hij wringt zich in allerlei bochten om mij te kwetsen,terug te krijgen,maar elke keer stuit hij op een blokkade.mijn negeerstand,haha..ongelovelijk hoe iemand zich kan verlagen..
net stuurt hij een sms:ik had kadootjes gekocht voor vanavond viir jouw zoon maar hij krijgt ze niet want jij hebt het uitgemaakt,hahaah,ik vraag jullie.alsof ik die kadootjes uberhaupt wilt.keep em.speel er zelf mee..daarna een sms:jij bent jaloers op mij omdat ik veel wijven n**k,ga jij lekker naar dimitri joh(zijn ex beste vriend en nu een vriend van mij).Ik jaloers?daar druipt de jaloezie vanaf.na een jaar heb ik eindelijk zijn spelletjes door.en hij voelt het.man wat kan iemand paniekerig reageren.ik reageer nergens meer op.bellen niks nada noppes..nog een grappige sms en daar heb ik wel op gereageert,hij stuurt:afscheid nemen bestaat niet.. ik stuur terug:heb ik gister toch gedaan van jou?.geen reactie.speel je spelletje alleen..ik speel niet meer mee.tjonge jonge.nooit gedacht dat hij nog een lach op mijn gezicht zou toveren.maar door zijn gedrag word mijn grijns toch echt steeds groter..ik heb nog een krop in mijn maag dat zeker.maar kan gelukkig nog lachen..vanaaf een heerlijke avond gehad met mijn zoontje.kadootjes uitgepakt en gespeelt met hem.heerlijk 3 uurtjes geen gedachte aan hem.heerlijk gevoel ik had de foon uitgezet.zette em weer aan.en ja hoor sms.morgen toch maar een andere kaart halen..is beter denk ik.aan de andere kant,kan ik wel minder lachen..man wat een dilemma..NOT..van de week andere simkaart halen.tjonge jonge,ik geloof dat ik steeds meer besef dat ik beter af ben zonder hem..ik bedoel als er een ledemaat niet goed functioneert en dood aan je hangt,amputeer je hem ook toch?ik heb hem gister geamputeerd en tuurlijk zit daar pijn en verdriet en hartzeer aan,maar nogmaals michel je bent de zwakste schakel..tot ziens!!!!!

ja hoor gister begon het,het dreigen,via mail en sms..stom hoor..politie gebeld en een aantal mensen ingeschakeld.vanmorgen alle mailtjes uitgeprint en naar het politieburo..aangifte gedaan en alle mailtjes en smsjes aan hun gegeven..aangiftepapieren gescand.en naar hem gemaild.sindsdien hoor ik niks nada noppes meer..zal hij het door hebben?gisteravond wel doodsangsten uitgestaan.ik weet ook waar hij tot in staat is.deur op slot alles en eigenlijk niet geslapen..het slijt wel want vanmorgen stuurde hij voordat ik aangifte had gedaan,dat hij nog zo van me houd.onzin..als je echt werkelijk van mij houd zoals hij beweert,had hij me met meer respect behandelt,zover ben ik nu gelukkig al.hij zal vast om me geven,dat zeker,maar hij weet niet hoe je een vrouw moet behandelen.dus klaar.ook ik verdien het om af en toe op handen te worden gedragen,als ik je bel vol verdriet dat iemand is overleden,dat je tenminste meevoelt en niet de kille opmerking maakt:ach iedereen moet wel es een keer dood.niet mee gaan naar de crematie om mij te steunen.niks alles alleen gedaan.ik kreeg een miskraam en dan de opmerking maken:ik schiet zo een nieuwe hoor..dit soort dingen haal ik momenteel naar boven.negatieve dingen hoe meer ik van hem walg hoe beter.buiten dat hebben mijn ouders gezegt dat als ik nog met hem ga dat ik voorlopig niet hoef te komen.en dat is hij absoluut niet waard,want mijn ouders wijzen niet snel iemand de deur..dus keep on holding on..ik stuurde hem gisteravind de tekst,keep playing your game,you'll win cause you're playing solo..morgen wederom een ander nummer halen.klaar over uit,uit mijn leven en uit mijn systeem..

