Ze heeft daarnet op msn nog iets gezegd... Ze is geslaagd, maar ze wist niet hoeveel punten ze had. Ik was net aan het eten. Toen heb ik haar een smsje gestuurd om haar te feliciteren. En dat ik wel wist dat het goed ging zijn. En dat ik haar miste ( dom, ik weet het ). Ze heeft niet meer gereageerd.

De pijn is nu intenser dan ooit. Ik mis haar meer dan ooit. Ik wil haar meer dan ooit terug bij me. Alles wat een beetje minder was is nu opeens weer zo hard teruggekomen.

Ik weet niet wat ik moet doen. Ik zou haar willen bellen, maar dat doe ik best niet. Dan zal de pijn alleen nog maar erger worden. Dat wil ik niet.

Begin dit jaar hebben we elkaar echt leren kennen. En al snel was het raak.
Ik ben nog al een piekeraar en een binnenvetter. Door dit gepieker heb ik nooit echt kunnen genieten van ons samen zijn. Was constant bezig met of hij wel de ware was, of ik mezelf en hem niet voor de gek hield, ik twijfelde aan alles. Tenminste als hij niet in de buurt was... Als hij er wel was, vergat ik de meeste twijfels en hadden we het goed samen.
Omdat er altijd wel iets in mn achterhoofd speelde ben ik naar mijn idee niet echt mezelf geweest, altijd een iets gereserveerd.
Na 4 maandjes twijfelen, wikken en wegen was ik op. Ondanks dat het laatste weekend echt geweldig was, heb ik het toch uitgemaakt. Ik was zo moe van mijn getwijfel en gepieker, dat ik voor mijn gevoel niet verder kon... afstand moest nemen...
Dat is nu een week of 6/7 geleden.

Had helemaal niks meer van hem gehoord.
Gisteren hield ik het niet meer.
Heb hem gebeld.
Ik vroeg hoe is het. Heel enthousiast zei hij GOED!
Heb hem gevraagd of hij het op kan brengen om met me af te spreken, omdat de laatste keer dat ik bij hem wegging alles nog goed was en hem daarna niet meer heb gezien. Hij zei lijkt me niet verstandig, ZEKER NIET VOOR JOU!!!!
Volgende week zegt ie. Nou ik ben benieuwd. Denk dat hij te laf is.
Het gaat goed met hem. Is lekker aan het feesten. Heeft alweer contact met andere meiden. Alles wat hij zei leek en voelde echt.
Denk dat hij het op dat moment wel meende, maar zat toch niet diep genoeg of hij laat zich omlullen door zijn ex en zijn vrienden. Ik vind in ieder geval dat hij me een uitleg verschuldigd is en niet via mail of telefoon. Ik wacht wel af...

Hallo allemaal. Ik ben nieuw op deze site en ik wil toch mijn verhaal kwijt ook al is het alweer 6 mnden geleden sinds de scheiding. Afgelopen Okt. vertelde mijn vriendin dat ze de relatie wilde beeindigen
omdat zij vond dat we meer een broer/zus relatie hadden dan een "normale relatie".
In Dec. bleek dat ze al 4 mnden een relatie had met een vent van 15 jaar ouder.
Normaal gesproken ga je ieder je eigen weg en zie je elkaar voorlopig niet meer. Aangezien we 2 kinderen hebben (2 en 6 jaar) is dat niet mogelijk. 2 avonden doordeweeks bij mij en om de weekenden.
Na 5 mnden gedwongen samen te hebben gewoond heeft ze nu eindelijk een huis.

weetje,
me hoofd blijft denken,
denken aan bepaalde mensen.
Ik wil ze graag weer zien denk ik,
maar aan de andere kant tog weer liever niet,
omdat ze mijn leven een stuk moelijker hebben gemaakt
als het al was.
Maar tig blijf ik aan ze denken,
alsof ik ze niet meer kwijt wil.
Wat moet ik nou doen,
moet ik nou trug,
of moet ik zo laten als het is.
Ik brengt mij zo in verwarring al die gedachten
die dan door me hoofd heen gaan.
Maar 1 ding wet ik cker,
Ik heb iemand nodig naast me die me hierbij kan helpen

Ineens is alles voorbij en je leven staat stil?¢‚Ǩ¬¶
Je hebt zoveel vragen en de leegte is nog heel pril?¢‚Ǩ¬¶.
Dan komt de woede de onmacht en het verdriet?¢‚Ǩ¬¶
En je voelt je alleen in een onbekend gebied?¢‚Ǩ¬¶
Je leven heeft geen doel meer en je weet niet hoe je verder moet gaan?¢‚Ǩ¬¶
Dan gaat iedereen om je heen verder en je leven wordt een achtbaan?¢‚Ǩ¬¶
Alles gaat van links naar rechts maar niets gaat nog rechtdoor?¢‚Ǩ¬¶
En je vraagt je af of je nog ooit goed terecht komt, terecht op het goede spoor?¢‚Ǩ¬¶
Hoe kan ie je zo laten stikken en denk ik soms wat zijn we toch een stel stomerikken?¢‚Ǩ¬¶
Soms schaam ik me ervoor dat ik mezelf zo over me heen heb laten lopen?¢‚Ǩ¬¶

De liefde is over. Ik voel ook geen liefde meer voor haar.
Waar ik in het begin haar nog in mijn gedachten zag met haar nieuwe vriend, en hoe hij haar aanraakte, hoe ze samen dingen ondernemen, ben ik er klaar voor en het hoofdstuk is uit.

Voel me vernederd, bedrogen, in de steek gelaten, maar er is meer dan alleen zij. Zij, waar ik zielsveel van hield, zij, waar ik dacht gelukkig mee te worden.
Het liep anders, en ik verdom het, om stil te blijven staan.
Ik ben door haar gedumpt, niet door de hele wereld!! Er is niks mis met mij, tuurlijk, ik heb fouten gemaakt, je mag falen, want niets is volmaakt!