Partir c'est mourir un peu..

afbeelding van Virenque

Het is alweer wat maanden gelden dat ik voor het laatst online was, dat ik besloot deze site achter me te laten en met een knapzak gevuld met moed en vertrouwen de alleenstaandenwereld in te trekken. Met geheven hoofd ging ik de uitdaging aan en leek het allemaal goed te komen; ik had het druk, zo nu en dan een date, succesvol in mijn werk en hobby.. genoeg afleiding dus.

Maar toch.. toch was het blijkbaar nu allemaal niet voldoende om dat lege gevoel dat er is gaan zitten na de ldvd te vullen, ik bleef aan haar denken. Mijn ex is vrij snel samen gaan wonen met een voormalige vriend van me, dus haar gevoelens voor mij en ons hadden blijkbaar sneller een plekje gevonden dan dat bij mij het geval was. Het leek inderdaad goed te gaan, tot die momenten van besef.. mijn verjaardag deze week - voor het eerst zonder haar -... kerst - voor het eerst zonder haar.. oud en nieuw - ....

God, ik heb zo vaak op mijn knietjes gezet en sorry gezegd voor wat ik heb gedaan, zo vaak heb ik gehoop op een tweede kans.. zo vaak heb ik gevochten. Ik weet niet wat het is, maar ik kom gewoon niet verder; ik probeerde verder te kijken door de uitdaging van dates aan te gaan, maar geen meisje kon haar plaats in mijn hart veroveren. We hebben elkaar een tijd niet gezien, dat voelde goed, maar steeds keek ik stiekem even naar haar foto en hield ik hem tegen mijn hart. Met een traan nam ik dan voor het slapen gaan afscheid van haar via de foto. Ik weet niet wat het is; ik heb meerdere relaties gehad, maar nog nooit zoveel verdriet gehad.

Inmiddels zijn we zo'n elf maanden verder en mis ik haar soms meer dan ooit; ik houd nog zoveel van haar, en zou er een ledemaat voor over hebben haar terug te krijgen.. samenzijn met haar.. zij is naar ik nu voel en beleefde mijn enige echte hartedief, met haar wil ik de uitdaging van het leven aan; het haar hand in de mijne. Ik mis haar zo.. en met alle leuke en positieve dingen die ik in mijn leven heb, voelt het leven zonder haar toch doelloos. Ik lach elke dag, maar heb er eigenlijk geen zin meer in. Ik ben aan het denken aan een vluchtplan van alles; verhuizen naar een andere stad.. een nieuw leven, een nieuw begin.. ik weet het niet meer. Ze heet Babette; heel de wereld mag het weten, haar hand in de mijne.. haar hartje tegen de mijne.. haar lippen op de mijne.. wakker worden naast haar... ik zou er alles in de wereld voor willen geven.

Babette.. weinig mensen begrijpen het nog.. maar lieve schat, prinsesje van me.. ik houd nog zoveel van je.. kom alsjeblieft bij me terug.

afbeelding van roel32

Beste Virenque, pas op dat

Beste Virenque, pas op dat je haar niet gaat idealiseren, dat idealiseren is het "gif" van ldvd. Maak desnoods een lijstje met slechte eigenschappen van haar en dingen waaraan je je hebt geergerd aan haar. Geef vooral de schuld niet steeds aan jezelf, hoewel ik haar niet ken durf ik bijna te zweren dat zij ook geen engeltje was.

groetjes roel

afbeelding van Ron038

Moet pijn doen Virenque,

Moet pijn doen Virenque, zeker hoe je over haar schrijft.
Voel zo met je mee, het gemis om haar, jouw gevoel.

Juist in deze tijd van terugdenken, relativeren, maar bovenal het verlangen naar...het komt zo dubbel terug. Juist nu, en het lijkt alsof niemand dat gevoel wat je hebt voor je ex, kan invullen.
Dat hoeft nu ook niet. Dat mag en kan je niet voor jezelf verlangen.

