Lieve Geraldine,

Ik heb veel respect en bewondering voor je kracht, dat wil ik je allereerst zeggen. Het feit dat je hem los hebt gelaten als geliefde is al een enorme stap en overwinning. Het feit dat je nog wel behoefte hebt aan een andere vorm van contact lijkt me heel normaal en logisch. Ik denk dat het niet zozeer de vriendschap is die je mist en wilt, maar meer de erkenning voor wat was. Uiteindelijk is dat wat wij allemaal zoeken en nodig hebben. En als iets heel erg veel voor je betekend heeft wil je af en toe nog die bevestiging dat het voor die ander ook zo was, al is het er nu niet meer. Niemand wil uitgewist worden, en niemand wil vergeten worden, niemand wil dat zijn of haar bestaan ontkent wordt. En zo voelt het wel als er helemaal geen contact meer is denk ik. Ik vraag me af of je echt zijn vriendschap wilt en of dat ook echt is wat je nodig hebt. Ik vraag me sowieso af in hoeverre vriendschap in deze situaties mogelijk is, ook als er een lange periode van geen contact is geweest. Natuurlijk kunnen ex-geliefden uiteindelijk vrienden worden, maar volgens mij kan dat alleen een gezonde vriendschap zijn als je op een gezonde manier uit elkaar bent gegaan. Als ik voor mezelf mag spreken, ik heb nog steeds ijdele hoop dat het in de toekomst wellicht weer goed komt tussen mij en mijn exvriend. Maar mocht dat niet gebeuren dan zie ik niet hoe ik vrienden met hem zou kunnen zijn. Dat is misschien dubbel, want mijn vriendschap verdient hij niet, maar mijn eventuele liefde wel? Als ik het zo zeg is het erg paradoxaal maar zo voelt het wel.
Enfin, ik denk dat je je goed moet afvragen wat voor toegevoegde waarde zijn vriendschap aan jouw leven zou geven. En of je dat alleen van hem kan krijgen, of ook van iemand anders.
Veel sterkte, en goed dat je hier ook eerlijk over bent, je lijkt me zo'n sterke vrouw, je schrijft zulke krachtige en lieve dingen voor iedereen en je mag zelf ook om hulp en kracht vragen!

Liefs Nina

Lieve HereIAm, Ron, Ninabella en Angie,

Goh, in elk stukje vind ik wel wat waarover ik nadenk! Bedankt!

@HereIAm,
Wat je zegt over gewoontes en wennen, ja dat zou het zeker kunnen zijn, onze relatie duurde een jaar, maar voorafgaand daaraan kennen we elkaar al 17 jaar, en gingen als vrienden met elkaar om, hij werkte eerst bij mij, later niet meer, en toen hielden we contact.
Ik ben idd. gewend aan zijn "aanwezigheid" in mijn leven en heb zo'n lange periode van totale contactloosheid niet vaak meegemaakt met hem. Ik zal het tijd geven, misschien is dat het, misschien gaat het steeds meer wennen.

@Ron, Fijn dat je zegt dat ik me geborgen voelde bij zijn vriendschap, zo kun je het omschrijven ja, het is idd. net of een stukje veiligheid (vertrouwdheid misschien?) ontbreekt. Dat zag ik zelf niet zo, maar dat heb jij wel goed gezien.

@Ninabella, Wat lief dat je schrijft dat ik ook om hulp kan vragen, want dat klopt, ik aarzelde heel erg, ik vind dat ik er al zover overheen ben dat ik geen hulp meer nodig heb, zeker in vergelijking met veel anderen, maar dit doet me wel goed. Ik weet dat ik vrienden met hem kan zijn, omdat we het daarvoor ook waren en ik vind dat we wel gezond uitelkaar gegaan zijn. Geen gelieg of bedrieg, hij is gewoon eerlijk geweest voorafgaand aan zijn zoektocht naar verliefdheid en is ook netjes op mijn verzoek dingen komen uitpraten. Wat ik mis aan zijn vriendschap weet ik ook niet, maar ik vind het niet zo snel bij anderen, dat weet ik wel. Het zal ook erkenning zijn, wat je zegt, niemand wil uitgewist worden. Ik wil niet door hem uitgewist, alsnooitgebeurd, nooitgeweest, gezien worden, ik wil het ook niet zo voelen alsof dat voor hem zo is..

@Angie,
Zoals jij met je ex omgaat, zo zou ik het juist graag willen. Alleen doet het bij jou heel erg pijn, omdat je verwachtingen hebt, omdat je graag over je gevoelens wilt praten. Ik heb die verwachtingen niet meer. Ik weet ook zeker dat ik geen relatie met hem wil, daar kwam ik achter vlak voordat hij aankondigde dat hij het Grote Gevoel wilde vinden. Toen heb ik er wel veel pijn van gehad, de paniek om het verlies, de pijn vervangen te worden, dat heeft me toch wel geraakt. Ik wil geen relatie met hem, maar ik wil hem ook niet kwijt. Niet uit mijn leven. En dat gevoel heb ik nu wel, dat ik hem helemaal kwijt ben..

Bedankt allemaal! Ik ben weer een stukje verder gekomen met de puzzel waar ik mee bezig ben!
Liefs,
Geraldine.

Heey Lieve geraldine,

Je Klinkt sterk en toch ben je het niet helemaal, ik snap je.
Waar is je lijst gebleven met Voordelen van alleen zijn!
En heb je Voordelen van geen contact er al bij gedacht, ik snap dat je contact wil, want je wilt hem toch nog vast houden, bij je houden en als je dan nog contact zou hebben dan zou je weten hoe die zich voelden, wat ie allemaal doet etc. Maar jij denkt alleen aan de voordelen, maar ik heb dus weer via via min of meer contact op genomen met mijn ex zijn 'achterban' en nu voel ik me heel kut, echt heb me nog nooit zo verdrietig gevoeld.
Je hoort namelijk negatieve dingen, of juist positieve dinge voor hem en dat hij verder gaat terwijl jij stil staat...
Ik hoop dus dat jij ook verder gaat lieve geraldinne, want je verdient het om verder te gaan, kijke wat voor moois er nog is wat je allemaal nog niet gezien hebt!!
Ga niet denken ik bel hem, denk Ik bel hem lkkr niet zoo dan kan hij zich ook niet beter gaan voelen.
Geloof me als ik zeg, dat hij ook echt wel een xtje denkt nu ga ik even kijken hoe het met haar gaat, maar ook hij heeft waarschijnlijk zijn redenen om dat toch niet te doen.
Ik hoop dat je mijn hart onder de riem begrijpt!
Ik wens j heel veel liefs, je bent al zo ver gekomen..!

xxxxxjes morgann