Ik heb al lang geen blog aangemaakt... de laatste was om de makers van deze site te bedanken:-)... Ik heb geen liefdesverdriet meer, mijn relatie is vorig jaar eind april uitgeraakt, nu bijna een jaar geleden dus.
Mijn ex en ik zijn goede vrienden gebleven. Hij kwam zo nu en dan nog eens langs. Dan was er altijd wel wat van spanning aanwezig, maar nooit echt iets wat zich doorzette of omzette in daden...

Deze week ben ik op een avond met hem uit eten geweest. Zijn voorstel. Het was gezellig en we hadden ook veel te kletsen en te lachen. Hij heeft nog steeds een relatie met de vrouw die hij trof toen hij vrij wilde zijn van mij omdat hij verliefd wilde worden en avontuur wilde.
Met deze vrouw is hij gelukkig, zegt hij steeds.

Wat er nou precies de aanleiding voor was, of hoe dit nou kwam, kan ik niet zeggen. Er was geen sprake van flirten of spanning of wat dan ook tussen ons. Maar aan het eind van de avond zei hij opeens: Ik zou graag weer eens met je naar bed willen. Ik heb daar wat laconiek op gereageerd, niet al te serieus genomen en iets gezegd over dat hij immers een vriendin heeft. Daarmee was voor mij de kous af.

Ongevoelig ben ik er niet voor. Nog steeds niet. Toen het net uit was zou ik niet geaarzeld hebben denk ik, wel wetende dat het niet okee zou zijn... maar met een te grote zwak voor de verleiding, voor alles wat ik toen nog voelde, wat hij voor me was...
Maar er is tijd overheen gegaan...Ik kon er nu zo lakoniek op reageren omdat het voor mij geen superbelangrijk item meer in mijn leven is. En ik dacht dat het gewoon wat geflirt van zijn kant was wat wel weer weg zou waaien...

Maar daarin vergiste ik me dus.
De volgende avond stuurde hij echter een smsje dat hij de dag daarop langs wou komen bij mij omdat hij erg graag met mij naar bed wilde en of ik dat ook wilde. En nog teksten van hoe ik hem aantrok enz... Heb hem terug gesmst dat ik dat niet okee vond tov zijn vriendin. Hij reageerde in de trant van dat hij daar niet zo mee zat.(!) Ik dacht: oeps.. dit gaat wel erg serieus... hij meent het en staat zo morgen voor de deur als ik niets doe. In het afgelopen jaar is het nooit zo ver gekomen, was er steeds de normale reserve...ondanks wel enige spanning.. en nu opeens remde hem kennelijk niets meer af.

Omdat sms-en niet voor langere teksten geschikt is, heb ik hem toen gemaild. Ik vond het wel moeilijk, maar heb gezegd dat hij zelf aangeeft dat zijn relatie goed is. Dat hij het dan ook niet moet verpesten. Dat het niet is omdat ik hem niet meer aantrekkelijk vind of dat hij me helemaal niets meer doet. Maar dat ik niet met een kort pleziertje mee verantwoordelijk wil zijn voor het kapotmaken van iets waardevols. Of het nou wel of niet uitkomt... het is HET IDEE...

Vanmorgen smste hij al vroeg of de koffie al klaar was bij mij. Ik verwees hem naar mijn mailtje dat hij kennelijk nog niet gelezen had.
Kreeg een smsje terug: je hebt gelijk. Sorry voor het ongemak. Was in een bepaalde stemming maar ik meende het wel. kus.

Hij kan vanavond een leuke avond met zijn vriendin met een zuiver geweten ingaan. Het voelt alsof ik zijn relatie gered heb, ook al zou het misschien nooit uitgekomen zijn...

Ik kan dit doen omdat ik over hem heen ben. Voor sommige mensen in je leven zul je altijd wel iets blijven voelen, hij is er 1 van in mijn leven, maar dat gevoel is niet meer zo sterk dat ik hem nu niet kan afwijzen omdat ik het beter voor iedereen vind... Ook voor mezelf natuurlijk... hij heeft me vorig jaar veel pijn gedaan. Hij was de man aan wie ik dacht met het liedje "I cried for you van Katie Melua.." Ik zal me niet weer opnieuw pijn laten doen door hem... Maar hij had dit niet een half jaar geleden moeten voorstellen..

Ik voel me raar, vreemd. Ik heb de relatie die ik zo gehaat heb.. waarbij ik zo vaak gehoopt had dat die niet lang zou duren, dat die relatie morgen over zou zijn.. die relatie heb ik nu gered...
Een beetje treurig gevoel.. toch.