Wellicht komt Babette nooit meer terug. Niet zoals jij het nu zo intens beleeft. Laat haar maar, met haar nieuwe vriend.
Die tijd samen met haar is over Virenque, en haal jezelf uit die illusie.
Bewaar de mooie herinneringen maar, en bouw verder aan jouw toekomst. Met vallen en opstaan, en nu juist met intens verdriet en verlangen. Dat mag, en moet je ook toelaten.
Maar verlies de realiteit nu niet, en probeer je er doorheen te slaan.
Zoals een boom, nu kaal en triest, maar dat die boom straks weer gaat bloeien.

Neem de tijd voor jezelf. Andere relaties zullen je daarbij niet kunnen helpen. Het is een uitvlucht, het verlangen naar.
En uiteindelijk sta je erweer, met lege handen, terugkijkend op die tijd.

Deze dagen kom je ook doorheen. Net als toen, alleen nu wat anders, omdat juist nu alles zo op je af komt.

Hang on!!

Ron

Er is geen weg terug, je moet er verder doorheen!

afbeelding van roel32

Inderdaad Ron ik sluit me er

Inderdaad Ron ik sluit me er helemaal bij aan en Virenque, wanneer had je voor het laatst contact met haar en hoe lang duurde je relatie?

groetjes roel

afbeelding van Virenque

Super tof dat jullie ff de

Super tof dat jullie ff de moeite nemen mij een hart onder de riem te steken; dat had en heb ik echt even nodig, vandaar dat ik de stoute schoenen richting een post op ldvd.nl deze avond maar weer ff heb aangetrokken.

Ron / Roel, ik weet dat jullie gelijk hebben. Ze is zeker niet meer, er is geen enkel signaal om daar anders over te denken. Ik weet dat ik verder moet en ben er ook al maanden mee bezig weer een bloeiende boom Knipoog te worden.. maar ja, deze liefde voor haar slijt toch minder snel dan k had gehoopt. Natuurlijk teer ik op ons verleden, dat is zoveel makkelijker dan teren op het heden. Ik drijf op herinneringen van onze kerst samen, verjaardagen samen, weekendjes weg samen.. ik drijf op herinneringen die toen zo fijn waren. Waar ik ook kijk of denk; ik hoef mijn ogen maar te sluiten en ik beleef een herinnering en ik mis haar. Ik ben heus wel sterk enzo, maar god.. zoveel heb ik tot nu toe nog nooit van iemand gehouden. Met mijn vorige relaties leefde ik al snel verder en vond ik het wel prima. Waarom dan nu niet? Heeft dat met mijn leeftijd te maken.. ha ha.. tsja...

Ik moet verder, nog steeds en als het om Babette gaat altijd, ik wou dat het anders was. Ik wil nog steeds vechten, haar veroveren.. maar ja, dat zou stom zijn, aangezien het percentage qua kans op succes zo rond de drie procent zou liggen. Ik relativeer het allemaal en snap het allemaal wel. Maar ik kan mijn verdriet tegenwoordig soms nergens meer kwijt, vrienden vinden dat het wel 'schluss' is nu en mijn ouders willen er niet meer over horen. Logisch, maar vanbinnen ben ik nog steeds zo nu en dan in mineur.. voor de mensen hier vast geen onbekend verhaal.. je wordt er alleen zo moedeloos van. Ik probeer mezelf niet al te veel te verwijten, maar had ik maar een tweede kans gehad... dat is misschien wel hetgeen ik het meeste betreur; ik heb het niet 'goed' mogen maken. Ik probeer er een leermoment van te maken en mezelf weer te vinden.. maar toch.. zit ze nog verdomde veel in me.. ik houd nog zoveel van haar cq ons verleden!

