Hai Angel,

Als ik je laatste 2 berichtjes lees dan zie ik een wereld van een verschil. Zondagavond ben je nog zo sterk, terwijl je zondagnacht weer helemaal in de put zit. Ik zou willen dat ik iets kon zeggen om je op te beuren, maar als ik je blog lees dan ben eerlijk gezegd een beetje sprakeloos. Als er een vouw in mijn leven was die zo hard voor mij zou willen vechten als jij voor jouw ex, dan zou ik daar zeker even iets anders mee omgaan dan jouw ex. En ik weet zeker dat ik niet de enige jongen ben die zo denkt. Als ik je berichtjes lees dan weet ik ook echt niet waar je ex mee bezig is. Het lijkt erop alsof hij het niet kan hebben dat je laat merken verder te willen gaan met je leven zonder hem. Maar op het moment dat je toenadering zoekt, dan trapt hij je weer keihard onderuit. Dat riekt naar een spelletje is mijns inziens echt niet een normale manier om iemand te behandelen waar je van houdt. Spelen doe je maar in de speeltuin, maar niet met de gevoelens van een ander!

Ik hoop dat je ergens de kracht vandaan kunt halen om je los te maken van je ex, want als je met je hart laat blijven spelen dan kun je de vicieuze cirkel waarin je je bevindt nooit doorbreken en dan knapt er straks misschien echt iets. De enige 'tip' die ik je kan meegeven is je zorgen voor het daglicht te bewaren. Je zult zien dat je 's morgens veel beter in staat bent dingen te relativeren en rationaliseren dan 's avonds. Dat is natuurlijk veel makkelijker gezegd dan gedaan, maar zeker niet onmogelijk. Iedereen heeft een 'knop' die je om kunt zetten, maar je moet hem alleen even zien te vinden.

Sterkte meid..., en onthoud: op de rand van de afgrond is het uitzicht het mooist. (afgrond klinkt misschien een beetje luguber, maar je begrijpt denk ik wel wat ik bedoel)

Lieve Angel,

Mijn ex is precies zoals jouw ex! Ze veranderen toch niet en je kan ze niet helpen. Ze zijn gewoon anders. Ik heb 5 jaar lang geprobeerd hem te helpen en alles voor hem gedaan (geholpen met studie, werk, financien etc), maar dat heeft ook niet gewerkt. Ik ben ook geen opgever, maar zoals Claudette een keer schreef: aan een dood paard kun je niet trekken. Je kan wel vechten, maar in je eentje lukt het je nooit (uitspraak van Odie). Lieve Angel, je ex zal nooit realiseren wat jij voor hem hebt gedaan of aan hem hebt gegeven, dus bespaar jezelf al je moeite, je pijn en je tranen. Hij is het niet waard!

Je kan hem niet helpen...

* When does the hurting stop.. *

She can hear his car, as it pulls in the drive.
She can whisper a prayer: "Thank God, he's alive."
She can meet him at the door; catch him when he falls.
She can even believe that it isn't his fault.
But she can't save him

She can make his coffee, in the cold light of day.
She can make his excuses: tell the boss he'll be late.
She can wave at the neighbours, then kiss him goodbye,
And not say a word 'bout what happened last night.
But she can't save him.

Sometimes she dreams that he's caught in a stream,
And the water keeps pulling him down.
She reaches for him, as he pulls her in.
She wakes just before she drowns.

She can remember the man that he was,
And still shed a tear for what he's become.
She can live in that house until the day,
She sees that it's only herself she can save.
But she can't save him.

And that day she'll know she hasn't failed,
'Cos nothing can change until he saves himself.

No, she can't save him.
No, she can't save him.
No, she can't save him.

