misschien komt het omdat ik momenteel ziekjes ben (longontstekening - komt ervan als je als single niet zo heel gezond door het leven gaat), maar ik heb op dit moment echt zo iets van ***** you, smeerlap. ge kunt den allerallerallerhoogsten boom in voor mijn part.

Vermoedelijk wordt een van de dagen/uren/minuten zijn zoon geboren..
en het kan mij echt niets meer schelen gewoon.
Ofwel zijn mijn tranen en haatgevoelens op... ofwel ben ik in de eindfase beland... ik weet het niet.
persoonlijk heb ik nog nooit zo veraf van een toekomst gestaan (en ik denk dan aan mijn eigen kindje)... maar ergens heb ik mij er wel bij neergelegd. Als het zo moet zijn dat ik single en kinderloos moet blijven, dan kan ik er maar beter van genieten ook...

Wat ik wel weet, is dat dit de laatste keer is dat ik door mijn eigen toedoen ziek ben.
Dus, voortaan:
geen overvolle agenda's meer, meer quality-me time, minder werken, gezonder eten en leven en meer slapen.
een hele waslijst, i know, maar best wel haalbaar denk ik.