dat ik hier zo snel terug ging zijn op de site..

even de situatie schetsen
Ondertussen zijn we 1 jaar en 10 maand verder, na mister assewhole (zie vorige blogs)...
Ik wil jullie hier geen blaasjes wijsmaken : er gaat geen dag voorbij of ik denk nog aan hem. Dat kan iets stoms zijn (een koffiekop waar ik uit drink, een tafelkleedje dat ik opleg) maar ook iets groters (een liedje op mijn ipod). Hoe dan ook : het is een gedachte die niet meer dan een moment duurt... een "pijntje" zoals ik het zou beschrijven. een steek... even schudden met mijn hoofd. en we kunnen gewoon verder gaan met de dag en ons leven...

In die 22 maand heb ik veel geleerd. We waren inderdaad geen goed koppel blijkbaar. en de tijd heelt alle wonden. Ik heb wijze lessen getrokken..
ik heb geleerd om alleen te zijn => véél minder erg dan ik mij had voorgesteld. De eerste maanden date ik er op los, maar er was niemand zo perfect als mijn ventje. Nu ben ik veel selectiever geworden en besef ik dat mijn ventje helemaal niet goed voor mij was.. Dat er veel betere mannen bestaat!!

bijvoorbeeld een goeie vriend van mij..B genaamd
en jullie horen het al komen...
Eerst waren we gewoon kennissen.. Heel af en toe zagen we elkaar eens. ik moet bekennen, de eerste keer ik hem zag, 3 jaar geleden ging mijn hart meteen sneller slaan. Ik voelde bij wijze van spreken onmiddelijk een klik..maar aangezien op dat moment zowel hij als ik een relatie hadden, bleven we gewoon normaal met elkaar samenwerken in de jeugdbeweging.. zonder meer.
Hij was er ook niet voor mij toen ik het moeilijk had (voornamelijk omdat ik het hem nooit gezegd heb.. hij was gelukkig met zijn vriendin en ik wou daar absoluut niet tussenkomen)...in dat rampenjaar heb ik hem 2 max 3 keer gezien op de werking.
Nu blijkt echter sinds deze zomer dat hij er ook alleen opnieuw voorstaat... en het was hij die de eerste stap gezet heeft om eens als vrienden weg te gaan..
en sindsdien.. sindsdien ben ik tot over mijn over verliefd op hem......
Er gaat geen seconde voorbije of ik denk aan hem... In het begin, toen ik hem steunde om zijn loss te verwerken - (hij hield echt wel van de ex) kon ik het nog verbergen... Maar op een bepaald moment moest ik het gewoon uitschreeuwen !!! alleen.. hij luisterde niet.. of toch niet de manier waarop ik gehoopt had..
en toen puntje bij paaltje kwam.. bleek dat hij me wel tof vond.. als vriendin.. niet meer of niet minder...
Hij was namelijk verliefd op mijn beste vriendin (die - om de soapserie volledig te maken helemaal maar dan ook helemaal niet van hem moet weten)

soit, Hoe ik het gedaan heb? ik weet het niet, maar op een paar dagen/weken tijd heb ik de knop in mijn hoofd kunnen omdraaien.. Hij zou nooit iets voor mij voelen... eerst een beetje afstand gehouden, maar na elkaar een paar keer toevallig tegengekomen te zijn nog eens een paar keer in groep afgesproken.. en elke keer was het fantastisch.. Toen ik die avonden 's avonds opnieuw thuiskwam in een koud zielig eenzaam donker huis moest ik elke keer wel even mijzelf terug bij elkaar rapen... maar ik kan onze vriendschap niet opgeven...beter een beetje van hem, dan niets van hem denk ik dan altijd maar..

en nu komt de clue van het verhaal...
onlangs ben ik door een vriendin aan een vriend van haar gekoppeld. We zijn ondertussen 3 keer samen weggeweest.. we hebben het leuk samen en dolle pret.. maar tot nu toe is het hierbij gebleven.. ik kan ook niet zeggen of er toekomstmuziek inzit. Feit is dat we zeer verschillend zijn. of dat een voordeel of nadeel is weet ik eigenlijk niet goed..
echter sinds B weet heeft van mijn dates gaat hij heel anders met mij om.. het lijkt wel alsof ie jaloers is..maar langst de andere kant geeft ie aan ook nog altijd met mijn vriendin in zijne kop te zitten (die hem nog steeds niet ziet zitten). Anderzijds moedigt hij mij aan om voor de date een verjaardagscadeau te kopen, moedigt hij mij aan om op reis te gaan...

