het ene moment ben ik zijn droomvrouw het andere moment wil hij me niet.maar duidelijk zijn kan hij niet.ik word hier moe van,gister zei ik dat ik hem haat maar ook van hem hou.en zo voelt het ook bij mij.deze man blijft onmogelijk,het is er 1 van het kamp,en als ik mensen spreek en dit vertel zeggen ze,tja typisch kamper,moet je nooit iets mee beginnen,onzin vond ik,maar ik begin ze wel steeds meer te begrijpen.het is allemaal begonnen toen ik zei dat ik (nog) niet op het kamp wilde wonen.Hij vind dat ik te dominant ben,maar hij heeft het uitgevonden.gister kreeg ik een bericht van een jongen waar ik ooit wat mee gehad heb,dat hij ging trouwen,wereldman,maar ik vond hem ietwat saai,soms denk ik als ik daar mee samen had gebleven,had het normaal gegaan.ik zou hem niet meer terug willen,maar het lijkt wel dat niemand tegenwoordig meer wilt settelen,hoewel ik daar wel behoefte aan heb.Miss dat ik de verkeerde mannen aantrek,ha.Dat zou het ook kunnen zijn..Waarom blijf ik aan deze man hangen,ik, snap mezelf niet.als we samen zijn is hij zo lief en teder.maar is hij niet bij me kan hij zo gemeen zijn,maar in mn gezicht doet hij het niet.al onze ruzie's zijn telefonisch gegaan.ik weet niet wat hij wil en hij word er ook niet duidelijk in,dus weet ik niet waar ik aan toe ben en dat frusteert mij heel erg.Hij is niet open terwijl ik een heel open persoon ben.mensen wat moet ik nou??