Het is zaterdag, en ook nog eens prachtig weer. Ik ben vandaag in de stad geweest. Ik moest een paar dingen hebben. Het deprimeerde me een beetje. Een hele hoop koppeltjes, die hand in hand door de stad liepen. De terrasjes gevuld met mensen en de ijssalon, waar wij nooit met zo'n weer voorbij zouden lopen tot de nok toe gevuld. Ik mis het. Ik mis de gezelligheid en ik mis de dingen die we samen deden. De week-enden zijn niet meer hetzelfde sinds zij er niet meer is. Niet dat ik haar terug zou willen hebben. Er is te veel gebeurd. En toch mis ik een hoop dingen aan haar. Ik zit nu met mijn laptop op het terras, maar er mist toch iets. Andere jaren was zij hier dan ook. Misschien hadden we nu dan wel de barbecue aan. Wat vlees, een ma?ɬØskolfje, wat salades, sausjes. Gezellig samen een vorkje prikken. En dan daarna gezellig wat natafelen. De lampjes om de vijver aan, kaarsjes op tafel. De laptop zou er ook wel zijn, maar dan alleen om als veredelde muziekinstallatie.

Hallo lieve kijkbuiskindertjes...

Vrijdag is het zo ver. Dan gaan we weer borrelen. Hier even een korte samenvatting:

Wanneer?
14 april.

Wat gaan we doen ?
We gaan eerst eens een bowlen in Eindhoven. We hebben een leuk bowlingcentrum gevonden en daar gaan we even lekker uitkuren op een paar onschuldige kegels... We hebben twee banen om 21:00 uur.

Daarna gaan we nog de stad onveilig maken. Voor sommigen is het dus waarschijnlijk de laatste keer dat ze mogen komen...

Waar komen we samen (en hoe laat)?
We spreken af bij het station tussen 20:00 en 20:30 uur. We spreken af op het stationsplein voor het station. Dat is ook hanig in verband met de mensen die met de auto komen. Als alles goed is hebben we genoeg auto's om onze treinende leden naar het centrum te brengen.

Wat kost het?

Borrelen?¢‚Ǩ¬¶

Pino en ik hebben een week of twee geleden opgeroepen om een nieuwe borrel te houden. We willen dat nog even bij jullie onder de aandacht brengen.

Zo ver staan we nu:

Wanneer?
14 april.

Wat gaan we doen ?
We gaan eerst eens een bowlen in Eindhoven. We hebben een leuk bowlingcentrum gevonden en daar gaan we even lekker uitkuren op een paar onschuldige kegels...

Daarna gaan we nog de stad in. We kijken wel hoe laat het wordt.

Waar komen we samen (en hoe laat)?
We spreken af bij het station om 20:00 uur. Het is handig als een paar mensen met de auto komen, want het bowlingcentrum ligt een stukje van het station af.

Wat kost het?

Het is al weer een tijdje geleden dat ik hier iets heb neergeschreven. Veel te lang eigenlijk. Veel dingen te doen gehad. Over veel dingen kunnen nadenken, en veel steun gehad van een aantal mensen.

De eerste en misschien wel belangrijkste vraag: Hoe gaat het met me?
Het antwoord daarom is simpel: wisselend. Velen zullen dit antwoord kennen. De ene dag gaat het goed en de andere dag lijkt alles weer van voren af aan te beginnen. Het lijkt zo zinloos allemaal.

De tweede vraag: Hoe gaat het nu met me?
Minder. Ik heb last van een kleine dip. Eigenlijk de hele week al met op en neergaande momenten. Het begint lente te worden, maar ik heb er geen lol aan. De vogeltjes fluiten weer, maar dat is alleen maar buiten. De blaadjes beginnen weer aan de bomen te groeien, maar niet in de bomen van mijn hart. De zon schijnt weer langer, maar ik voel me nog steeds donker.

Over een paar uur is het precies vijf jaar geleden dat wij wat kregen, Vijf jaar geleden. Ik herinner me het nog heel erg goed. Jij moest op voor je theorie examen. En omdat van bij jou uit dat examencentrum veel te slecht te bereiken was met het openbaar vervoer, bood ik je aan om met je mee te gaan. Je had het niet gehaald die dag. Bij lange na niet, mag ik wel zeggen. Ik heb je toen thuis gebracht. Je was teleurgesteld. Behoorlijk teleurgesteld zelfs. Ik sloeg mijn armen om je heen om je te troosten. En toen, daar bij jou in de gang, gebeurde het. Daar gebeurde wat ik zelf al een hele tijd wilde. En jij ook kennelijk.

Het is vandaag zaterdag. Ik kom net uit de kerk. Vandaag was de jaardienst van mijn overleden vader. Het is vandaag precies vier jaar geleden dat hij is overleden. Heb je er aan gedacht? Je was er immers bij toen hij stierf. Je was er bij in die laatste uren in het ziekenhuis. De slangetjes, de apparaten, de metertjes. Je was erbij toen alle metertjes langzaamaan minder begonnen uit te slaan. Je was erbij toen ons verteld werd, dat er niets meer aan te doen was en dat het einde zou naderen. Je was erbij toen hij om 20:43 zijn laatste adem uitblies. Je hebt me gesteund. Heel erg gesteund. Ik was blij dat ik je in die tijd bij me had. Ik was blij dat jij mijn vriendin was.

Het is weer week-end. Het werk zit erop. Tijd om feest te vieren. Hoewel, feest? Vorige week was het beter. Vorige week was er een gezellige borrel. Wat heb ik toen genoten. Dat was beter dan deze week. Vorig week-end zocht mijn ex ineens weer contact. Het lijkt een eeuwigheid verleden. Toch is het nog geen week geleden.

Of ik me nu goed voel of slecht, toch lijkt het erop dat ik elk gevoel voor tijd verloren ben. 1 februarie sluipt naderbij. De dag dat wij vijf jaar verkering zouden hebben.

De laatste dagen gaan vrij veel zaken door mijn hoofd. Ik denk na over de dingen. Ik bem blij dat ik dat weer kan doen. Ik heb dat heel lang aan mezelf gemist.