Roel; ik zag haar een week of twee geleden weer na een paar maanden van stilte, we zijn 3,5 jaar samengeweest... thanx for asking. Nou.. fijne kerst? Bedankt iig..

afbeelding van Eddepet

Hoi Virenque, Ik herken heel

Hoi Virenque,
Ik herken heel veel in je verhaal. Bij mij is het ook al zo'n 8 maanden geleden dat het uit is. Ook ik heb nog steeds voortdurend een sterke dip. Zo ook vandaag.
Man ik zou er ook alles voor over hebben om mijn ex maar terug te krijgen. Maar ook weet ik dat het nu niet zou werken. Er is teveel gebeurd tussen ons. Maar daarom is de pijn en het verdriet er niet minder om. Ook ik vind het soms (nou ja meestal) moeilijk om realistisch te blijven. Maar tis denk ik wel nodig om nog meer pijn, verdriet en teleurstelling te voorkomen.
En ja, nu doet het extra pijn tijdens kerst. Ik moet ook voortdurend denken aan mijn ex. Haal continu herinneringen op. Bah, pijn doet het. En vooral om te weten dat zij nu wel een goede kerst heeft met haar nieuwe vriend.
Ik zou zeggen, schrijf het van je af Virenque. Vooral in deze moeilijke tijden. Het helpt mij tenminste wel.
Heel veel sterkte gewenst.

Groetjes Edwin

afbeelding van roel32

Dat je het even moeilijk

Dat je het even moeilijk hebt komt omdat je haar hebt gezien Virenque. Maar maak een lijstje van ruzies die jullie hebben gemaakt en schrijf ook haar negatieve handelingen op. De geest van de mens zit zo inelkaar dat het automatisch gaat idealiseren. Dat komt omdat je een hart hebt wat op de goede plek zit, je kaN gewoon niet negatief blijven denken over iemand. Maar herrinner haar slechte eigenschappen en schrijf ze desnoods op, het klinkt misschien raar om te zeggen, als je nu bij haar was geweest had je je nu misschien wel doodgeergerd aan deze dingen, creeer geen roze wolk wat niet bestaat beste Virenque en hou je taai, geef het nog wat tijd en je komt er zeker sterker uit. Ik had onlangs ook trouwfotos van mn broer gezien waar wij samen zo verliefd opstonden, ik kreeg ff weer een dipje, maar toen kwam mijn vriend VERSTAND weer even om het hoekie kijken en zei: "roel!denk even verder een paar dagen na die bruiloft had je nog een ruzietje daar en daarover, vergeet je dat niet??" ...Doe dat ook Virenque, als er echt veel raakvlakken waren geweest was je nog wel bijelkaar, je moet wel je leven lang bij iemand blijven als je ervoor kiest en dat kan alleen maar als het goed loopt in een relatie en er veel raakvlakken zijn. Geef het nog wat tijd, je komt er wel.

groetjes roel

afbeelding van Daantje84

realistisch

Zoals edwin al zegt, we moeten de dingen realistisch bekijken, hoe pijnlijk dit ook is. We moeten uiteindelijk met onszelf verder, dat is het belangrijkste.
Ik heb t dan nu net iets meer dan 1 maand uit, en vind t best beangstigend dat anderen na een veel langere tijd nog de pijn en verdriet voelen, ben bang voor wat er voor mij gaat komen... maar ik krijg hulp om alles in mn hoofd op een rij te krijgen, misschien dat t me ook helpt om alles met mn ex een plekje te kunnen geven.
Schrijf en praat alles van je af, de mensen om je heen, die van je houden, zullen je begrijpen anders wel steunen waar ze kunnen. En wij op ldvd.nl zijn er ook voor je.
kus Danielle

afbeelding van Piekertje

Hoi Virenque

Ook ik ben weer terug van weggeweest op de site, idd een redmiddel waarvan we hadden gehoopt er geen gebruik meer hoeven te gebruiken.
Maar helaas, gevoel en verstand liggen dan zover uit elkaar.
Ik vind het moedig van je dat je durft toe te geven dat je na zoveel tijd, haar toch nog terugwil.
Waren er maar meer mannen zo gevoelig of realiseerde ze zich maar wat ze in hun handen hebben en niet zomaar moeten opgeven.
Iedereen doet dat te snel tegenwoordig, is mijn mening. Scheiden of uit elkaar gaan is tegenwoordig zo makkelijk.
Ik heb mijn nieuwe liefde via deze site leren kennen, en door zijn grote balast is het twee dagen voor de kerst over.
Moet hem met rust laten, hij moet nadenken en zichzelf hervinden. Kan het niet en wil het niet, wil ervoor vechten maar ja dat zal je samen moeten doen.
weer een kutkerst.
Sterkte he en succes met je muziek!

