Heb haar vanavond weer gesproken.
Ging weer eens niet van harte van haar kant.
Zodra ik over mijn gevoel begin te praten wil ze niet meer praten en begin ik weer te janken en voel ik me weer zo verschrikkelijk eenzaam!
Wat moet ik er nou mee? Ze is al 12 weken weg morgen en ik voel me nog even kut als de eerste dag!
Ik wil zo graag dat ze me vasthoud en me troost, maar dat wil zij niet, niet meer althans...
In het begin kwam ze nog wel een keertje langs, nu helemaal niet meer. Al die 12 weken zit ik hier nu alleen te kijken, heb alleen 2x een van mijn broers op bezoek gehad en 2x een collega, maar aan hen heb ik ook helemaal niets!

Voelde me vandaag al niet echt geweldig en dan heb ik ook nog eens een klotegesprek met m'n ex.
Ze wil van de week nog wat spullen komen halen.
Doet ze maar als ik niet thuis ben, wil niet weer voor haar neus instorten! Kan ik beter doen als ik thuis kom en zie dat de spullen opgehaald zijn.
Daarbij wil ik kost wat kost voorkomen dat ze nu al te weten komt dat ik helemaal geen tattoo heb, maar voor all you need is love in amsterdam was!

Espacially for all the heartaches on this site, dedicate this song to your loved one, enjoy the lyrics and if you would like to i'd even be able to give you the song itself...

Time, it needs time
To win back your love again
I will be there, I will be there ...
Love, only love
Can bring back your love someday
I will be there, I will be there ...

Fight, baby I fight
To win back your love again
I will be there, I will be there ...
Love, only love
Can break down the walls someday
I will be there, I will be there.

If we'd go again all the way from the start
I would try to change things that killed our love

Dit is een gedicht dat ik vlak na het vertrek van mijn ex aan haar heb geschreven.
Misschien dat het voor iemand anders eventueel wel zou kunnen werken, voor mij heeft het niets gedaan helaas...

Omdat ik zo veel van je hou...

Jij was mijn alles in mijn leven
We waren zelfs getrouwd...
Ook al duurde het maar even
Ik hou van jou, jij hield van mij
Nu...
Nu voel ik me gevangen...
Nee, absoluut niet vrij...
Ik streek over je wangen
Ik streek door je haar
En dan dacht ik...
Damn...
Wat hou ik veel van haar...
Gevangen in mijn gedachten
Omdat ik altijd...
Altijd op jou zal wachten

Vandaag alweer bijna ingestort op mijn werk.
Alles ging fout, kreeg alweer een preek, ben weggelopen naar de wc en heb daar zitten janken...
Hoe moet het toch verder? Ik kan het niet meer aan om iedere dag helemaal alleen te zijn.
De eenzaamheid is de grootste vijand van een vis heb ik gelezen in een horoscoop, dat klopt zeker!
Ik hou van haar, blijf dat de rest van mijn leven doen, zij zegt hetzelfde, maar dan op een andere manier van houden van. Hoop blijft bestaan...

Ben vandaag bijna ingestort op mijn werk.
Ik kreeg een preek over een fout die ik had gemaakt en ik ging echt door het lint! Ben maar weggelopen, vechtend tegen de tranen, nog steeds weet niemand op mijn werk dat ik gescheiden ben...
Als ik het daar moet vertellen stort ik echt helemaal in en dat wil ik voorkomen.
Iedere dag opnieuw word ik zo gekweld door mijn eigen gedachten dat ik écht niet meer weet waar ik het zoeken moet! De pijn houdt ooit wel een keer op zeggen sommige... ik moet het eerst nog zien en dan nog niet geloven!
Een relatie als ik met haar heb gehad krijg ik van mijn leven niet weer, we deden alles samen! Tot naar de wc gaan aan toe en ze was er altijd als ik thuis kwam, nu kom ik iedere dag in een leeg huis en ontvang ook helemaal geen visite, vrienden heb ik niet en mijn familie zoekt me ook niet op. De eenzaamheid drijft me helemaal tot fucking waanzin!!!!!!!!!

We gaan als goede vrienden uit elkaar zei ze, nou ik merk er niks van! Ze reageert niet meer als ik even met haar wil praten op msn, ik mag niet bellen of mailen...
Ze vraagt zelfs helemaal niet meer hoe het met onze poezen is!!!! Het zijn mijn kinderen zei ze altijd, maar je laat je kinderen niet in de steek zoals zij dat nu wel doet!
Het maakt me heel kwaad dat ze er nu schijnbaar helemaal niet meer om maalt hoe het met ze gaat, ze heeft ze al in geen weken meer opgezocht terwijl ze dat ook kan doen als ik niet thuis ben, ze heeft nog steeds een sleutel en ze heeft een baantje waarbij ze langs het huis heen komt!!! En ook nog eens om een tijd waarop het nog ongeveer een uur duurt voor ik thuis kom komt zij hier al langs, maar ze neemt niet even de moeite om naar ze te komen kijken en ze even te knuffelen.