Ik heb al menig malen verhalen gepost,maar nu gaat dit gevoel weer overheersen. Ik heb even jullie advies nodig..... Ok komt ie nog een keer, korte samenvatting:

Ik heb een relatie van ruim 6 jaar achter de rug. De relatie is nu sinds eind mei over. Ik hoorde ergens in oktober al dat mijn ex alweer een nieuwe vriendin had. Auwch...nou ja...maar daar gaat het nu niet om. Ik heb in die 6 jaar ook zijn vrienden goed leren kennen. Het zijn natuurlijk ook mijn vrienden geworden. Ik ben altijd iemand geweest dat ik meer van goede intieme vrienden hou dan van oppervlakkig contact, dus vandaar kun je mijn vrienden op 10 vingers tellen. Ik heb wel vriendinnen, los van mijn ex, maar die hebben hele andere interesses dan ik (veel uitgaan, achter jongens aanlopen etc). Ik vond het heerlijk om in de kroeg te hangen met z'n allen en daarna eventueel nog lekker gaan dansen. Maar ja...gaat de relatie uit dan veranderd de situatie volkomen. Normaal gesproken kiezen vrienden de kant van de persoon die ze het langste kennen...echter ik kreeg heel veel steun van hun. Helaas maakten ze niet allemaal waar wat ze zeiden. Ze leefden met me mee en nodigden me nog uit om bijvoobeeld me nog hun nieuwe huisje te laten zien, omdat ze wisten dat ik dat heel leuk zou vinden. En natuurlijk...je hoort er nooit meer iets van. Zo ben ik ook bij een ander stel uitgenodigd (stel die in het begin wel duidelijk had gezegd dat het veranderd was en dat het niet zo 1,2,3 meer afspreken zou worden). Na de breuk gingen we een keertje met z'n allen uit (zonder mijn ex, want die had toch nooit zin om mee te gaan). En het was super gezellig!! (was ergens in november). En toen werd ik uitgenodigd door 1 van hun om hun huisje te bekijken. Ik stuurde een sms en kreeg als reactie terug, super leuk als je wilt komen! op een zondag zou goed uitkomen... De eerste zondag ging net door, vanwege andere plannen. De week erna moest ik afzeggen, wegens operatie. Ik kreeg een sms-je terug joh gewoon volgende week. Ik belde die zondag..werd er niet opgenomen en ook niet meer terug gebeld. Tot op heden nog steeds niets gehoord. Ik snap het wel dat het moeilijk is, maar nodig me dan niet na een aantal maanden uit en vervolgend er toch vanaf zien!!! grrr . Nou ja, nu had ik dus vanaf het begin af aan goed contact met een vriendin van de 'beste' vriend van mijn ex. Heel gezellig en ze heeft me ook gesteund. Kreeg een kaartje nog met kerst dat 2006 mijn jaar wordt en dat we snel wat moeten gaan eten. Ook niets meer gehoord . En dan hebben we de enige vrijgezel nog van de vrienden...ik kon het altijd goe dmet hem vinden, het was ook de enige roker nog van het stel . Filmpjes bij hem gekeken, etc, maar nu maakt hij ongelooflijk veel complimenten, belde me op O&N (lag al te slapen), kreeg volgende dag bericht terug dat het niet hetzelfde was zonder mij (wel super lief om te horen overigens) en stuurt ook berichtjes om te vertellen dat hij bijna is aangekomen op zijn vakantie. Vond dat toch opvallend...en heb niets terug gestuurd, want wil toch afstand bewaren. Maar straks is het niet zo!!! Nou ja enfin...nu hebben we nog een meisje van de groep waar ik altijd goed mee kon vinden. Ze is altijd erg begaan met iedereen en stuurt mij ook nog veel mailtjes (zo wilde ze me ook graag met O&N erbij hebben)..in die mailtje hoor ik ook nog regelmatig wat over mijn ex (ik vraag er niet direct naar). Wel fijn om toch nog te horen over je ex...voelt je nog verbonden met hem...maar aan de andere kant helemaal niet goed om te horen!!! (ik hoorde bijvoorbeeld dat hij het over niets anders kon hebben dan zijn nieuwe vriendin etc). Ze vroeg mij ook in haar laatste mail of ik het leuk vond dat ze me ging bellen als we weer met z'n alleen uit zouden gaan (het was immers super gezellig de laatste keer)

Ik baal dat ik na 7 mnd nog steeds zo lang aan mijn ex moet denken, want 6 jaar gaan nu eenmaal niet in je koude kleren zitten. Al helemaal baal ik dat ik nog druk ben met hem en dat hij al lang en breed een vriendin heeft van zijn werk...heel snel na het uitging . Maar als ik erover nadenk over sommige dingen, ik leerde hem kennen als een super rustige jongen die niets liever deed dat een filmpje kijken en totaal niet van uitgaan hield. Altijd maar op tijd naar bed willen gaan en ook niet met zijn vrienden even lekker een avondje doorzakken. Dat wilde ik altijd (dat ik ook de reden waarom ik af en toe nog mee wordt gevraagd).

