Het is alweer wat maanden gelden dat ik voor het laatst online was, dat ik besloot deze site achter me te laten en met een knapzak gevuld met moed en vertrouwen de alleenstaandenwereld in te trekken. Met geheven hoofd ging ik de uitdaging aan en leek het allemaal goed te komen; ik had het druk, zo nu en dan een date, succesvol in mijn werk en hobby.. genoeg afleiding dus.

Maar toch.. toch was het blijkbaar nu allemaal niet voldoende om dat lege gevoel dat er is gaan zitten na de ldvd te vullen, ik bleef aan haar denken. Mijn ex is vrij snel samen gaan wonen met een voormalige vriend van me, dus haar gevoelens voor mij en ons hadden blijkbaar sneller een plekje gevonden dan dat bij mij het geval was. Het leek inderdaad goed te gaan, tot die momenten van besef.. mijn verjaardag deze week - voor het eerst zonder haar -... kerst - voor het eerst zonder haar.. oud en nieuw - ....

Stoere taal; ik laat het allemaal achter me en ga de wereld met opgeheven schouders en een brede f*cking glimlach tegemoet... ha haa... sukkel die ik ben, dat gaat helemaal niet zo makkelijk! Door de dagen heen lijk ik nog steeds te struikelen over de drempels van het verleden. Waarom laat het mij nou niet los? Er zijn al zoveel maanden voorbij en er is al zoveel duidelijkheid over dat een toekomst tussen mijn lief en mij niet meer gaat leven. Met de dag hoop ik dat mijn liefde voor haar dat in mijn hart zit zal sterven. Typisch is dat ik merk dat ik als persoon juist beetje bij beetje lijk te sterven. Ik vind het moeilijk alleen te zijn en zie de toekomst met vermoeidheid tegemoet. Ik dacht zo sterk te zijn, maar soms.. soms heb ik er geen zin meer in. Ik heb geen zin om weer een nieuw leven op te bouwen, ik heb geen energie om op zoek te gaan naar die ene persoon die dan toch de ware voor mij is.. ik heb geen zin mij te moeten bewijzen tegenover de wereld. Ik dacht deze site achter mij te kunnen laten omdat ik dacht al zo verder te zijn qua verwerkingsproces..

Het is alweer 9 weken en 4 dagen geleden dat ik voor het eerst op ldvd.nl inlogde en een blog plaatste. Wat een tijd alweer zeg, pff.. veel beleefd en veel geleerd. Ik heb veel aan deze site en de lieve mensen erop gehad; ik kan met zekerheid zeggen dat ik zonder jullie niet zover had geweest als dat ik nu ben. Daarvoor wil ik jullie bedanken! Ik noem geen namen, maar wil iedereen in zijn geheel bedanken. Ik merk dat ik los aan het weken ben van de site.. ik ben mijn leven verder aan het leven. Emoties waarover ik lees, verdriet waarover ik lees, hopeloosheid.. onmacht.. het zijn gevoelens van herkenning.. waarvan ik ze ook heb mogen beleven, maar ik heb me er doorheen geslagen. Het heeft geresulteerd in een overwinning voor mijzelf; mijn lief heb ik niet meer teruggevonden, samen gaan we niet meer zijn... maar ik zie de toekomst voor mijzelf weer wat vrolijker. Nu ben ik alleen, maar ik weet mijn waarde en ben ervan overtuigd dat ik ooit wel weer iemand zal vinden waarmee ik een nieuwe kans zal krijgen op geluk en waaraan ik liefde mag geven en ontvangen. Ik heb geleerd van mijn fout, van mijn verdriet en zal die nieuwe liefde met hart en ziel koesteren. Lieve mensen, liefdesverdriet.. hoe lang het ook moge duren.. uiteindelijk laat het je los.. en wat dan rest? Een gevoel van besef, een gevoel van houden van maar dan anders.. een gevoel van een nieuw leven voor de boeg. Voor alle mensen hier die nog zoveel stappen en fasen terug zijn; tijd heelt inderdaad alle wonden! Ik wens jullie vanuit mijn hart alle sterkte, goede hoop, liefde en geluk toe. Zoals ik het nu beleef; mijn tranen zijn op, het gevoel is duidelijk.. ik zal waarschijnlijk niet zoveel meer schrijven.. maar zo nu en dan wel lezen hoe het de mensen hier vergaat.

Hoi mensjes,

tsja.. gek is dat; ik voel me de laatste dagen anders... zo'n gevoel van 'de strijd is verloren en ga verder'. Ben druk bezig met vanalles en met de dag glipt ze beetje bij beetje uit mijn hart. Vannochtend had ik haar even aan de telefoon; het voelde anders. Over twee weken zien we elkaar even. Er valt geen eer meer te behalen en beetje bij beetje word ik mijzelf. Ik heb al dagen geen echte dip meer en voel me vaker rustig dan voorheen. De dagen draaien niet meer om haar, zelfs nadat ik haar vannochtend had gesproken is mijn dag er niet door beheerst.

