Nu ja,

Misschien helpt het me om mijn belefenissen hier op te schrijven. Niet dat ze zo veel veschillen van wat ik hier lees, maar toch.

Ik ben vandaag niet naar mijn werk gegaan. Ik voelde me beroerd. Ik heb bijna niet geslapen en ben zowel geestelijk als lichamelijk op. Ik voel het gemis als een dolk in mijn rug. Ik eet niet meer, ik slaap niet meer. Elk atoom in mijn lichaam lijkt pijn te doen. Er is een constante druk op mijn hoofd, alsof ik ben wakker geworden met de grootste kater, die ik ooit gehad heb. Ik kijk naar een foto van mijn ex en voel de tranen opkomen. Ik moet sterk zijn, maar ik ben het niet. Ik voel me klein, leeg en zwak. Hoewel hier een aantal gezegd hebben dat zij dus niet de ware voor mij is, voelt het niet zo. Zelfs in de momenten waarop ze me tot op het bot gekwetst heeft, was ik gelukkiger dan ik zonder haar was. Waarom heb ik dit alles laten gebeuren? Waarom ben ik zo stom geweest?

Ik denk aan de oude Griekse mythe over het ontstaan van de seksen. Zij vertelt dat de goden de mens vroeger geschapen hadden als één enkele sekse, met twee hoofden en vier armen en benen. Zij bleken echter zo machtig te zijn dat zij de goden op de Olympus bedreigden. Daarom werd de mens gedeeld in twee delen, die wij nu als man en vrouw kennen. En voor elke man die er dus op aarde rondloopt is er een vrouwelijke tegenhanger.

Zij was voor mij die tegenhanger. Zij was het die mijn leven compleet maakte. Het leven is zonder haar veel minder leuk. Ondanks de vele mindere perioden in onze relatie, was zij het waar ik de rest van mijn leven mee had willen doorbrengen. Zij was de enige waar ik overwoog om mee te trouwen, om kinderen mee te krijgen.

De tagline van deze site is "When you hit rock bottom". Ik heb wel het gevoel dat ik grond onder mijn voeten heb, maar rots wil ik het zeker niet noemen. Het is eerder drijfzand waar ik in terecht ben gekomen en langzaam zak ik er in weg.

Het is vandaag vrijdag. Dat betekent dat het week-end weer voor de deur staat. Ik kan eigenlijk niet wachten tot het maandag is. Dan kan ik tenminste gaan werken en heb ik een klein beetje afleiding. Niet dat ik me op iets kan concentreren op dit moment, maar toch.

Ik voel dat ik stil sta. Dat ik de laatste drie maanden niet geleefd heb. En toch voel ik me jaren ouder. Het liefste zou ik me onder een steen verstoppen.

Schat ik mis je!