hij heeft dus nu al een nieuwe vriendin,waar hij gezellig de hele dag mee is weggeweest,en dat verteld hij me doodleuk,een grietje van 19,hij is 33.ow het doet zo een pijn.waarom heb ik deze man ontmoet.waarom ik wou dat ik die dag nooit naar de stad was geweest had ik hem ook niet tegen gekomen,ik haat hem,ik hou van hem,kom ik hier ooit nog overheen.is dit miss zijn manier om te verwerken dat het over is.ik kan niet meer,ik ben op ik wil wegkruipen en slapen en pas wakker worden als deze pijn weg is,morgen werken ik zit er tegen op,heel erg.want op de gekste momenten ga ik huilen.het doet zo een pijn.ik heb dit nog nooit gevoeld.bang om een nieuwe relatie te beginnen om vervolgens weer die pijn te voelen.No thanx.ik wil niet meer maar moet door voor mijn zoontje.het idee dat hoogstwaarschijnlijk alles een leugen is geweest en dat ik hoor dat hij aan de lopende band meisjes kwetst zou me sterker moeten maken maar maakt me alleen maar zwakker.als ik met hem ergens heen wilde,was het altijd plannen.komt omdat we in verschillende steden wonen,zei hij zo ver ligt leiden niet van den haag af 8 minuten met de trein!! hij woont gvd 10 met de auto van me vandaan.alles valt wel stukje bij beetje op zijn plaatst en ik besef steeds meer dat ik niet meer als een langdurig neukertje was(excuus voor de taal) en dat doet nog veel meer pijn.ik heb hem alles gegeven in het leven van mij en mijn zoontje gelaten.hij had mijn zoontje belooft dat hij zijn vader wilde zijn.hoe laag kan je wezen om een ventje van 6 zo in de maling te nemen en misschien is dat hetgene wat nog meer pijn doet.hoewel het mannetje net naar me toe kwam toen ik weer es huilde met de woorden:mamma er zijn genoeg mannen op de wereld niet huilen om michel hij is een stoute meneer.ji huilt alleen maar als michel heb gebeld.Dat was een realitycheck voor mij.hij heeft gelijk met zijn 6 jaar.nu nog mijn hart stukje bij beetje bij elkaar rapen...