Wat moet ik hier nu mee?
Beeld ik mij die jaloersheid in? interpreteer ik zijn smsjes zoals ik ze zou willen?
Waarom kan ik hem niet vergeten? gisteren hebben we nog een avond samen doorgebracht en het voelt vandaag aan of hand mijn hart en keel gewoon dichtknijpen.. ik denk ook constant aan hem... Ik voel me net een puber !!!!!
Feit is ook als je de date en B met elkaar vergelijkt... je dag en nacht met elkaar aan het vergelijken bent..

Wat moet ik nou?
Hoe pak ik dit aan? ik wil ook niet met die date zijn voeten spelen, hij is zeker geen plan B

iemand en eerlijke en open mening voor mij?

23/01/2010 : mijn ex liet me in de steek
23/10/2010 : ik kan eindelijk zeggen dat ik er vrede mee heb en het mij geen bal meer kan schelen. Raar maar waar, na maanden wringen, me slecht voelen ups en downs heb ik de laatste dagen een fantastisch gevoel. Ik krijg ook meer en meer de opmerking van mensen dat ik straal, dat ik er goed uitzie.

Ik heb het eindelijk allemaal achter me kunnen, kunnen loslaten.
Mijn nieuw leven, al dan niet single - we zien wel wat de toekomst brengt - kan van start.

Aan iedereen ,

misschien komt het omdat ik momenteel ziekjes ben (longontstekening - komt ervan als je als single niet zo heel gezond door het leven gaat), maar ik heb op dit moment echt zo iets van ***** you, smeerlap. ge kunt den allerallerallerhoogsten boom in voor mijn part.

Vermoedelijk wordt een van de dagen/uren/minuten zijn zoon geboren..
en het kan mij echt niets meer schelen gewoon.
Ofwel zijn mijn tranen en haatgevoelens op... ofwel ben ik in de eindfase beland... ik weet het niet.

om een lang verhaal kort te maken : onder zachte dwang van collega's en vrienden en ben ik terug aan het daten geslagen.Ze vonden dat het na 9 maand tijd werd dat ik weer de draad van mijn leven op te pakken en de versiertoer op te gaan.
Van datingsite tot avondje tooghangen in een club tot zelfs een inschrijving voor een speeddatenight..ik heb het allemaal gedaan
En dat allemaal op een week tijd hé hihihihih.

Echter, ik heb zonet al mijn profielen gedeleted, de speeddatenight gecancelled (ook al had ik betaald)...
it's just not me, you know...

* had ik net net een leuke zomer achter de rug en tegen midden september was ik zo goed als volledig hersteld van mijn ongeval dat ik in maart gehad had.
* Had ik mister assewhole net een peperduur fototoestel gekocht en we vertrokken samen op groepsreis van 12 dagen...

Toegegeven, toen voelde ik al dat er iets moest veranderen in onze relatie, wilden we eeuwig samenblijven- maar ik kon het goed verbergen, diep in mezelf.. legde dat irritante stemmetje zo het zwijgen op.

Ik liep vandaag door de stad en realiseerde me.. het is *** september !!!!!

lente en zomer zijn eigenlijk aan mij voorbijgegaan. Eerst was er de struggle to survive in de eerste maanden van dit jaar.. Nadien de verbouwingsperikelen om een eigen stekje te verwerven..
en dan feesten als de beesten: max 4uurtje slapen per dag gedurende de hele zomer..

en nu valt dat uiteraard allemaal stil.
Ik kijk eerlijk terug uit naar de routine van werken, avondschool, koken... met een chocomelk en zelfgemaakte koekjes onder mijn dekentje achter de stoof kruipen.....
al is het dit jaar wel alleen..

deze tip kreeg ik vandaag van een kennis.
Ze voldoet volledig aan de eisen van huisje tuintje boompje kindje en had medelijden met mij als single....
heb ik haar eventjes duidelijk gemaakt dat ik het moeilijk had en soms nog heb, maar dat ik best wel gelukkig ben!!! en zal worden : het academiejaar begint weer - ik ga een avondcursus Italiaans beginnen én natuurlijk stap ik mee in het tweede jaar van mijn kookcursus. en Tussentijds lekker bijbabbelen met vriendinnen, naar cinema gaan enzo. of crashen voor de tv van tijd tot tijd...