kan schelen. En nu kom jij met dit bericht. Geeft me toch ergens weer een beetje hoop dat zij in de toekomst dat contact wel weer zal zoeken. Al is het maar om vriendschap. Dat ze toch laat merken dat ze nog wel aan me denkt en ik niet helemaal uit haar leven ben. Dat die tijd die we met elkaar hadden toch ook voor haar een beetje speciaal waren.
Ik ben heel blij voor je dat hij dat contact heeft opgezocht met je. Ik vind het heel knap van je dat jij 4 1/2 week helemaal geen contact hebt geaocht met haar. Ik hoop dat ik mezelf ook daartoe kan zetten om het contact met haar tot 0 te brengen totdat zij zelf reageert naar mij toe. Succes!
oops...
ging iets mis en nu is het verhaal er 2 keer hehehe sorry...
Lieve Geraldine, Sorry voor
Lieve Geraldine,
Sorry voor mijn late reactie, maar wat zal het je ergens toch goed gedaan hebben dat je een email van hem hebt ontvangen!
Jij maar denken dat je niet meer voor hem bestond, niets meer betekende, maar in vriendschap met jou is hij dus wel degelijk geinteresseerd.
Ik dacht te lezen dat ook jij een vriendschap wel aan kan met hem..... Heel goed als je dat kunt nu al. Dan heb je jullie liefdes relatie een plekje weten te geven.
Pas er wel een heel klein beetje mee op he, wil je beschermen want soms kan het toch weer e.e.a. in je los maken en denk je verder te zijn dan dat je eigenlijk bent. Zo ervaar ik het tenminste....
Ik zou hem ook nog even laten wachten denk ik als ik jou was alvorens je een reply stuurt. Dan kun je even voor jezelf op een rijtje zetten hoe of wat.... En daarnaast heeft hij jij ook wel laten wachten toch...
Fijn om te lezen dat het zo goed gaat verder... Geeft weer moed...
Liefs Lin
Lieve Lin, Ben je gek, je
Lieve Lin,
Ben je gek, je hoeft toch geen sorry te zeggen als je laat reageert, of niet reageert. Dat is vrij hoor:-) Ik ben heel bij met je reactie, dat wel..
Het gaat heel goed met mij. Geen pijn meer, geen verdriet meer. Het oude leventje is er weer. Daarom ben ik ook bang. Wat maak ik los als ik het mailtje beantwoord? Je zou kunnen zeggen, ach het is maar een reply op een mailtje.. maar meestal is dat het begin van..
En .. dan..?
Ja, ik ben er over aan het nadenken.
Daarom begrijp ik ook zo goed van jou dat jij door die gespreksloze telefoontjes van je ex weer zo in de war raakt.
Het maakt toch wat los.
Maar dat duurt volgens mij steeds minder lang.. en dan pak je het weer op waar je daarvoor mee bezig was. En je laat het maar lekker gaan, het hoeft niet geforceerd Lin, echt niet. Ik heb nu wel ontdekt dat het echt de TIJD is die er overheen gaat, ga je toch op een gegeven moment de dingen die gebeurd zijn relativeren of in elk geval anders zien. De emoties die de dingen zo erg kleurden en zo pijnlijk maakten, slijten.. echt. En los van die emoties lijken gebeurtenissen heeeeel anders! Dan denk je: heb ik me daar zo druk over gemaakt..
Dat is mijn ervaring.
En dit wil ik graag vasthouden. Hoop dat het mij lukt als ik aan mijn enorme drang toegeef om te antwoorden op zijn mail..
Liefs,
Geraldine.
Doet me goed.
Het doet me goed dat je zegt dat het haar op zal vallen en dat ze daardoor dan toch wel onzeker gaat worden. Dat versterkt mijn wil om helemaal geen contact meer met haar te zoeken alleen nog maar meer. Ik ga helemaal voor mezelf aan de gang. Morgen ga ik weer aan de studie beginnen. Ik zal wel moeten, want ik heb in oktober een tentamen wat over het hele afgelopen jaar gaat. Zeer zwaar. Ik had hem dus ook vorig jaar niet gehaald. Vandaar dat ik nu in de vakantie moet studeren. Als ik hem haal dan mag ik mijn stage in. Door dit gedoe allemaal is het studeren een beetje op de achtergrond geraakt. Ik ga het nu weer oppakken. Ik denk dat dit me nu wel gaat lukken omdat ik mijn ex niet meer zo in mijn hoofd heb zitten nu. Heb haar voor het grootste gedeelt uit mijn hoofd weten te bannen. Ga morgen de grote poging wagen om mijn concentratie dan helemaal op de studie te verzetten. Ben dan ook met iets anders als zij bezig en ook nog met iets veel nuttiger ook nog... namelijk mijn toekomst. En daar zie ik haar nu in ieder geval niet meer in maar hopelijk dan wel afgestudeerd en aan het werk hehehehe. Ik ben erg blij met de steun die ik van jullie krijgt. Dit doet me heel erg veel steun. Bedankt hiervoor.