Tja Arjan , wat is wijsheid.... Ik zal zelf niet claimen die wijsheid in pacht te hebben, maar goed , ik kan natuurlijk wel ff met je mee gaan denken....

Ik kan me zo goed voorstellen dat je constant die drang hebt om haar te mailen of te sms'en... Tsjonge , en of ik me dat kan voorstellen... Vecht nu al 4 maanden tegen die niet aflatende drang! Maar vraag jezelf nu eens af wat je zal bereiken met een "ik mis je" sms'je... Dat ze daardoor als bij toverslag omdraait, bij je aanbelt en je huilend in de armen vliegt?? Je weet zelf ook wel dat die kans uitermate klein is... Groter is de kans dat ze niet reageert , of juist heel bot reageert en jij je vervolgens alleen maar dieper ongelukkig zal gaan voelen! Maar goed , stel je nou eens voor dat ze wel bij je aan de deur staat en je in je armen stort... Zou dan alles in 1 keer opgelost zijn ? Zou je pijn echt wel in 1 keer zijn verdwenen? Of zal die pijn juist plaatsmaken voor een gevoel van achterdocht, twijfel of ze je wel echt wil , angst dat ze je weer zal dumpen... Allemaal gevoelens die op z'n minst zo zwaar (cq zwaarder)op je kunnen drukken als de pijn van het gemis die je op dit moment voelt... Waarom zou je in de armen willen vluchten van iemand die kennelijk twijfelt aan je?? Houden van moet zonder twijfel zijn!

Je wilt vluchten voor de pijn die je nu voelt... En ja , dat is een heel begrijpelijke , menselijke reactie. Dus troost je aan de gedachte dat je als mens in elk geval goed in elkaar zit! Maar de manier waarop je wilt ontvluchten aan die pijn -het terug willen van haar- wordt je ingegeven door je gevoel... En die kan in dit soort gevallen een hele slechte raadgever zijn. Zeker ook omdat je zelf ook zegt dat als je helder en nuchter nadenkt (dus je verstand gebruikt) de gedachte van "het is ook eigenlijk beter zo" door je heen schiet... Zolang je zulke gedachten nog in je hoofd hebt is het toch niet juist om te gaan vechten voor haar? Want kennelijk sta je er dan zelf ook niet helemaal achter... Toch?

Als jij naar het stemmetje luistert, wat zegt het je dan ?? Kennelijk hoor jij : "ik wil haar terug". Maar klopt dat wel? Zegt dat stemmetje eigenlijk niet gewoon dat "hij" zich zo snel mogelijk weer gelukkig wil voelen? Bevrijd van die helse pijn , dat lege gevoel dat ldvd met zich meebrengt?? Voor jezelf koppel je dan het opnieuw gelukkig worden aan de terugkeer van je ex... Omdat dat het meest vers in het geheugen ligt. Een tijd waarin je je in elk geval stukken beter voelde dan dat je je nu voelt! Ook al zegt je verstand iets heel anders ... het gevoel (cq stemmetje) overheerst... En eigenlijk bedriegt dat stemmetje je daarmee dus! En ook dat is heel kenmerkend voor lu-de-ve-du...

Uit mijn eigen ervaring denk ik dat 2 dingen je kunnen redden... Zijn er 2 dingen die je uit het moeras van het liefdesverdriet kunnen trekken: VERSTAND en AFSTAND! Ik heb het al eens eerder tegen je gezegd, maar ik blijf er echt bij... Probeer jezelf onder controle te krijgen door de dingen die je worden ingegeven door het stemmetje te toetsen aan je verstand... Naarmate de tijd vordert zul je er dan steeds vaker achter komen dat de dingen die "hij" je zegt niet juist zijn... Niet stroken met wat je eigenlijk -verstandelijk- wilt. En dan ben je een heel eind... Want als je de controle over jezelf herwint geeft je dat meer kracht en zelfvertrouwen en maakt het je vrij van de afwijzing... Het maakt je los van het gevoel dat je een "slaaf" bent van je ex en dat zij de enige sleutel is tot een gelukkig leven!