afbeelding van Virenque

N goedemorgen lieve mensen,

N goedemorgen lieve mensen,

ben net wakker, na een laat slapen.. maar heb wel goed geslapen; door mijn post en jullie commentaar was het piekergehalte een stuk minder. Roel, vwb die slechte eigenschappen; dat is nou het probleem, er waren er juist niet zoveel.. we 'klikten' zo; vrijwel nooit ruzie, we koesterden en beleefden elkaar interesses, altijd samen het avontuur opzoeken, samen goed en fijn praten, muziek, passies.. het klikte.. maar voor mij was het blijkbaar onbewust niet genoeg en moest ik toch meer.. en toen ging het fout. Maar ja, misschien idealiseer ik het inderdaad wel. Een kennis van me zei laatst dat het nooit alleen maar van een kant heeft kunnen komen; was het niet toen gebeurd, dan vast wel later. Wat jullie inderdaad ook zeggen; als het van beide kanten echte liefde was geweest, dan hadden we elkaar allang gevonden. Ik heb geknokt, zei heeft opgegeven.. c'est la vie.. klinkt nochalant, maar zo werd ik wel wakker; c'est la vie, je moet verder! Weer een leermoment rijker. Ik wil jullie in iedergeval vanuit mijn hart bedanken voor het reageren; had niet verwacht dat dat met kerst zo snel zou gebeuren.. ik wens jullie dan ook ondanks verdriet of gemis of ander gevoel.. een fijne en hopelijk toch leuke tweede kerstdag!

afbeelding van Selas78

Heeey Virenque, Jongen

Heeey Virenque,

Jongen jongen, je hebt het toch weer moeilijk. Dat kan ik zeker begrijpen. Ik weet hoe jij je voelt. Erg klote op het moment!!! Tja, toch ook de tijd van het jaar. Jarig, kerst, oud en nieuw. Ik maak het ook mee. Ben aankomende week jarig, nu de kerst en ook oud en nieuw. Ik voel me klote, maar toch wil ik er wel het beste van maken. Ik mis mijn ex enorm, vooral nu rond deze tijd van het jaar. Zou ook graag een tweede kans van haar hebben gehad. Ik had graag gewild dat ze er nu voor me was, maar dat is ze niet en dat is een feit. Ook voor jou. Ze is er niet, ze zal ook niet komen, niet nu en reken er ook niet op voor de toekomst. We moeten er voor zorgen dat we onze neuzen in de toekomst gericht houden en in het heden zien te leven. Je kunt niets meer aan het verleden doen. Herinneringen zijn fijn, je kunt ervan leren voor de toekomst.

"Yesterday is history,
tomorrow is a mistery,
but today is a gift...
That's why they call it present!"

Je hebt misschien geen tweede kans gekregen met Babette, maar zie het eens van een andere kant. Je zou het uitgaan ook als een kans kunnen zien. Een soort tweede kans. Een kans op een ander leven wat misschien wel veel beter is. Over een tijdje ontmoet jij een meisje dat al je dromen waar gaat maken. En dan zul jij denken, Babette, bedankt voor deze nieuwe kans voor mij. Heey en om gelukkig te zijn moet je eerst ongelukiig zijn. Dan weet je tenminste wat geluk is. Iedereen vindt zijn geluk hier op deze site wel.

Sterkte Virenque en gewoon volhouden. Probeer toch nog wat van deze dagen te maken. Ook op je verjaardag. Succes!

Marcel