Het is alweer 9 weken en 4 dagen geleden dat ik voor het eerst op ldvd.nl inlogde en een blog plaatste. Wat een tijd alweer zeg, pff.. veel beleefd en veel geleerd. Ik heb veel aan deze site en de lieve mensen erop gehad; ik kan met zekerheid zeggen dat ik zonder jullie niet zover had geweest als dat ik nu ben. Daarvoor wil ik jullie bedanken! Ik noem geen namen, maar wil iedereen in zijn geheel bedanken. Ik merk dat ik los aan het weken ben van de site.. ik ben mijn leven verder aan het leven. Emoties waarover ik lees, verdriet waarover ik lees, hopeloosheid.. onmacht.. het zijn gevoelens van herkenning.. waarvan ik ze ook heb mogen beleven, maar ik heb me er doorheen geslagen. Het heeft geresulteerd in een overwinning voor mijzelf; mijn lief heb ik niet meer teruggevonden, samen gaan we niet meer zijn... maar ik zie de toekomst voor mijzelf weer wat vrolijker. Nu ben ik alleen, maar ik weet mijn waarde en ben ervan overtuigd dat ik ooit wel weer iemand zal vinden waarmee ik een nieuwe kans zal krijgen op geluk en waaraan ik liefde mag geven en ontvangen. Ik heb geleerd van mijn fout, van mijn verdriet en zal die nieuwe liefde met hart en ziel koesteren. Lieve mensen, liefdesverdriet.. hoe lang het ook moge duren.. uiteindelijk laat het je los.. en wat dan rest? Een gevoel van besef, een gevoel van houden van maar dan anders.. een gevoel van een nieuw leven voor de boeg. Voor alle mensen hier die nog zoveel stappen en fasen terug zijn; tijd heelt inderdaad alle wonden! Ik wens jullie vanuit mijn hart alle sterkte, goede hoop, liefde en geluk toe. Zoals ik het nu beleef; mijn tranen zijn op, het gevoel is duidelijk.. ik zal waarschijnlijk niet zoveel meer schrijven.. maar zo nu en dan wel lezen hoe het de mensen hier vergaat.

Maar een zin is misschien wel het meest relevant; echt onwijs bedankt voor alle steun! De wereld is zo slecht nog niet, wetende dat er ook mensen zoals jullie zijn.

Veel liefs,

Stefano.