Nou ja,

ik weet niet wat ik er nog van moet maken. Deze middag heeft ze contact met me opgenomen. Ze vroeg hoe lang ze nog moest zwijgen want ze had het er moeilijk mee. Ze had al verschillende malen iets willen zeggen tegen me. Waarom doet ze dit? Ik heb nog zo duidelijk gezegd tegen haar in die laatste mail dat ik geen contact meer wou omdat ik anders niet over haar zou raken. Daar ben ik echt duidelijk in geweest.

Wil ze dan niet dat ik verder ga? Of kan zij gewoon niet verder zonder mij? Ik heb een een eerdere reply van vandaag verteld dat ze alles tegen me kon vertellen. En ja, het zal wel lastig zijn nu dat niet meer gaat. Maar daar kan ik niks aan doen. Had ze me niet bedrogen dan kon ze me nog steeds alles vertellen. Dan zou ik ook kunnen luisteren zonder daarna verschrikkelijk veel pijn te lijden.

Uiteindelijk toch maar deze site bekeken. De verhalen die ik lees zijn herkenbaar en geven enigzins een vorm van troost. Het is nu twee weken en drie dagen geleden dat mijn vriend onze relatie verbrak. We waren anderhalf jaar samen en hij was de persoon waarmee ik oud wilde worden. Twee maanden daarvoor waren we erachter gekomen dat ik zwanger was. We besloten samen om een abortus te laten plegen, ondanks het feit dat ik het kind misschien liever wel had willen houden, maar hij was er echt nog niet aan toe. Dat is nu een maand geleden. Hij vond twee weken blijkbaar genoeg om mij te steunen en heeft zijn handen nu compleet van me af getrokken. Hij heeft vanochtend zijn spullen opgehaald. Hij gaat vanavond naar het concert van Coldplay waar we samen naar toe zouden gaan.Hij wil zijn eigen dingen doen en verder met zijn leven en ik blijf achter met de teringzooi. Ik heb het gevoel alsof ik alles kwijt ben, alsof de grond onder mijn voeten is weggeslagen. Ik weet niet of ik ooit zal begrijpen wat zijn beweegredenen zijn om deze keuzes te maken.Ik heb ontzettend veel geschreven en heb een citaat hieronder geplaatst.Ik weet dat op een dag ik weer kan genieten van wakker worden in de morgen, van een nieuwe dag, met nieuwe kansen en nieuwe mogelijkheden. Maar op dit moment is elke dag er één teveel.

hoi allemaal.
ben al een tijdje niet op de site geweest...hoop dat het allemaal naar omstandigheden goed met jullie gaat.
MNet mij gaat het steeds beter..gelukkig..Tuurljik!mis mijn ex nog vaak en denk ook nog vaak aan hem.maar ben er wel in geslaagd om enige afstand tussen mij en al dat gedoe te scheppen en dat brengt meer rust.tuurlijk heb ik mijn terug vallen..en moet ik soms nog om hem huilen en schreeuw ik van..waarom?!
maar het gaat steeds beter.....enne...dat komt voor jullie ook hoor!!!

We kunnen het wel!!

Liefs Bianca

Het begon allemaal toen ik hem voor het eerst ontmoeten. Ik was meteen verliefd op hem. Ik kon mijn gedachten niet meer stoppen. Elke minuut dacht ik aan hem. Elk minuut wou ik bij hem zijn. Maar veel mensen begrepen niet wat ik voor hem voelde. Ik heb hem verder leren kennen op msn. De tijden vlogen snel voor bij. We werden goede vrienden van elkaar. Ik kon alles bij hem kwijt. Hij vond mij ook leuk en ik hem. We zaten dan ook veel met elkaar te flirten. Maar de einde naderde toen hij iemand anders ontmoete. ( die beter was dan mij en leuker was dan mij) ik was er kapot van. zijn msn naam stond haar naam ook met bloemtejes. Maar het erigste was. dat hij nog meer meiden leuk vind. en er niet uit kan kiezen. nu dat meisje niet zoveel met hem praat. Heeft tie weer een andere meisje op zijn msn naam staan. dat deed ook heel erg pijn. Ik ben toen naar het strand gegdaan en voor mezelf besloten dat ik een einde aan maak. ik ga hem verwijderen van msn bedacht ik me toen. maar een ding... ik ga volgend jaar naar de zelfde school als hem. dan zie ik hem haast wel een keer perdag... en ik denk dat ik daar dan ook niet tegen kan.

Ik dacht laatst in een van de weblogs iets te lezen over een LDVD meeting of strandtocht ofzo?? Is alweer een week of 2 geleden dacht ik... is dit echt een idee wat nog steeds leeft, of verbeeld ik me dingen??

Vroeg ik me af!

Ik kom net terug van een bezoek aan mijn ex schoonvader. Daar was ook mijn ex. Ik wist dat hij er was, want hij had mij gebeld vanavond.
Ik heb hem gezegd dat ik moeite had met al die verhalen die ik aan moet horen over hem en haar. De leuke dingen maar ook de ruzies. Ik stelde voor om geen contact meer te hebben (o wat was daar moed voor nodig)! Tot mijn verdriet, vond ie dat okee. Ik had gehoopt dat hij het niet leuk zou vinden.
Ik was dus redelijk weer van slag daarna.

Heb de auto gepakt en naar hem en zijn vader gereden. Onderweg wel drie keer gedacht om te gaan keren. Wat wilde ik horen of ging ik weer dingen horen waarvan ik weer overstuur zou raken?

Vanaf vandaag zit ik weer alleen op mijn kamer. De twee vrienden die me gezelschap zouden houden gaan verhuizen.

Vernomen dat ze bij mijn oudste broertje in gaan trekken. Wel raar, want toen ik hem vroeg of hij plek had, had ie dat niet, maar nu wel ineens voor twee! mensen. Maar ja, dat krijg je als je altijd voor je familie klaar staat en er niets voor terug krijgt.

Gelukkig niets meer van mijn ex vernomen (nog niet iig). Heb wel haar foto in mijn msn gezet. Beetje "aangepast", dat wel. Heb hoorntjes en rode ogen erop gemaakt.

Het laat me koud wat ze ervan denkt.

Enigste wat ik kan hopen is dat zij net zo'n pijn zal krijgen als dat ik meemaak.