hij heeft dus nu al een nieuwe vriendin,waar hij gezellig de hele dag mee is weggeweest,en dat verteld hij me doodleuk,een grietje van 19,hij is 33.ow het doet zo een pijn.waarom heb ik deze man ontmoet.waarom ik wou dat ik die dag nooit naar de stad was geweest had ik hem ook niet tegen gekomen,ik haat hem,ik hou van hem,kom ik hier ooit nog overheen.is dit miss zijn manier om te verwerken dat het over is.ik kan niet meer,ik ben op ik wil wegkruipen en slapen en pas wakker worden als deze pijn weg is,morgen werken ik zit er tegen op,heel erg.want op de gekste momenten ga ik huilen.het doet zo een pijn.ik heb dit nog nooit gevoeld.bang om een nieuwe relatie te beginnen om vervolgens weer die pijn te voelen.No thanx.ik wil niet meer maar moet door voor mijn zoontje.het idee dat hoogstwaarschijnlijk alles een leugen is geweest en dat ik hoor dat hij aan de lopende band meisjes kwetst zou me sterker moeten maken maar maakt me alleen maar zwakker.als ik met hem ergens heen wilde,was het altijd plannen.komt omdat we in verschillende steden wonen,zei hij zo ver ligt leiden niet van den haag af 8 minuten met de trein!!

waarom,nu is hij op de kwetsende toer.waarom laat hij me niet gewoon met rust, Laat hij terug kruipen onder de steen waar hij vandaan kwam,vannacht mijn heil gezocht bij een andere man(als jullie begrijpen wat ik bedoel).Ik voelde me goed op dat moment maar nu helemaal naar de klote.vancochtend stelde mijn ex een seksrelatie voor,hij is echt gek en toen ik nee zei,zei hij dat hij een ander had en het toch niet zou willen,ik weet dat hij liegt om mij te kwetsen,ik weet dat het niet zo is maar toch raakt het me.ik heb hem niet verteld van vannacht.want stom genoeg wil ik hem niet kwetsen.Hoewel

bloemen gekregen,smsjes talloze.maar nu is hij lief maar in een relatie niet ik zag hem ook vandaag,hij kwam naar me toe en knuffelde me,aangezien ik maar 1.65 ben en hij 2 meter,kon ik geen kant op,het voelde heerlijk zijn armen om me heen.die warmte zijn geur.heerlijk gewoon.zijn broer zei tegen hem laat haar gaan mich.en toen liet hij los,ik ben als een gek naar mn auto gerend en heb daar heel hard gehuild,ik wilde dat hij me nooit meer losliet.en ik hou mezelf maar vol dat het beter zo is,en dat is het ook.maar het doet zoveel pijn, ik hou zoveel van hem,hij heeft mijn hart maar geeft het maar niet terug.het gaat prima als ik hem niet zie of hoor.maar zodra dat wel gebeurt stort ik in.

Ik heb de kracht gevonden ik heb een eind aan de relatie gemaakt,ik ben verdriet maar ook opgelucht,ik voel me zo stoer.ik heb hem geblokt en verwijdert op mijn msn.beantwoord zijn berichtjes al een dag niet meer,neem de foon niet op en het word nu al minder,ik geloof dat hij eindelijk begrijpt dat ik wel zonder hem kan,I am strong enough,f*ck hem en zijn zootje,ik verdien beter als dit,het zal voorlopig pijn doen,maar slijt wel meer,plenty of fish in the sea,de hele droom is kapot dat doet pijn het trouwen,kindje krijgen samenwonen.ik zag hem 1 keer in de zoveel weken en ik besef nu dat het meer wip voor hem was dan echt een relatie,alles was gelogen het trouwen kindje,maar jammer.ik hou van hem en hij al altijd een plekje in mijn hart houden,echt.

het ene moment ben ik zijn droomvrouw het andere moment wil hij me niet.maar duidelijk zijn kan hij niet.ik word hier moe van,gister zei ik dat ik hem haat maar ook van hem hou.en zo voelt het ook bij mij.deze man blijft onmogelijk,het is er 1 van het kamp,en als ik mensen spreek en dit vertel zeggen ze,tja typisch kamper,moet je nooit iets mee beginnen,onzin vond ik,maar ik begin ze wel steeds meer te begrijpen.het is allemaal begonnen toen ik zei dat ik (nog) niet op het kamp wilde wonen.Hij vind dat ik te dominant ben,maar hij heeft het uitgevonden.gister kreeg ik een bericht van een jongen waar ik ooit wat mee gehad heb,dat hij ging trouwen,wereldman,maar ik vond hem ietwat saai,soms denk ik als ik daar mee samen had gebleven,had het normaal gegaan.ik zou hem niet meer terug willen,maar het lijkt wel dat niemand tegenwoordig meer wilt settelen,hoewel ik daar wel behoefte aan heb.Miss dat ik de verkeerde mannen aantrek,ha.Dat zou het ook kunnen zijn..Waarom blijf ik aan deze man hangen,ik, snap mezelf niet.als we samen zijn is hij zo lief en teder.maar is hij niet bij me kan hij zo gemeen zijn,maar in mn gezicht doet hij het niet.al onze ruzie's zijn telefonisch gegaan.ik weet niet wat hij wil en hij word er ook niet duidelijk in,dus weet ik niet waar ik aan toe ben en dat frusteert mij heel erg.Hij is niet open terwijl ik een heel open persoon ben.mensen wat moet ik nou??

om 10 vanochtend zou hij komen.niet dus hij is er nog niet reageert niet op bellen en smsjes,word je toch moe van.en wat ik nog erger vind dat ik weet dat hij me vanavond gewoon weer inpakt met zn woorden.afbellen of afzeggen met een smsje is toch een kleine moeite.ik moet minder dominant zijn volgens hem,minder bitcherig maar meneertje mag doen en laten wat hij wil,als zijn vrouwtje maar thuis op hem blijft wachten en hem op zijn wenken bedient.waarom accepteer ik het?Omdat ik van hem hou,ik vraag me af wat zijn smoes nu weer is.en dan de woorden:maar ik hou toch van je,je bent toch me schatj

2 dagen verder ik kan weer een beetje "sane" nadenken.weer wat realistischer zijn.hoe gaan we verder.ik weet het niet,hij wel.hij wil samen verder.Overspoelt me met liefkozende smsjes,stuurt bloemen.mn hart wil dolgraag maar mijn verstand twijfelt.Hij heeft me enorm gekwetst,maar dat doe je altijd in een ruzie,zegt me ma.het praat het niet goed.mijn moeder zegt:ja je moet ook kunnen vergeven,en als je verder met hem gaat ook dit voorval vergeten.Is dat zo? dat vraag ik me af,zijn zoontje belde me gister,dat hij me zo miste.mijn gevoel zegt dat M hem heeft laten bellen,wat moet ik daar nu mee.Ik heb tegen hem gezegd dat ik even niet meer kwam.er zijn 3 kids in het spel,2 van hem 1 van mij.nu is de mijne heel nuchter met zijn 6 jaar,die jongste van hem is 2 dus die beseft weinig.maar de oudste van 5 mist me,zegt hij.poeh,hoewel de meeste op deze site hun ex terugwillen,ben ik juist diegene die twijfelt er over.Is dat gemeen??Misschien wel.ik neig wel om weer samen verder te gaan,in de wetenschap dat hij over minimaal 6 weken weer zo een bui krijgt.als er iets in M zijn leven niet lekker loopt krijg ik daar meestal de schuld van!