Het is weer week-end. Het werk zit erop. Tijd om feest te vieren. Hoewel, feest? Vorige week was het beter. Vorige week was er een gezellige borrel. Wat heb ik toen genoten. Dat was beter dan deze week. Vorig week-end zocht mijn ex ineens weer contact. Het lijkt een eeuwigheid verleden. Toch is het nog geen week geleden.

Of ik me nu goed voel of slecht, toch lijkt het erop dat ik elk gevoel voor tijd verloren ben. 1 februarie sluipt naderbij. De dag dat wij vijf jaar verkering zouden hebben.

De laatste dagen gaan vrij veel zaken door mijn hoofd. Ik denk na over de dingen. Ik bem blij dat ik dat weer kan doen. Ik heb dat heel lang aan mezelf gemist.

Ik denk aan mijn ex. Het had anders gekund. Het had anders gemoeten. Het had zo mooi kunnen zijn.

Ik denk aan reacties op mij blogs. Ja, ik heb er eerder over nagedacht. Ook zonder dat anderen dat tegen me zeiden. Is het nu Zij die ik mis, of is het het gevoel dat ik mis. Toen wij nog een relatie hadden, keek ik best naar andere meisjes. Ik maakte er zelfs tegen haar grapjes over. Dat maakte niets uit. Zij kende me daar goed genoeg voor. Sterker nog, zij zou zich pas zorgen gaan maken als ik het niet zou doen. Maar nu. Nu ben ik alleen, en ik merk dat ik veel minder naar andere meisjes kijk dan vroeger. Sterker nog, als ik een meisje zie, dat mijn type zou kunnen zijn, dan krijg ik het gevoel alsof ik vreemd ga. Het is raar. Zij heeft een nieuwe relatie, zij is in onze relatie vreemd gegaan en ik voel me als vrijgezel alsof ik vreemd ga. Ik begrijp mezelf soms niet.

Ik denk aan de reactie van Incognito. "Ik had je anders ingeschat. Ik had gedacht dat je een dichterstype was." Een dichterstype? OK. Hoe ziet een dichterstype er uit? Ja, ik weet het. In mijn stukjes hier laat ik mij regelmatig op een dergelijke manier uit. Ik weet het niet. Uiterlijk zeker niet. Innerlijk, daar zou ik over moeten nadenken. Muziek speelt een belangrijke rol in mijn leven. Dat is altijd zo geweest, en dat zal altijd zo blijven. Vroeger, toen ik nog op de middelbare school zat, was ik er trots op dat ik voor de buitenwereld geen gevoelens toonde. Of in ieder gaval geen tekenen van "zwakte" gaf. Sterker nog, er was ook niet zo veel waar je mij mee uit het veld kon slaan. Dikke huid. Tegenwoordig sta ik anders in het leven. Ik druk mijn stemmingen meestal uit in muziek. Vandaar dat ik gisteren Daantje een stuk van The Beautiful South had laten horen. Dat paste erg goed bij mijn stemming. Ik heb ook altijd goed kunnen schrijven. Veel en vaak. En mijn stukjes zijn beter als ik op de een of andere manier er gevoel in kan leggen. Ik heb hier legio voorbeelden liggen. Dichterstype? Ik denk dat jullie dat maar voor jezelf moeten uitmaken.

Ik denk na over de toekomst. Ook dat is raar. Ik maak me een beetje zorgen. Aan de ene kant wil ik de toekomst in, maar aan de andere kant maakt het mij ook een beetje bang. Bang voor het onbekende. Bang voor wat er zich op het pad bevindt. Misschien wel een beetje bang voor een nieuwe liefde, of voor het uitblijven daarvan.

Raar. Het zal wel weer een raar week-end worden.

Groetjes,
Angelo