Ik baal dat ik na 7 mnd nog steeds zo lang aan mijn ex moet denken, want 6 jaar gaan nu eenmaal niet in je koude kleren zitten. Al helemaal baal ik dat ik nog druk ben met hem en dat hij al lang en breed een vriendin heeft van zijn werk...heel snel na het uitging . Maar als ik erover nadenk over sommige dingen, ik leerde hem kennen als een super rustige jongen die niets liever deed dat een filmpje kijken en totaal niet van uitgaan hield. Altijd maar op tijd naar bed willen gaan en ook niet met zijn vrienden even lekker een avondje doorzakken. Dat wilde ik altijd (dat ik ook de reden waarom ik af en toe nog mee wordt gevraagd). Ik vond het super gezellig dat uigaan, lekker de kroeg in...hij maar mopperen etc. En nu...nieuwe baan waar hij veel moet 'onderhandelen' en dus wel een grote mond moet hebben. Tja zo gaat dat als je de zakenwereld in gaat. Hij was totaal veranderd en heeft nu ook een nieuwe miep (sorry geen wrokgevoelens, ze zal heus wel lief zijn) die punt 1, make-up draagt (terwijl hij altijd al na 2 min. wachten begon met zeuren) en punt 2 ontzettend van dansen en uitgaan houdt. Het lijkt wel of hij nu al een midlife crisis heeft. Zo zag ik hem steeds meer veranderen en dat ergerde me op een gegeven moment...je kent iemand als rustig etc en dan wordt hij een beetje arrogant zelfverzekerd. Dat is gewoon raar als je met elkaar bent. Hij 'babbelt' nu aan 1 stuk door, terwijl ik nu steeds meer een huismus geworden ben (tuurlijk vind ik stappen nog onwijs leuk!). Zo als hij graag jaar geleden graag zo'n vriendin wilde hebben zoals ik nu ben, ben ik nu juist niet interessant meer. Ook nie helemaal eerlijk ....maar ja...zucht....ik weet mensen veranderen nu eenmaal.