Vannacht over haar gedroomd, dat was pas de tweede keer, dat valt me mee, maar het doet me meteen wel heel veel verdriet deze morgen. Het was heel raar, zij speelde in haar orkest een stuk, Lord Tullamore van Carl Wittrock, een mooi stuk met een heel herkenbaar melodietje daar in, ik reed in mijn auto langs haar orkest en hoorde dat melodietje, dus dacht ik, dan moet zij ook in dat orkest zitten, dus stapte ik uit, ging kijken en zag haar zitten te genieten van het spelen, alleen speelde ze piccolo in plaats van bas-klarinet wat ze zelf speelt en haar haar zat ook heel anders. En toen werd ik wakker en moest bijna meteen huilen met het melodietje van dat stuk in mijn hoofd, eigenlijk tot nu aan toe.

Ex blijft zo nu en dan bellen naar me?¢‚Ǩ¬¶ terwijl hij een nieuwe vlam heeft. Ik heb hem meerdere malen al gevraagd nummers te wissen van me, gezegd dat ik contact te moeilijk vind. Maar zo nu en dan vind hij het blijkbaar toch nodig me te bellen en te vragen hoe het met me gaat. Misschien ben ik niet duidelijk geweest al die tijd naar hem.
Gisteren had hij dus ook weer gebeld, ik was er niet. Ben heel goed na gaan denken en ik wil gewoon vooruit en niet blijven hangen. En contact hebben is te moeilijk. Want als hij belt of mailt of wat dan ook dan ga ik stiekem toch hoop krijgen. Dan bekruipt mij het gevoel of hij nu ervaart dat het met die andere dame lang niet zo heftig is als met mij, of dat het hem niet meer lukt zijn verstand te gebruiken en nu zijn gevoel voor mij achter na gaat. Gek wordt ik ervan?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶.. Hopen en vergeten, in mijn beleving gaat het niet samen!

Ex blijft zo nu en dan bellen naar me?¢‚Ǩ¬¶ terwijl hij een nieuwe vlam heeft. Ik heb hem meerdere malen al gevraagd nummers te wissen van me, gezegd dat ik contact te moeilijk vind. Maar zo nu en dan vind hij het blijkbaar toch nodig me te bellen en te vragen hoe het met me gaat. Misschien ben ik niet duidelijk geweest al die tijd naar hem.
Gisteren had hij dus ook weer gebeld, ik was er niet. Ben heel goed na gaan denken en ik wil gewoon vooruit en niet blijven hangen. En contact hebben is te moeilijk. Want als hij belt of mailt of wat dan ook dan ga ik stiekem toch hoop krijgen. Dan bekruipt mij het gevoel of hij nu ervaart dat het met die andere dame lang niet zo heftig is als met mij, of dat het hem niet meer lukt zijn verstand te gebruiken en nu zijn gevoel voor mij achter na gaat. Gek wordt ik ervan?¢‚Ǩ¬¶?¢‚Ǩ¬¶.. Hopen en vergeten, in mijn beleving gaat het niet samen!

Zo, gaan we maar direkt met de deur in huis vallen. Ik ben te weten gekomen (zie vorige blog) waar Sofie geweest is die vorige nacht. Ze was dus echt wel van plan om bij Katrien te blijven slapen, maar daar was niet echt plaats. Ze kon kiezen tussen de zetel van Katrien of op een matras bij Jessica (lees: Sebastien). Ze koos het matras.

We hadden elkaar na mijn vorige blog nog op MSN gesproken. We waren (voor de honderduizendste maal) aan het afspreken om naar de film te gaan. Maar aangezien ze de volgende ochtend vroeg op moest vroeg ze om het te verplaatsen naar de volgende dag. Ze ging vroeg slapen, en vlug nog even naar een vriendin van haar (Ik begreep wel waarom, maar dat doet er niet echt toe in deze blog.)

Hoi allemaal. Terug van weggeweest. Het zal even wat tijd kosten om de verhalen op deze site in te halen en weer als vanouds berichtjes en feedback achter te laten--maar ik ben jullie niet vergeten

Amerikaanse vriend is terug naar huis--er was een droevig afscheid; zoals afscheid meestal komt. Nu weer ruimte en tijd voor bezinning en verwerking; terug naar de normale gang van mijn leven zoals het bestond voordat deze vriend, een oceaan van mij vandaan, gebonden door een vriendschap van drie lange jaren op afstand, mij een schouder kwam bieden. Ons samenzijn de afgelopen twee weken was veel meer dan een traan van mij op een schouder van een trouwe vriend; er was een diepere connectie en chemie aanwezig. En ook al was er de verwerking en de realisatie van mijn recente liefdesverdriet in gesprekken, in delen van ons samenzijn--geleidelijk aan, begonnen de zweren te helen. Als een wond waar ik niet constant aan bleef krabben en pulken; een wond dat ik maar open bleef halen omdat het 't laatste concrete was wat mij nog aan die ex bond. Eindelijk vond ik wat rust in mijn verdriet. Maar vooral: hoop dat het beter zou gaan.

net was Van dik Hout op de radio. 'Laat het gaan, laat het vallen laat het los'.
wat een hint zeg. Dat zegt mijn inmiddels ex ook, het blijft gek om hem zo te noemen. ik woonde net twee maanden samen en alles ging geweldig. Ik snap er dan ook niks van. Ik zie hem nog steeds, best veel. paar keer per week soms. en dan zoenen we wel en flirten. Hij zegt dat het no strings attached fozen is. tuurlijk, dat vind ik goed. Hoe kan ik weigeren? ik hoop stiekem, dat hij iets terug vindt bij me waardoor hij terug komt. maar het gebeurd maar niet. en ik heb maar pijn. ik word soms echt gek als ik nadenk over wat hij nu doet. alleen maar uitgaan met vrienden en mij vergeten. ""SOMS DOET HET PIJN TOT OP HET BOT, DAT IK NIET WEET WAAR JE BENT". Eerste regel van van dik hout. en het is zo. het is nu zelfs zo stom dat ik op tv een meisje zie en dat ik denk, wat als zij nu iets met hem krijgt. en dan krimpt mijn maag ineen en ben ik verdrietig en wil ik hem smeken om een tweede kans.