Hey iedereen,

Het is al erg lang geleden dat ik hier wat heb geschreven, dat zal een maand of 4 geleden zijn. Het is nu inmiddels een half jaar geleden dat mijn relatie is stukgelopen. Ik heb het hier echt ontzettend moeilijk meegehad, maar merkte dat na verloop van tijd ik mezelf toch beter ging voelen. Na een periode van 3 maanden had ik naar mijn eigen idee een soort van "helder" moment. Ik dacht ineens, waarom maak je het jezelf toch zo moeilijk. Je bent een hardstikke leuke jongen en het gaat eigenlijk prima met jou. Er zijn nog zat andere leuke meiden op deze wereld. In de afgelopen 2/3 maanden heb ik het ook ontzettend maar m'n zin gehad. Veel gestapt en nieuwe mensen leren kennen. Erg leuk allemaal. Toch als ik eerlijk ben tegen mezelf. Gaan m'n gedachten de laatste tijd toch vaker weer richting mijn ex. Erg vreemd want spreek haar zelden en heb haar al een 4 maanden niet meer gezien. Ze vertelde me laatst wel dat we binnenkort maar is iets af moesten gaan spreken omdat ze me graag weer is wou zien. Ondanks dat ik vaak aan haar denk en aan de dingen die we samen gedaan hebben, is er niet echt een sterk gevoel dat ik haar terug wil. Maar bij elke meid die ik de afgelopen maanden heb ontmoet mis ik iets, iets wat ik bij andere meiden niet kan vinden. En nou zit ik te piekeren in m'n hoofd.... Ga je dat nou echt wel vinden bij een ander of hou je nou jezelf voor de gek. Kortom kom je nog wel iemand tegen waar je zo gek op kan worden en ontzettend veel van houd?? ik ben echt heel erg benieuwd wat jullie ervaringen en gedachten hierover zijn.

Zo daar zijn we weer om een stukje te schrijven. Er zijn inmiddels een 2 maanden voorbij sinds mijn ex de verkering uitmaakte. Erg moeilijke tijd gehad, weinig eten en slapen. De afgelopen 2 weken ging het echter toch al een stuk beter en ik zie vooruitgang. Maar wat is het moeilijk en wat doet het een pijn. Ik zit nou in een fase waarin het besef op komt zetten. Het besef dat ik nooit meer van die prachtige momenten met haar kan delen, haar nooit meer kan vasthouden en knuffelen. Haar niet meer kan helpen als ze het moeilijk heeft. En ik zou niks liever willen dan dat, maar het kan niet meer. En wat doet dat een pijn. Zoveel van iemand gehouden en nou zijn we vreemden voor elkaar. Ongelofelijk hoe het kan lopen. Het is net of alles wat we meegemaakt hebben in 1 keer is uitgewist, alsof het nooit is gebeurd.

Zo daar ben ik dan weer. Had eigenlijk niet verwacht hier opnieuw wat te gaan schrijven. Het ging eigenlijk best goed met me. Gisteren heb ik ontdekt dat mijn ex inmiddels na 5 weken weer met een ander bezig is. Terwijl ze mij vertelde dat ze het allemaal hardstikke moeilijk met de situatie etc had. Ik heb haar dus gisteravond gevraagd of het waar is, en dat ontkende ze. Oftewel ze stond dus glashard te liegen. ik ben ook bang dat ze aan het eind van onze relatie met die kerel bezig was. Jezus wat een kut gevoel zeg. ik voel me echt een stumper. Ik lig haar hele dagen te missen en zij is al weer vrolijk bezig met een ander.

Ik weet eigenlijk niet eens waarom ik wat schrijf want veel nieuws heb ik niet te vertellen. Ik voel me zo ontzettend kut, ik mis haar zo ontzettend, niet in woorden uit te drukken. Dacht dat wel telkens beter zou gaan. Maar niets is minder waar. Ik heb me nog nooit zo hopeloos, klote en eenzaam gevoeld. ik word er echt helemaal gek van. Ik hou mezelf telkens voor door te gaan. Niet stil te blijven staan, maar elk moment van de dag denk ik aan haar. Ik wil helemaal niet verder alleen, ik wil verder met haar. Mijn god wat moet ik hier toch mee beginnen. Ik zit gewoon in mezelf opgesloten met ontzettend veel liefde,verdriet en pijn.

Wat is het toch lastig. Het is inmiddels al weer 2,5 week geleden sinds het over is. En het gaat telkens beter met me, maar wat is het moeilijk. Ik word er zelf behoorlijk gek van. Waarom denk ik de hele dag aan haar? Waarom wil ik weten wat ze doet? Waarom verveel ik me nou het uit is, terwijl ik toen het aan was het altijd ontzettend druk had. Waarom voel ik me zo eenzaam? Wat wil je en wat kan je? Zo veel vragen en zo wenig antwoorden? Heb ik me vergist in haar of heeft ze echt gelijk? Waarom blijf ik eigenlijk naar antwoorden zoeken? Als zij niet verder wil met de relatie dan is het zo! was het nou dan toch niet degene voor mij? ik word er echt behoorlijk gek van, mn verstand wil verder, met grote stappen, maar mijn hart kan het niet.

Hey iedereen

Inmiddels is het een 2 weken uit. Ik heb het er nog steeds erg moeilijk mee, maar het gaat al wat beter. De afgelopen 2 dagen was ik zelfs weer mezelf. Ik heb weer gelachen en lol gehad. Maar goed op dit moment ben ik mezelf weer helemaal kwijt. Ik mis mijn ex echt zo ontzettend hard, ik word er helemaal gek van. In die 2 weken dat het uit is heb ik wel helder en nuchter kunnen nadenken en heb ook wel is gedacht, misschien is het inderdaad zo wel beter. Maar er blijft continu een stemmetje in mn hoofd dat zegt, Geef het nog niet op jongen. Sta ook continu op het punt haar een een mailtje met me gevoelens of een smsje met daarin dat ik haar mis te sturen. Wat is nou wijsheid?

De laatste dagen ging het al weer een stukje beter met me, maar heb het nu weer moeilijk. ik zie mijn ex namelijk 2 maal per week op het werk. En zij lijkt zo onbewogen en zeker van haar zaak. Ze doet ook hardstikke vriendelijk etc.
Zou ik nou een ander baantje moeten gaan zoeken. Want opzich gaat het wel met me, maar als ik haar zie en met haar praat heb ik het daarna weer moeilijk. Ze is zeker er van dat dit de beste oplossing is. Ze zegt ook als we echt voor elkaar bestemd zouden zijn komen we hier nog wel achter. Geloven jullie erin dat mensen voor elkaar bestemd zijn en hoe merk je dat d