Zo daar zijn we weer om een stukje te schrijven. Er zijn inmiddels een 2 maanden voorbij sinds mijn ex de verkering uitmaakte. Erg moeilijke tijd gehad, weinig eten en slapen. De afgelopen 2 weken ging het echter toch al een stuk beter en ik zie vooruitgang. Maar wat is het moeilijk en wat doet het een pijn. Ik zit nou in een fase waarin het besef op komt zetten. Het besef dat ik nooit meer van die prachtige momenten met haar kan delen, haar nooit meer kan vasthouden en knuffelen. Haar niet meer kan helpen als ze het moeilijk heeft. En ik zou niks liever willen dan dat, maar het kan niet meer. En wat doet dat een pijn. Zoveel van iemand gehouden en nou zijn we vreemden voor elkaar. Ongelofelijk hoe het kan lopen. Het is net of alles wat we meegemaakt hebben in 1 keer is uitgewist, alsof het nooit is gebeurd.
Die mooie momenten zitten de hele dag in m'n hoofd, ik word er gek van. Ik heb nog steeds heel veel gevoelens voor haar, maar ben ook diep gekwetst door haar. Het liefst zou ik haar niet meer spreken en zien. Maar iets in mij wil dat dan toch weer wel. Moeilijk is het en onbegrijpelijk.
Het vervelende van de hele situatie is ook nog is dat ik in 1 klap gewoon mijn zelfvertrouwen kwijt ben. Met het uitgaan weet ik mezelf moeilijk een houding te geven. Ik ben altijd een vrij zelfverzekerd iemand geweest en dat is nu gewoon verdwenen. Ik maak me druk over wat mensen van me denken en zeggen. volgens mij ben ik richting de dames ook zo gesloten en op mezelf. Erg moeilijk heb ik het daarmee. Ik wou dat ik weer mezelf was, Die jongen die altijd makkelijk over moeilijke situatie's kwam, die zeker was van zichzelf en zich altijd goed vermaakte. Die jongen die z'n liefde kwijt kon en het ook van de ander terug kreeg. Niet die jongen die nu zo met zichzelf in de knoop zit en veel verdriet pijn en vragen heeft. Ik merk wel dat praten met mensen die hetzelfde mee maken me helpt en adviezen oplevert. Dus als iemand zin heeft in een gesprek, voeg me maar toe op msn. Trance_master17@hotmail.com(ja stom e-mail adres, maar heb ik al jaren)
groeten
Arjan
heey het is iig al goed da
heey
het is iig al goed dat je in ziet dat dingen voorbij zijn, dat doet super pijn. maar je moet niet denken dat het allemaal niet gebeurt is ofzo. jullie hebben een hele mooie tijd gehad en dat is nu voorbij maar dat krijg je echt weer met een meisje! dat weet ik zeker!! en ja beetje lastig dat je je zelf niet kan zijn. komt misschien omdat je denkt dat het aan jou ligt dat het uit is. maar dat is niet zo!!! je bent super lieve jongen en over een tijdje sta je ook weer open voor andere contacten.
je bent gewoon nog steeds dezelfde jongen als 2 maanden geleden, met of zonder vriendin. dus beetje vertrouwen in jezelf kan geen kwaad:P echt!!
en het is goed om ook eens een moeilijke situatie mee te maken, dan besef je later hoe gelukkig je ben:)
heel veel succes en sterkte
kuzz
Hey
Hmm ik zit ongeveer in dezlefde situatie,het is nu ook 2mdn uit,maar op de een of andere manier kan hij me ook niet loslaten..daardoor krijg ik steeds hoop,ik weet dat ie me niet los kan laten omdat ie het erg vind dat ie mij zo heeft gekwetst..sinds gister hebben we gezegt dat we het contact vebreken..zodat hij voelt hoe het zoner mij is..ik hou dit nooit vol..mn gevoel zegt dat we bij elkaar horen,ook omdat hij niet zeker is..kon ik hem maar loslaten..als ik op stap ga denk ik ook steeds aan hem..pff wou dat we een paar maanden verder waren..