Af en toe....tuurlijk weet ik dat ik niet echt manisch-depressief ben, het is immers een uitvergrote emotie die mensen met deze stoornis hebben en het is niet mis als je het hebt (genoeg voorbeelden gezien en ik weet de criteria).....maar goed, wat ik ermee wil zeggen is dat ik af en toe niet goed word van de heftige emoties. Dan ben je weer in een soort mega zwart gat beland, krabbel je overeind en dan een heerlijk gevoel 'zo da's over'. En daar ga je weer....en ik heb iig als ik weer een dip heb dat het net lijkt of ik er niet uitkom, negatieve gedachten etc etc, terwijl ik weet dat het ook goed kan gaan en dat ik me lekker kan voelen.

Ik wilde graag jullie mening over deze stelling... Ik had namelijk soms het idee dat mijn ex maar kon doen wat hij wilde en het hem allemaal soms niet zoveel kon schelen wat ik deed, omdat hij wist dat ik nogal erg afhankelijk van hem was. Ervaringen, meningen etc. welkom....

Sorry hoor, maar dacht even 1 keertje wat 'luchtigers'. Zit net partyfoto's te bekijken en echt iedereen heeft hetzelfde (geverfde) kapsel. Help ik wordt oud hihi.

Nou, altijd als je ex een nieuwe vriedin krijgt (heb ook af en toe een blog hierover geschreven) hoop je dat het toch een soort rebound-relatie is. Even om de pijn te verzachten of iet dergelijks. Maar helaas moet ik er steeds meer achter komen dat mijn ex blij is dat het over is en dat hij verschrikkelijk verliefd is op dat nieuwe meisje. Helaas ben ik erachter gekomen hoe ze heet (via wederzijdse vrienden) en toevallig zag ik haar op hyves staan, met foto's! Daar kwam de eerste schock..foto's zeggen niet zoveel, maar ze is echt leuk. Een vrolijke, sportieve, mooie meid. Bah! En daarna kon ik het niet weerstaan om even met haar naam te googelen...en dan kom je achter zoveel meer!! Het leven van haar heeft hem iig 1000 keer meer te bieden, het lijkt wel of hij nu alles heet waar hij zijn interesse naar uitging. Ik heb helemaal niets meer van hem vernomen sinds het uit is...voor hem was de deur uitlopen de afronding na 6 jaar met een hoop ups en downs. En hij heeft het geluk gehad gelijk een nieuwe liefde te vinden (misschien had hij dat al, maar kon hij me nog niet loslaten) en wat voor 1!! Gevoelens van joelosie, gevoels van schaamte voor mijn 'stalkgedrag' (al is het wel indirect) en intens verdriet dat ik hem kwijt ben. Ik zit altijd maar te denken had ik maar zus had ik maar zo, dan was hij er nog...maar het is moeilijk de situatie te overzien als je al 6 jaar continue bij elkaar bent. Nu zie je dingen pas op afstand. Ik wilde daarom wel een tijd uit elkaar gaan om onze relatie eventueel te redden, maar helaas denkt iedereen anders en is het voor hem: we hebben het geporbeerd, het werkt niet dus over!! Tja...maar het doet pijn.

Auw, wat doet het zeer om de waarheid onder ogen te zien. Ik ben hier sinds het uit is (nu 7 maanden) geweest om af en toe te lezen en zelf te schrijven. Mijn relatie is niet leuk uitgegaan...ik werd boos, omdat ik merkte dat er iets was. Uit eindelijk heeft hij mijn boosheid aangegrepen en wilde er mee kappen. Tja...zo werkt dat soms. Eigenlijk had ik achteraf gelijk dat het niet goed zat bij hem (ik merkte het hoe hij met mij omging, zeurend en niet belangstellend etc. tja dat doet pijn en wat doe ik ik erger me daaraan en wordt af en toe flink boos). Maar goed...nooit wat aan de hand en zou aan mij liggen blablabal.