Zo, het is alweer maandag. Het begin van een nieuwe week. Het begin van... ja, van wat eigenlijk. Ik zit al dagen in een dip en ik heb echt niet het idee dat deze snel over is. Ik ben vandaag gaan werken, maar ik kon er niet echt voldoening door krijgen. Dat is raar. Ik heb altijd een behoorlijke voldoening gehad van de dingen die ik doe. Alles lijkt minder mooi zonder Jou. Alles lijkt minder leuk zonder Jou. Ik heb je nodig in mijn leven. Ja, misschien verbeeld ik het me maar. Misschien plaats ik je op een voetstuk. Misschien... ach, wat maak ik me ook wijs. Misschien heb ik je helemaal niet nodig. Misschien hebben mijn vrienden gelijk, ben ik gewoon op zoek naar geborgenheid. Zoek ik gewoon iemand om lekker tegen te liggen op de bank. En ja. Misschien moet ik hen ook wel gelijk geven. Misschien mis ik die speciale aandacht. Misschien mis ik die lieve woordjes, die alleen een geliefde me in mijn oor zou fluisteren.

Zaterdagavond, 22:00 uur. Geen zin om iets te gaan doen. Geen zin om uit te gaan, terwijl dit misschien wel beter zou zijn voor me. Ik voel me niet bepaald lekker. Ik heb een vreemd gevoel van binnen. Nu, ja. Vreemd. De laatste tijd heb ik dit gevoel wel vaker.

Ik lees een beetje hier op de site. Ik lees jullie verhalen. Ik zie dat 2005 voor veel mensen niet echt een goed jaar is geweest. Wat is er toch aan de hand met ons? Waarom kon het gewoon niet goed gaan? Waarom zitten wij met de gebakken peren, terwijl in veel gevallen onze ex-en al lang en breed ons vergeten lijken te zijn. Zij pakken het leven wel op. Zij hebben veel plezier. Zij wel.

Tja, als we dan allemaal hier bezig zijn met het opnoemen van de nummers waar we op het moment aan denken. Ik heb er hier nog wel eentje: China Crisis - Wishful Thinking.

It`s time we should talk about it
There`s no secrets kept in here
Forgive me for asking
Now wipe away your tears
And if I wish to stop it all
And if I wish to comfort the fall
It`s just wishful thinking
I sat on the roof
And watched the day go by
I saw the likeness in his smile
And the way he stands
Makes it all worthwhile
But if I wish to stop it all
And if I wish to comfort the fall
It`s just wishful thinking

Het is zondagmorgen. Ik ben net opgestaan. Ik mis je. Ik mis wakker worden naast je. Ik mis het om naar je te kijken terwijl jij nog slaapt, veilig naast me in bed. Ik mis een kus om mijn ontendhumeur te doen verdwijnen. Je lieve arm om mijn schouder, je nagels, die mijn helpen als ik jeuk heb op een plekje waar ik zelf niet zo goed bij kom.

Waarom is dit gebeurd? Waarom kon je hier nu niet zijn? Naast me, waar je thuis hoort.

En eigenlijk heb ik een van de beste week-enden gehad in de laatste drie maanden. Eigenlijk voel ik me beter dan ik me in een lange tijd gevoeld heb. Maar waarom voelt het dan nog steeds zo rot? Jij was het die mij deed leven. Jij was het die mij de kracht gaf die ik nodig had. Jij was de zon in mijn leven. Maar die zon is onder in een oneindig lijkende nacht, de kracht is weg, het leven uitgeroeid.

Nu ja,

Misschien helpt het me om mijn belefenissen hier op te schrijven. Niet dat ze zo veel veschillen van wat ik hier lees, maar toch.

Ik ben vandaag niet naar mijn werk gegaan. Ik voelde me beroerd. Ik heb bijna niet geslapen en ben zowel geestelijk als lichamelijk op. Ik voel het gemis als een dolk in mijn rug. Ik eet niet meer, ik slaap niet meer. Elk atoom in mijn lichaam lijkt pijn te doen. Er is een constante druk op mijn hoofd, alsof ik ben wakker geworden met de grootste kater, die ik ooit gehad heb. Ik kijk naar een foto van mijn ex en voel de tranen opkomen. Ik moet sterk zijn, maar ik ben het niet. Ik voel me klein, leeg en zwak. Hoewel hier een aantal gezegd hebben dat zij dus niet de ware voor mij is, voelt het niet zo. Zelfs in de momenten waarop ze me tot op het bot gekwetst heeft, was ik gelukkiger dan ik zonder haar was. Waarom heb ik dit alles laten gebeuren? Waarom ben ik zo stom geweest?