Online gebruikers
- Bertakijeops
Zo gek, dat veel mensen altijd uitkijken naar het weekend en ik ooit ook, paar maanden geleden zelfs nog. Ik denk dat ik maar een andere baan ga zoeken waarbij ik doordeweeks vrij ben en het weekend moet werken want die weekenden slopen mij. We deden altijd leuke en gezellige dingen en die terugblikken heb ik dus elk weekend weer. Zeker als het zometeen mooi weer gaat worden, dan pikten we altijd ff ons terrasje, met ons eigen tafeltje (als die vrij was natuurlijk). Vaak gingen we ook gezellig winkelen en ja dat is nu niet meer.
Beste allemaal,
Ik vind het best wel jammer eigenlijk. Ik zit hier nu 4 maanden met ook ontzettend veel pijn in mijn lijf, heel veel pijn zelfs en probeer toch iedereen te helpen, tot steun te zijn. Ik plaats niet heel veel blogs meer maar heb nog steeds heel veel pijn. Maar als ik dan een keer een blog plaats over hoe kut en klote ik me voel reageert er bijna niemand en dat vindt ik best wel jammer. Want ook ik voel me enorm klote en ellendig!!!!
Niet alleen jullie.
Sorry ik lijk wel stoer maar heb ook veel verdriet.
O ik word echt helemaal gek van die weekenden, ben zo onrustig weer pfff. Was net weer boodschappen doen en de paniek sloeg weer toe. Het liefst liet ik mijn kar daar binnenstaan en zo naar buiten rennen!
Pasen, ach dat zei me nooit zoveel en nog steeds niet, maar als je iedereen met volle karren ziet en elkaar fijne paasdagen wenst, wat ze mij ook allemaal deden dan kan ik wel weer janken.
Ik hoorde net op de radio dat 1 op de 3 huwelijken strand!! Nou dan is het met relaties misschien wel 1 op de 2? Waarom gaat iedereen maar gewoon uit elkaar? Ik snap er helemaal niks van!!
Misschien moeten mensen eerst gaan nadenken voordat ze uberhaupt een relatie gaan beginnen of te trouwen? Niet zomaar overhaaste stappen doen? Ja heb geen idee hoor maar misschien zouden er dan veel minder mensen met pijn en ldvd achterblijven?
Pfff ik weet niet wat er weer aan de hand is met me. Zouden het de weekenden zijn die me telkens weer opbreken?? Ik loop in de rondte als een kip zonder kop en voel de zenuwen weer door mijn lijf gieren. En dan komen de gedachtes weer naar boven, van nooit meer samen dit doen en nooit meer samen dat doen en dan loop ik maar te malen en janken staat me weer naderer dan het lachen. Soms voel ik de paniek weer opkomen. Gisteravond wilde ik het liefst om 7 uur naar bed gaan, in slaap vallen en nergens over te hoeven nadenken.
Hoi allemaal,
Eventjes geleden dat ik wat schreef. Ik was er vaak niet aan toe en kon het niet opbrengen iets te schrijven.