En daar zul je afstand van haar voor moeten nemen ... Omdat je tijd voor jezelf nodig hebt om dat te bewerkstelligen. Tijd om aan jezelf te werken. En dat lukt je niet als je keer op keer met haar geconfronteerd wordt... Omdat de kans groot is dat je keer op keer opnieuw de "afwijzing" moet ervaren en dat je telkens weer terug bij af brengt. Je zult je misschien verweren tegen deze methode omdat je het gevoel krijgt dat je hiermee definitief afscheid van haar neemt... Nou , ik ben van mening dat je door het nemen van afstand juist alleen je kansen vergroot dat je in de toekomst ooit nog weer 's tot elkaar komt! En dat je haar juist alleen maar verder van je af duwt als je nu (nu het nog zo vers is) haar als een kip zonder kop gaat bestoken met allerlei acties (mailtjes,telefoontjes,sms'jes) om haar terug te winnen! Zij heeft waarschijnlijk rust nodig om alles op een rijtje te zetten , maar jij ook... Omdat je zelf al duidelijk aangeeft dat je met tegenstijdige gevoelens/gedachten zit, en die balans moet je eerst voor jezelf terugvinden..

Geloof me , als je bereid bent de uitdaging aan te gaan zal je er alleen maar beter van worden. Het is geen gemakkelijke uitdaging, want hij gaat gepaard met veel pijn en verdriet, maar hou altijd dat beeld van een betere,sterkere jij voor ogen dat daar ergens in de toekomst ligt! En hoe trots je dan wel niet op jezelf kan zijn dat je het 'm toch maar mooi geflikt hebt! Verlies dus NOOIT het vertrouwen in jezelf... Aan elke tunnel komt een einde! Je hebt er zelfs nog een klein beetje invloed op hoe lang die tunnel zal zijn...

Goed , is weer een lang verhaal geworden. En misschien zul je wederom niet blij zijn met mijn woorden. Misschien had je liever van me gehoord dat je onmiddelijk naar haar toe moet gaan , je liefde verklaren en dat jullie dan nog lang en gelukkig zullen leven... En hoe erg ik het wel niet voor je vind wat je nu allemaal meemaakt.. Geloof me , ik weet uit eigen ervaring hoe je je nu zult voelen en leef dus oprecht met je mee. Maar... ik geloof niet in een herstel van ldvd door het enkel aanreiken van zakdoekjes... Blijven zwelgen in je verdriet is niet de oplossing. Je mag best van tijd tot tijd even jezelf terugtrekken om een lekker potje te gaan janken, maar je moet er niet in blijven hangen! Geef jezelf een schop onder je kont... Je moet soms gewoon hard voor jezelf zijn en de waarheid onder ogen zien, hoe bikkelhard die ook is.... Het hoort bij het leven! Accepteer dat. Ik relativeer m'n verdriet nu... Hoe? Dan stel ik me voor dat ik het vliegtuig even neem naar Darfur... En daar aan die mensen ga uitleggen hoe zo'n verschrikkelijk kloteleven ik op dit moment wel niet lijdt... Omdat m'n vriendin me heeft verlaten... En dan probeer ik me voor te stellen hoe die mensen zouden reageren. Terwijl men daar omkomt van de honger , hele volksstammen worden uitgemoord... Tja, dan krijg ik ook eigenlijk wel een klein beetje een gevoel van schaamte over me heen... Ik leef in een land vol rijkdom , met nog zoveel kansen voor de toekomst .. begrijp je een beetje wat ik bedoel?

Niemand is het waard om je eigen geluk van af te laten hangen... Maak je los en geef jezelf de tijd om het geluk in jezelf te zoeken. En geef niet op als je het binnen 2 weken nog niet hebt gevonden, blijf vechten! Iedere dag die verstrijkt brengt je weer een dag dichter bij het moment dat je het hebt gevonden... En hoe dan ook , je zult het vinden!

Groet,
"MrX"