net belde hij rustig uitgelegd wat ik van de situatie vond en waarom ik vond dat het niet werkte.hij begon te schelden,heb hem verzocht om rustig te praten deed hij niet..opgehangen..hij belt weer scheldend op..opgehangen..hij belt nog een keer en zegt dat hij nu normaal gaat praten,mijn precieze woorden waren:michel ik hou heel veel van je,,maar jij ziet een relatie anders als ik,mijn definitie is een andere definitie als de jouwe.daarom zal het nooit tussen ons gaan werken,bij deze is het beter voor ons allebei dat we uit elkaar gaan.ik verzoek je geen smeekbedes meer te sturen,geen dreigementen,en mij volledig met rust te laten.jij hebt het verpest niet ik.ik heb mijn best gedaan voor je,je accepteerd het niet.best.bij deze vaarwel michel en tot nooit meer ziens,hij zei valt er niet over te praten,ik zeg.hebben we net gedaan en dit was het laatste gesprek en ik heb opgehangen.hij stuurde nog een sms met de woorden,ik hou toch van je.niet gereageert,niks meer gehoord.ik besef dat houden van niet genoeg is.ik wil mijn energie in andere dingen steken.ik zal nog huilen schreeuwen brullen.gek worden en hem verschrikkelijk missen.maar ik heb voor zwaardere dingen gestaan.ik hoop nu de kracht vol te houden die ik nu een beetje heb.ik voel me een ietsie pietsie trots op mezelf.ik moet mezelf terug vinden en snel voor dat ik het spoor helemaal kwijt raak...

ik ben gewoon weer helemaal terug bij af,ik moet nogmaals de relatie verbreken.maar ik kan het niet.hij speelt met me dat weet ik maar ik kan hem niet loslaten.maar ik wil het zo graag.helemaal kapot ben ik weer,hij beheerst alles weer,mijn hele leven mijn gedrag mijn gevoel mijn bui,mijn alles.waarom lukt het niet,waarom denk ik dat het leven zonder hem niks waard is.waarom denk ik dat er nooit meer zo een liefde komt.waarom trilt de aardbodem onder mijn voeten bij de gedachte dat ik hem nooit meer zie,hoewel ik dondersgoed weet dat het beter is zonder hem..het lijkt wel een verslaving,ik wee

vandaag weggeweest met de kleine man en een vriendin en haar kids..foon thuis gelaten.lekker naar de neuzelbeurs en daarna naar een indoorspeeltuin,met de kleintjes.ik ben net thuis en kijk op mijn foon.20 smsjes en 10 gemiste oproepen,nou jaaaaa zeg op msn 80 keer gebuzzerd,hahaha.zodra ik me afstandelijk opstel komt hij naar me toe en doe ik lief trapt hij me vaak weg.net belde hij weer,ik nam op..hij zegt:waar was je ik maakte me druk..ik zei:ow was weg met een vriendin en had geen zin in foon..stil....hij begreep er niks van.na 5 minuten dat hij probeerde uit me te trekken waar ik was geweest,zei ik heel nonchalant.hey schatje ik hou van je maar ga nu ophangen,ik heb visite.voordat hij iets kon zeggen had ik hem al weggedrukt.waarop ik een smsje kreeg:ik voel me rot,wat is er.ik:niets hoor..ben gewoon druk..fuck jou voel je maar rot weet je wat ik heb gevoeld en nog steeds voel.echt he pffff.hij kan me wat.jij blijft mij constant pijnigen nu ik jou.ik zou over 10 minuten bij hem moeten zijn.maar ga niet.flikt hij ook steeds bij mij.ik ben het gewoon perongeluk express vergeten.heb trouwens ook helemaal geen zin om vanavond tegen die kop aan te kijken.bah neej.dalijk lekker douchen foon wederom uit en mijn bedje in en een filmpje kijken.kijken hoe hij dit vind,of hij het eerlijk vind om zo behandelt te worden.kijken of hij het zo lekker vind voelen.kom op zeg ook ik heb mn grens.heerlijk hoor voor mezelf kiezen,nu hopen dat ik het volhou...

