Yesterday, all my troubles seemed so far away.

Toepasselijk. Heel erg toepasselijk. Sir Paul, moet je als tekstschrijver de dingen hebben meegemaakt om er over te kunnen schrijven of is het een truukje?

De nacht is gevallen en de morgen is opnieuw gekomen. De nacht was lang. Ik ben een aantal keren wakker geworden. Buiten dat ik met mijn gedachten ver weg was dan in mijn eigen slaapkamer, ben ik ook nog verkouden. Ik ben wakker geworden met een prop van taai slijm in mijn keel. Half stikkend.

De dag was zwaar. Het goede gevoel lijkt verder weg dan ooit. Ik wist het eigenlijk wel. Voordat ik met haar praatte. Inderdaad ik ben hard geweest tegen haar, en jullie hebben me ervoor toegejuigd. Maar het was ook zo goed om haar stem weer te horen. En voor het eerst in maanden zat er weer gevoel in haar stem. Niet die kilte, die ik de afgelopen maanden heb gehaard als ik dan wat van haar hoorde.

Wat is het raar dat stemmingen snel kunnen omslaan. Nee, ik ben niet in een dip. Ik voel me alleen niet meer zo euforisch als ik me gisteren voelde.

Ik voel me overigens nog steeds erg goed. Gisteren heeft mijn ex me driemaal proberen te bellen. Ik heb niet opgepakt. Ik heb daar even geen zin in. Ik voel me nu goed. Ik wil niet dat daar iets aan gedaan wordt door haar. Ze heeft me een email gestuurd.

De boodschap was simpel: Waarom pakte ik niet op? Dat was dan wel mijn goed recht, maar toch kon het niet zo moeilijk zijn om haar even te woord te staan.

Ik heb lang nagedacht of ik erop zou reageren, en ik heb dat vandaag toch maar gedaan. Ze gooit verwijten naar mij, maar die gooi ik weer netjes terug. Ik ben nog steeds in mijn shark-modus en ik voel me sterk. Ik denk niet dat ik dit zo een paar maanden geleden had neergeschreven. Toen had ik me waarschijnlijk afgevraagd of zij een verzoenpoging of zo wilde doen en had ik haar meteen weer gebeld. Nu echter wil ik niet eens horen wat ze zegt. Ze schrijft dat ik haar uit mijn leven ban. MAAR SCHAT, DAT HEB JIJ MAANDEN GELEDEN AL GEDAAN. Toen ik het er in het begin heel erg moeilijk mee had, en ik dingen wilde weten nam je niet op, of liet je anderen oppakken. En nu, nu het jou uitkomt zou ik alles uit mijn handen moeten laten vallen om naar je te luisteren.

Gisteren de borrel gehad met de mensen van deze site. uiteindelijk zijn er vijf mensen komen opdagen: Woeter, Incogito78, Daantje84, Pitygirl en ondergetekende. Dat viel me eigenlijk tegen. Ik had een veel grotere opkomst verwacht.

We zijn een aantal kroegen en discotheken ingedoken en ik met zeggen dat het heel erg leuk en gezellig was. Om heel eerlijk te zijn heb ik in geen maanden zo veel lol gehad. We hebben wat gepraat over koetjes, kalfjes en exxen, maar er was ook genoeg tijd om helemaal los te gaan. Om 1:00 uur is Puk nog even langs geweest.

Ik begrijp dat het voor sommigen misschien wel een beetje een moeilijke stap is om uit de anonimiteit van de site te treden en elkaar eens te zien. Het is echter zo dat dat voor ons allemaal geldt. Wij worden allemaal gedwongen om op zo'n avond een stuk van onze anonimiteit prijs te geven.

Een nieuw jaar. Een nieuw begin. Op het moment lijkt het er een beetje op. Er lijkt iets te zijn gebeurd. Ik kan er niet zo goed een vinger achter krijgen, maar op het moment heerst er een rust in mijn hoofd. Ik heb voor het eerst in maanden eens een goed gesprek met mezelf kunnen hebben. Het is sereen in mij.

Het goede van dit alles is dat ik over een paar dingen heb kunnen nadenken.

Ik vraag me af hoe lang dit gevoel blijft. Ik vrees ieder moment een terugslag, maar tot op dit moment is het er niet. Voor mij mag dit een tijdje zo blijven

Angelo

Vandaag ging eigenlijk beter dan ik had gedacht. Helf dronken heb ik nadat ik bij ma aan het kerstdiner heb gezeten voor de TV naar Hans Liberg gekeken en ik heb harder gelachen dan ik in de laatste maanden gedaan heb.

Ik dacht het velt mee.

Tot dit moment.

Ik kijk momenteel op BRT 1 naar een registratie van de Night of the Proms en dat valt zwaar. Ik kwam het al zappend toevallig tegen. De afgelopen 4 jaren ben ik daar altijd geweest met haar. Het was altijd heel erg leuk en ik heb geweldige optredens gezien van onder meer Meat Loaf. Ik ben dit jaar niet geweest. Als ik al kaartjes had gehad, dan had ik ze waarschijnlijk weggegeven of zo, want ik wist hoe ik me daarbij gaan voelen. Ik weet dat zij wel geweest is met haar nieuwe vriend. Dat ondanks dat ze me twee maanden geleden gezegd had, dat ze dat nooit met iemand anders zou kunnen. Dat dat iets speciaals van ons was.

Velen hier hadden zich de kerstdagen anders voorgesteld. En hoewel we misschien aan een volledig gedekte tafel zitten waar niemand meer bij kan, toch voelt de plaats naast ons leeg. Er ontbreekt iets. Onder de boom hoeven we niet de grote doos, die de Beertender reclame ons wil aansmeren. Een grote doos zou wel mooi zijn, maar dan gevuld met de persoon die we zo missen in ons leven.

Kerstmis?¢‚Ǩ¬¶ Vrede op aarde. Het moment om door te brengen met de personen van wie we zo houden. Helaas, niet dit jaar. Ik hoor het kerstnummer van Mariah Carey, maar er is dit jaar niemand die ik kan kussen onder de "mistletoe". De maretak kan dus in de boom blijven hangen.

Ik hoorde een nummer van de Poema's op de radio: Mijn houten hart. Ik herkende er een en ander van, maar ik moet zeggen dat ik eerder het gevoel heb, dat ik op dit moment een hart van lood bezit. Ik word naar beneden getrokken. Dieper de put in. Ik weet dat mensen als Coach zeggen dat ze mijn kracht gebruiken, maar helaas kan ik er zelf op het moment niets mee. Ik voel me niet sterk. Ik voel me zwak. Heel erg zwak. Ja, inderdaad: lood is gemakkelijk te buigen. En het is ook nog giftig. Ik heb wel opgelet tijdens scheikunde.

Ik heb vannacht de klok 5 uur zien aangeven. Ik had toen nog niet geslapen. En het is niet de eerste keer. Ik heb het te vaak. Ik weet dat er mensen zijn, die zich een beetje zorgen om mij maken. Ik weet niet of dat nodig is. Ik zie hier rechts de advertentie staan om uitvaartpremies te vergelijken en ik denk niet dat dat nodig is op het moment. Beetje morbide trouwens voor een site, waarvan ik weet dat er een aantal zeker met die gedachte gespeeld hebben. Nee, zo ver ben ik nog lang niet.