Wat is het toch lastig. Het is inmiddels al weer 2,5 week geleden sinds het over is. En het gaat telkens beter met me, maar wat is het moeilijk. Ik word er zelf behoorlijk gek van. Waarom denk ik de hele dag aan haar? Waarom wil ik weten wat ze doet? Waarom verveel ik me nou het uit is, terwijl ik toen het aan was het altijd ontzettend druk had. Waarom voel ik me zo eenzaam? Wat wil je en wat kan je? Zo veel vragen en zo wenig antwoorden? Heb ik me vergist in haar of heeft ze echt gelijk? Waarom blijf ik eigenlijk naar antwoorden zoeken? Als zij niet verder wil met de relatie dan is het zo! was het nou dan toch niet degene voor mij? ik word er echt behoorlijk gek van, mn verstand wil verder, met grote stappen, maar mijn hart kan het niet.
Verdomme waarom moet dit nou zo??