Lieve Babette,

het is tijd.. het wordt tijd.. tijd dat ik jou de ruimte en het leven geef dat je op dit moment wilt leven. Dat plekje in mijn hart zul je altijd bezitten; een iets kleiner plekje dan dat je had.. maar jouw schoonheid, jouw glimlach.. is een fijne herinnering die nooit zal slijten. Ik houd van je, in welke vorm dan ook en ben dankbaar voor de jaren die we hebben beleefd.. een avontuur die de tand des tijds zal doorstaan. Lieve schat, jij en ik en ik en jij waren geweldig.. in mijn droom zijn we dat nog steeds. Lieve schat, ik wens je alle geluk van de wereld... als setje waren we bijzonder, als vrienden zijn we zeker niet minder dan dat.

Lieve mensen,

het wordt tijd voor de laatste fase van mijn ldvd; het nemen van afscheid en het verwerken en verder gaan. Eerst koesterde ik nog hoop.. maar na vanavond moet ik toch echt wakker worden en mijzelf respect en eer geven. Na de fijne momenten van vrijdag werd ik vanavond zomaar een leugen rijker.

Mijn ex was een paar weken na ons uit elkaar gaan met een goede kennis van mij naar bed gegaan.. en dat heeft wat maanden stand gehouden. Op een gegeven moment groeiden we naar elkaar toe en hadden we het erover hoe verder enzooooo.. ach jullie kennen het verhaal wel.. ik ben inmiddels al maanden aan het vechten voor een nieuwe kans.. tegen de voorwaarde dat zij zou KAPPEN met die gast. Dat was ook gebeurd, zei ze.. niet alleen tegen mij.. maar ook tegen vrienden. Ik voelde al wat vaagheid uit verhalen, maar besloot haar op haar woord te vertrouwen. Maar vanavond? Vanavond heb ik via huisgenoten van haar vernomen dat ze al die tijd nog samen met hem is geweest en nog steeds is. Mij dus valse hoop geeft, mij aan het lijntje houd. Afgelopen vrijdag pakte ze mijn handje nog, omhelsde ze me en zoende ze me op mijn mond... ja ja.. om vervolgens naar hem terug te gaan, met hem naar bed te gaan.. en dat soort dingen.. 'heb je nog wat met hem?' 'nee, echt niet' .. leugenaar.. hoe kan je zo met iemand zijn hart omgaan.. zoveel liefde heb ik de laatste maanden opgebracht voor jou.. zoveel geduld.. en steeds dacht ik dat je me hoop gaf. Jij kan geen keuze maken.. ik moet het toch eens doen.. leugenaar.. Maar nu nog niet; ik vertel het je persoonlijk.. die eer ontneem je me niet.. ik ben kwaad.. en dan weken rust nemen om over 16 dagen te kijken hoe het zit? Tss.. 16 dagen fijn met die jongen zijn en daarna tegen mij zeggen; sorry, toch niet.. had dat dan maanden geleden gedaan, dan had ik nu een ander mens geweest. Ik was fout, heb boete gedaan, liefde gevonden en getoond, vertrouwen geschonken en eerlijkheid getoond.. en jij? Jij bent veel verder gezakt dan waar ik ooit was.. Echte liefde? Blijkbaar niet.

Tsja.. er is inmiddels anderhalve week verstreken dat ik haar voor het laatst zag; met zoveel vragen in mijn gedachten... En dan? Dan kom je haar in een volle winkelstraat in de vijf minuten dat je buiten bent ineens tegen! BAM! Raar moment, maar we waren er beiden toch blij mee.. ontwijken we elkaar? Nee, onzin.. zij wil net zo graag als ik even praten. We lopen wat.. en omhelzen elkaar goed waarbij er bij haar wat traantjes vallen 'dit voelt goed he?' zegt ze.. vervolgens kletsen we wat en vliegt de tijd voorbij.. ze mist me en moet zich zo nu en dan goed inhouden niet te smsen. Nog 19 dagen.. ze pakt mijn hand.. en streelt me.. nog 19 dagen.. en dan kijken we verder. De tijd is voorbij en ik moet naar mijn werk.. we geven elkaar een zoen en nemen wat lastig afscheid. Mooi moment was het; goed om te zien dat zij toch nog voelt voor mij.. fijn was het even.. maar we doen het goed. Ik sms haar nog even dat het een aangename verrassing was en dat ik haar lief vind en nog veel van haar houdt.

Anderhalve week geleden zag ik haar voor het laatst; haar schoonheid, haar glimlach... anderhalve week geleden voelde ik haar handje nog even in de mijne... anderhalve week geleden beroerde mijn lippen nog even haar lippen.. anderhalve week geleden hoorde ik dat lieve stemmetje nog...

ik mis haar zo....