Het is precies een jaar geleden dat ik hier voor het eerst mijn verhaal deed. Op dat moment leek alles zwart, was ik wanhopig. Ik wist niet meer wat te doen en dacht, wie weet, helpt het om hier mijn verhaal aan anderen te laten lezen. Er gingen 4 maanden voorbij van heftig verdriet. Van twijfelen en hopen, interpreteren van zijn woorden, uitleg van zijn bezoekjes in mijn voordeel, analiseren van zijn nieuwe relatie die vast wel snel uit zou gaan... wat iedereen aan wie ik erover vertelde ook bevestigde:-)

Maar het is niet weer goed gekomen tussen ons. En zijn relatie is nog steeds aan. Het is wel goed gekomen met mij. In een jaar tijd kan alles totaal anders worden!! Ik zie hem nog wel eens en voel geen spatje verdriet of hoop meer. Ik zie hem nu ook voor wat hij is, mijn liefde is helemaal over. Wel herinner ik me nog heel scherp en goed de pijn, het leven op de automatische piloot omdat al mijn gedachten over hem gingen, het doorlopend voorgeschoven krijgen van herinneringen, van flitsen door mijn brein dat maar niet wou stoppen...

Ik heb al lang geen blog aangemaakt... de laatste was om de makers van deze site te bedanken:-)... Ik heb geen liefdesverdriet meer, mijn relatie is vorig jaar eind april uitgeraakt, nu bijna een jaar geleden dus.
Mijn ex en ik zijn goede vrienden gebleven. Hij kwam zo nu en dan nog eens langs. Dan was er altijd wel wat van spanning aanwezig, maar nooit echt iets wat zich doorzette of omzette in daden...

Deze week ben ik op een avond met hem uit eten geweest. Zijn voorstel. Het was gezellig en we hadden ook veel te kletsen en te lachen. Hij heeft nog steeds een relatie met de vrouw die hij trof toen hij vrij wilde zijn van mij omdat hij verliefd wilde worden en avontuur wilde.

Ik verklap het lekker toch...
Kitty wordt om 12.00 uur zo meteen een jaartje ouder...

Van harte gefeliciteerd en we hopen op nog meer leuke blogs zoals die van cursussen voor mannen:-)

Khoop dat het een leuke dag wordt..

En mensen... aan dat jaartal achter haar naam, kunnen jullie zien hoe oud ze wordt :-)

Liefs,
Geraldine.

Ik vind dat ik nog steeds iemand moet bedanken... de maker of makers van deze site... ik zie altijd alleen maar een Tijs.. dus richt ik me tot hem...

Toen ik eind april door mijn vriend werd verlaten, merkte ik opeens dat ik geen raad wist met mijn verdriet. Ik kon er niet eindeloos met vriendinnen over praten omdat die er niet eindeloos naar wilden luisteren... en ik er wel de hele, echt de hele dag mee bezig was. Dagelijkse strijd met de pijn, soms ging ik er in mee, maar dat kon niet altijd... gevecht tegen de tranen, de nietgewilde opkomende, opdringerige herinneringen... elke keer maar weer... en toen vond ik deze site!!

Nee, ik post niet omdat ik een terugval heb... De twee lieve mensen die mij straks op komen halen (ook van deze site!) belden net dat ze later komen... en dat geeft mij de gelegenheid om nog weer eens te bloggen omdat ik dingen lees waar ik hiermee op wil reageren...

Gisteren kwam ik nog langs het restaurant waar ik vorig jaar, op precies dezelfde dag van dat jaar, met mijn ex zat te eten...
Maar het deed me niets meer. Ik ben hem de laatste maanden steeds meer in een wat realistischer perspectief gaan zien. Nee, hij was het toch niet voor mij. Ik heb hard geprobeerd om dat wel zo te maken... mijn best gedaan. Hij ook wel, denk ik, op zijn manier. Maar goed dat is nu over.

Vorige week is mijn ex langs geweest.. Het was toen een half jaar uit tussen ons, het was de derde keer dat hij langs kwam sinds het uit is.
Hij bracht bloemen voor me mee, in mijn lievelingskleur geel.

Ja hij gaat nog steeds met haar.. Het gaat goed zegt hij. We hebben als vrienden gepraat over van alles en nog wat en ook over de mannen in mijn leven die er nu zijn. Maar er hing nog wel wat spanning tussen ons..Meteen bij binnenkomst vertelde hij bijvoorbeeld dat hij vorig jaar op deze datum ook bij mij was.. dat hij allerlei data en gebeurtenissen van ons nog steeds wist..
Later zei hij dat er nooit een vrouw in zijn leven was geweest waar hij zo open bij was geweest als bij mij.. ook zijn huidige vriendin niet.. Bij het afscheid voelden we beiden een drang om meer te doen dan elkaar te omhelzen.. maar hielden ons in. Dat hij dat ook voelde, weet ik, omdat hij het me later schreef in een mail.. Een warm, emotioneel mailtje.. dat hij van me houdt en dat dat altijd wel zo zal blijven.. Alsof ik weggegaan ben en niet hij. Maar hij is weggegaan en ik heb er vrede mee. Ik vind zijn mail en het feit dat hij zijn gevoelens zo uit nu, een mooie afsluiting van onze relatie..

De laatste keer dat ik hier schreef, schreef ik over M. die ik hier op de site heb leren kennen en dat hij er achter was gekomen dat ons contact een reboundje was..
Ik heb toen twee weken een time-out van ons contact gevraagd. Die twee weken stilte hebben me erg goed gedaan.

Het gekke is dat ik eerst in die stilte alleen maar de dagen zat af te tellen... wanneer ik weer contact kon opnemen! Wanneer ik weer verlost zou zijn van mijn zelf gekozen isolement van hem!
Gekker kan niet.. Waarom wou ik die pauze dan?
Omdat ik gewoon WEET van mezelf dat het helpt.. Ervaring met mijn laatste ex, waarover ik ook schreef op deze site: vijf weken stilte bleek het begin te zijn van de verwerking en als ik terugkijk weet ik dat die weken mij het meest hebben geholpen bij het over hem heem komen. Okee, M. ook, maar die weken waren de aanzet tot.