Hai lieve Angel,

Wat is het dubbel allemaal he?! Aan de ene kant houd je nog zoveel van die jongen en zou je willen dat alles weer goed komt en dat jullie weer samen kunnen zijn zoals jullie dat in het begin waren. Aan de andere kant weet je echter dat dit niet zal gebeuren en dat hij je niet gelukkig maakt. Uit je laatste berichtje haal ik dat jullie in feite nog steeds samen zijn (ik dacht dat het al uit was) en dat maakt allemaal nog net iets moeilijker denk ik. Je geeft aan dat je het niet kan uitmaken en dus geen contact meer met hem gaat opnemen. Echter diep van binnen weet je volgens mij dat het beter is voor jou om er een punt achter te zetten en je te concentreren op de toekomst i.p.v. in het verleden te blijven hangen. Ik vraag me daarom ook af (misschien moet ik dat wel niet doen..., maar goed..., ik ben heel erg eigenwijs geboren) waarom je niet het heft in eigen handen neemt. Je kunt wel gaan wachten tot hij er een punt achter zet of je weer op ?ɬ©?ɬ©n of andere manier kwetst, maar het is jouw leven en je moet je geluk niet laten afhangen van een ander. Daarbij kun je mij niet wijsmaken dat je niet beter verdient. Ik bedoel, wanneer is het voor het laatst geweest dat de gedachte aan hem je liet stralen en je de kracht gaf om bergen te verzetten? Echt waar Angel, je verdient iemand die je gelukkig maakt en jou laat zien wat liefde echt inhoudt en de persoon voor wie je zo hard gevochten hebt gaat dat volgens mij niet lukken. Ik heb het al eens eerder gezegd op deze site: geen man is jou verdriet waard en diegene die dat wel is zal jou niet verdrietig maken. Kies voor jezelf, leef en laat je vooral niet leven door een ander!!!

Sterkte lieverd!!!!

Ik herken mijn situatie in je verhaal, ik heb het zondagavond gestopt.
Het ging niet meer, net als jij ging ik er fysiek aan onderdoor en het moest ergens stoppen... na 11 maanden uiteen en het constante vechten voor de relatie sedert 2 jaar, het steeds weer breken van mijn hart na een hereniging van enkele dagen of weken. Het voelt nog steeds niet goed in mijn hart wat ik zondag deed maar mijn hoofd zegt me dat het de juiste beslissing was, ik moet terug de vrolijke, sterke papa worden die ik ooit was, mijn dochtertje verdient dit, net als jou zoontje een vrolijke mama verdient. Ik herken je pijn, je vertwijfeling en verdriet, het voelt voor mij momenteel ook zo, ook al weet mijn verstand dat Dinges en Chriske gelijk hebben, mijn hart blijft hopen, ook al heb ik er nu een punt achter gezet en ben aan het trachten mijn leven weer in eigen handen te nemen en mijn geluk niet langer van haar af te laten hangen. ik hoop dat de zwaarste weerslag van mijn beslissing tegen zondagavond over is zodat ik mijn dochtertje de aandacht en het samen vrolijk spelen dat ze de laatste maanden moest missen bij mij kan geven volgende week. Trek je op aan die trots die je voelt Angel,zoek ze op als het moeilijk gaat en laat ze groeien, ze gaat je helpen. Helpen om vol te houden op die momenten dat je wil bellen of bij hem zijn. Ik moet toegeven, toen ik zondag voor die afgrond stond (om Dinges eens te citeren) moest ik even diep slikken, maar ik ben gesprongen, en ik voel ondertussen een soort berusting groeien,h?ɬ©?ɬ©l zachtjes en vluchtig nog, maar de momenten dat ze er is, voelt het goed, op die momenten kan ik voor de eerste keren wenen van opluchting i.p.v. verdriet, en ook al blijf ik nog van haar houden, ik weet dat ik mo?ɬ©st springen, voor mezelf en mijn kind.
Ik hoop dat je de kracht vindt om je te beschermen tegen je gevoelens voor hem, ze doen je toch geen goed. En neen je bent niet gek, je hebt ldvd