Ik vind dat ik nog steeds iemand moet bedanken... de maker of makers van deze site... ik zie altijd alleen maar een Tijs.. dus richt ik me tot hem...

Toen ik eind april door mijn vriend werd verlaten, merkte ik opeens dat ik geen raad wist met mijn verdriet. Ik kon er niet eindeloos met vriendinnen over praten omdat die er niet eindeloos naar wilden luisteren... en ik er wel de hele, echt de hele dag mee bezig was. Dagelijkse strijd met de pijn, soms ging ik er in mee, maar dat kon niet altijd... gevecht tegen de tranen, de nietgewilde opkomende, opdringerige herinneringen... elke keer maar weer... en toen vond ik deze site!!

Eind van dit jaar, 2005, ben ik over mijn verdriet heen, heb ik het hier lekker van me af kunnen schrijven, als ik het moeilijk had om niet te gaan bellen, als ik de ervaring van weer een ontmoeting met hem wou delen... ik heb ervaren dat er veel gevoelsmensen zijn zoals ik, en dat niets van al mijn gevoelens, die ik zelf in eerste instantie erg sentimenteel vond, echt vreemd was, er was altijd wel iemand die het ook meemaakte..

Eind van dit jaar kijk ik terug op een roerig jaar. Waar ik na heftig ldvd, ook nog eens heel erg verliefd werd, ook dankzij deze site:-) .. waar ik in de nazomer mensen ontmoette die nog steeds mijn vrienden zijn.. van deze site.. en met mijn verliefdheid van toen heb ik ook nog steeds contact;-).

Eind van dit jaar weet ik van mensen vanavond en morgen met oud en nieuw gaan doen, waarvan ik vorig jaar hun bestaan niet eens kende... en kijk ik terug op een hele warme tweede kerstdag, doorgebracht met twee mensen van deze site...
Ook al ben ik "klaar" met mijn verdriet, het is nog steeds zo, dat als ik 's avonds even naar deze site surf, ik het gevoel heb even in mijn oude stamcafe een kijkje te nemen, of er nog oude stamgasten zitten of welke nieuwe mensen er zijn..
Ik kan alle schrijvers op deze site bedanken natuurlijk, maar door de makers is dit mogelijk geworden. Doordat iemand even geleden vond dat liefdesverdriet een serieus iets is, en dat mensen erover moeten kunnen praten... die iemand ben ik erg, erg dankbaar. Je weet vast niet half wat voor goed idee het was van je Tijs en wat het betekende en betekent voor veel mensen..

EEN DIKKE PLUIM EN KUS VOOR JOU!!! EN ook voor jou een heel goede jaarwisseling en een fonkelend 2006...

LIefs,
Geraldine.