Ben vandaag bijna ingestort op mijn werk.
Ik kreeg een preek over een fout die ik had gemaakt en ik ging echt door het lint! Ben maar weggelopen, vechtend tegen de tranen, nog steeds weet niemand op mijn werk dat ik gescheiden ben...
Als ik het daar moet vertellen stort ik echt helemaal in en dat wil ik voorkomen.
Iedere dag opnieuw word ik zo gekweld door mijn eigen gedachten dat ik écht niet meer weet waar ik het zoeken moet! De pijn houdt ooit wel een keer op zeggen sommige... ik moet het eerst nog zien en dan nog niet geloven!
Een relatie als ik met haar heb gehad krijg ik van mijn leven niet weer, we deden alles samen! Tot naar de wc gaan aan toe en ze was er altijd als ik thuis kwam, nu kom ik iedere dag in een leeg huis en ontvang ook helemaal geen visite, vrienden heb ik niet en mijn familie zoekt me ook niet op. De eenzaamheid drijft me helemaal tot fucking waanzin!!!!!!!!!
Zoek dan vrienden zeggen mensen, maar ja... HOE DAN!!!
Ik ben nooit een echt vriendenpersoon geweest en ik heb het gevoel dat ik nooit meer uit deze KUT situatie kom tenzij ik hulp ga zoeken...
I'm really dying... day by day, piece by piece.........