2 dagen geleden had ik hem nog aan de telefoon en vertelde me dat hij er nog voor wil gaan en daardoor nu hulp gaat zoeken. Woensdag a.s. is zijn 1e intake.

Ik zit compleet in een dip. Ik slaap niet meer en eet amper. Loop de hele dag te trillen van de zenuwen.

Ik krijg van vele mensen te horen "Denk aan jezelf want er is ook nog een leven buiten je vriend".

Dat is nu mijn probleem, zover kan ik nog lang niet denken. Hoe kan ik die knop omzetten????

Ik ben net nieuw hier en zou ook graag mijn verhaal willen doen. In maart 2010 leerde ik hem kennen en we werden verliefd op elkaar. Ik was het einde en de beste en de geweldigste vrouw. Ik was de eerste vrouw die hij tegenkwam nadat hij paar jaar daarvoor was gescheiden van een vrouw die hem de laatste jaren van zijn huwelijk ontzettend heeft bedrogen. Al snel (in augstus 2010) wilde hij gaan samenwonen. Mijn dochter, toen nog 16 jaar wilde dat ook graag omdat ze niet de helft van een nieuw schooljaar naar een andere school zou moeten mochten wij later besluiten.