Gtvrr... er blijft me blijkbaar toch nog steeds iets dwars zitten over gisteren...

Ze zei dat ik vreemd deed... en alleen omdat ik vrolijk was ?!?
Wat doe ik en hemelsnaam verkeerd??? Zit mezelf en mijn gedrag nu alweer een dag te analyseren maar kom er maar niet uit...

Bah! waar heb ik toch last van...

Vandaag was ik een beetje gaan opruimen; spullen die ze na haar vertrek heeft achtergelaten: Was aan een droogrek opgevouwen en opgeborgen, toiletartikelen die ze niet meegenomen heeft, aan haar geadresseerde post in een doos gedaan, in de huiskamer wat spullen verplaatst. Vervolgens naar mijn ouders gegaan.

Zojuist zag ik dat ze even in "ons" huis was (beveiligings camera kan ik bekijken vanaf mijn ouders) en wat keek ze sjaggerijnig en geirriteerd! Ze zag dat ik bezig was geweest met opruimen en dingen verplaatsen en ze leek alleen maar meer en meer geirriteerder te raken. Dit zal ik waarschijnlijk binnenkort wel op mijn brood krijgen (zal wel weer een uitspraak worden als: "je doet vreemd en raar")... maar he, ik ben degene die er woont en ik wil proberen de tijd die ik er nog alleen moet doorbrengen zo aangenaam mogelijk te maken en dat doe ik dus door bepaalde zaken op te ruimen en dingen anders neer te zetten. Per slot van rekening: zij is weggegaan en woont er niet meer, dus veel zou het haar niet mogen schelen denk ik. Of zou ze zichzelf nu afvragen waar IK mee bezig ben?...

Wat ik me nu ook afvraag; Zou mijn ex nu nog steeds aan het nadenken zijn? Ze heeft gezegd dat haar gevoel voor mij heel snel weg is gegaan (binnen 1,5 maand) en haar gevoel voor hem ineens heel sterk en heftig. Ze vond hem al enkele jaren leuk maar de laatste maanden was het heel snel gegaan zei ze. Ondanks dat ze zegt dat ze niks meer voor me voelt, lijkt ze het er in mijn ogen toch moeilijk mee te hebben. In het begin (vlak nadat ze het uitmaakte) leek ze zo sterk en nu is er van dat sterke, vrolijke en stoere gedrag maar vrij weinig over. Wat ik ook zo vreemd vond: gisteren werd ze boos omdat ik haar wat al te vriendelijk een prettig weekend wenste. Kon ik het helpen dat ik vrolijk was op dat moment, kon ze het niet hebben?...

Gisterenavond ben ik maar naar mijn ouders gegaan omdat ik geen zin had om hier alleen te zijn. Na een week weer eens lekker uitgerust wakker geworden, ja die nachtdiensten breken je op den duur echt op! 's Morgens even naar de kapper geweest en toen weer naar huis.

Eenmaal thuis ben ik maar wat papperassen gaan sorteren en toen kwam mijn ex binnen, veel vroeger dan ik verwacht had. Zij keek vogens mij ook op, omdat ik gisteren had gezegd dat ik waarschijnlijk het gehele weekend bij mij ouders zou zijn. Ze zei verder niet veel en ging meteen naar haar katjes. Zelf ging ik gewoon verder waar ik mee bezig was, wat opviel was dat ze er behoorlijk moe uitzag (ze komt ook uit de nachtdienst).

Ze is weer vertrokken, ze was net even hier in huis om haar katten te verzorgen.
Begon een beetje met me te praten en ik ging daar natuurlijk op in! stom, stom, stom!!!

Van het praten over alledaagse dingen (huis verkopen, welke makelaar enz.) tot hoe het met haar ging. Nou dat ging allemaal wel, totdat ik gewoon MOEST vragen of ze nu van plan was om met hem te gaan samenwonen. Oke, ze woont er nu al, maar dat is volgens haar tijdelijk totdat ze wat anders heeft gevonden zodra "ons" huis verkocht is en dan gaat ze alleen wonen. Maar het was dus niet zo dat ze zouden gaan samenwonen (geloof ik dit?) Op de vraag of het een beetje klikte tussen hun zei ze: "we hebben nog geen ruzie gehad in de afgelopen 2 weken". Volgende vraag: Hebben jullie nu "iets" samen? Zij: "nee, we hebben niks samen, ik mag hem gewoon heel graag (ahum! understatement)en hij ziet me nog steeds gewoon als een maatje." (Right! Natuurlijk! dat geloof je zelf?).

Kon het op het werk niet meer uithouden, ben maar weer eens een paar uur eeerder (05:00u) naar huis gegaan en heb nu weekend.

Nu net thuis aangekomen merk ik dat er weer wat spullen van mijn ex missen. Zo is ze nu al een paar weken bezig met "verhuizen". Eerst gingen haar kleren en toilet artikelen, vervolgens een aantal schoenen, toen weer een paar kussens. Nu zie ik net dat ze haar schilderspulletjes en camera heeft meegenomen EN weer een paar schoenen. Neem toch alles in een keer mee en blijf weg! Oh, nee, dat kan niet, want je katten lopen hier nog rond en HIJ is alergisch voor die beestjes.

Geen grip op de situatie, dat was wat mijn maatschappelijkwerkster mij kon vertellen. Inderdaad ik heb geen grip op de situatie, ik kan niks sturen. Hoe graag ik dat ook zou willen. Het liefste zou ik die twee uit elkaar trekken en ieder hun eigen leven laten leiden, maar niet met elkaar. Daar komt het stukje acceptatie kijken waar ik nu nog niet aan toe ben. Dat ik haar kwijt ben...oke, dat ik hem kwijt ben...oke. Maar die twee samen...Nee, dat nog niet.

...en waar zijn ze nu mee bezig? wat zijn ze aan het plannen samen? Samenwonen, trouwen, kinderen... gek word ik ervan!