waarom kan ik niet fde kracht vinden om me los te maken van deze man,weer laat hij me zitten omdat een 'vriendin'hem nodig had.waarom blijf ik steeds voor hem vallen,waarom vind ik geen kracht om me los te maken van hem,waarom kruip ik steeds terug naar hem,als hij weer lieve woordjes zegt.waarom komt h ij alleen maar om te n..ken de laatste tijd en als ik dat dan zeg is het niet waar.waar haal ik die kracht vandaan.ik weet het niet meer ik ben op,ik kan niet meer,ik wil niet meer en elke keer blijf ik voor hem vallen,elke keer laat ik me weer inpakken,ik wil hem slaan en schoppen,ik wil dat h

net een heel gesprek met mijn pa gehad,zitten klagen en doen,mijn pa confronteerde met het feit dat ik een grote bek heb maar zooo onzeker ben.ik heb het nodige meegemaakt met de vader van mijn zoontje,aangezien deze site anoniem is kan ik het denk ik rustig vertellen.2 jaar samen geweest,na een maand in de relatie zwanger geraakt,ik was 17,hij 28.niet gepland.het ging prima de totdat ik zwanger raakte de rest van de relatie is het mishandeling,verkrachting,mentale mishandeling en vreemdgaan(van zijn kant) geweest.het is op een hele geweldadige manier afgelopen,hij had mijn zoontje het ziekenhuis in gemept en ik hem.om vervolgens niks meer van hem te horen..heb tevergeefs toch nog met mijn zoontje achter hem aan gedraaft maar hij wilde dat 'bastaardkind'niet,nu ziet hij ons wel is en rijd dan zijn eigen vlees en bloed straal voorbij,mijn zoontje weet niet dat dat zijn pa is,maar ik wel en het verscheurt me als hij dat flikt,vanaf dat moment heb ik besloten dat niemand mij of mijn zoonjte meer zou kwetsen,foute keus misschien..dus misschien is dat mijn definitie van een relatie,het was mijn eerste echte relatie,daarna liep het meestal na 3 maanden stuk,om achteraf te horen dat ik een dominante bitch was.volgens mijn pa stel ik me te vijandig op en trek ik alle mannen over 1 lijn,blaas ik dingen veels teveel op,en blijf ik te lang hangen in een discussie en maak ik overal een discusssie van.michel is de eerste man na mijn zoontjes zijn pa die door dat gedrag heen prikt,en dan kom je bij mi jn ziel die ik moeilijk openstel,en op dat moment ga ik keihard vechten om me niet open te stellen,ga ik de arrogante bitch uithangen,de jaloerse vriendin.ik ren het liefst het hardst weg,ik kan alles wel zelf en alleen een extreme zelfstandigheidsdrang..ik kan hetzelf wel,het gaat zelf zo,als michel een broodje voor mijn zoon smeert en mij lekker wil laten uitslapen,sta ik op met de woorden,tis mijn zoon!!!stronteigenwijs ben ik en accepteer geen hulp van de buitenwereld waarop ik heel veel mensen heb weggeschopt,alleen de harde kern die mij door en door kennen blijven hangen..ik was jong en naief toen ik keihard met beide benen op de wereld werd gezet,ik heb in een raptempo volwassen moeten worden,uitgaanlevens heb ik bijna niet gekend.nu wil ik niet zielig gaan doen maar wil mijn verhaal kwijt,hij doet zijn best voor mij.maar ik geloof dat ik ook een aantal dingen moet aanpassen,nu ik niet meer op zijn lip zit,gaat het veel beter tussen ons,ik wilde alles weten wat hij deed van s'morgens vroeg tot s'avonds laat,nu laat ik hem zijn gang gaan en hij meld zelfs als hij weggaat.we praten relaxer en gaan normaal met elkaar om,ik probeer alles niet zo zwaar op te vatten..ook al vreet het me op van binnen.we hebben net aan de foon gesproken en ik merk ook aan hem dat hij relaxter is,tis een relatie en niet mijn 2de kind,en zolang ik hem blijf controleren,blijf ik hem proberen 'op te voeden'.hij is zoals hij is,hij is niet perfect niemand is dat en dat moet ik leren accepteren.ik ben geen persoon die dingen verwerk,ik val sta op en stop het weg,totdat de klapper komt en die is er geweest toen mijn relatie met michel stuk ging..ik heb in mijn bed dagen gelegen en gehuild,at niet sliep amper en was een wrak,mijn zoontje was veel bij mijn ouders,totdat mijn zoontje tegen mij zei,mamma je huilt alleen maar en hebt geen tijd meer voor mij,ik blijf bij opa en oma wonen want die spelen mtenminste met me,dat deed zo een pijn en heb ik het radicaal ommgedraait,ik zit nog ietwat in de knoop maar het gaat steeds beter..breng veel tijd door met mijn zoontje,hij is hoofdzaak en michel is bijzaak,hij maakt niet mijn geluk hij vult mijn geluk aan,het is niet meer me against the world,met stapjes om ik er wel..wauw dit lucht op zeg poeh.