ik herken t... alleen noem ik t niet manisch-depressief, maar borderline... voor mij passen mijn 'symptomen' daar beter in. Ik vertoon aardig wat dingen die kenmerkend zijn voor bordeline, gelukkig nog niet in extreme mate, maar ik vertoon t wel...

Ik ben zelf (gelukkig) geen psycholoog, dus ik kan mezelf niet deze diagnose geven, en ik moet er ook niet te veel aan denken, want anders ga ik er alleen maar meer in geloven.

Wat ik wil zeggen, de stemmingswisselingen, het zwart-wit denken, die negatieve neerwaarste spiraal, de kloof tussen gevoel en verstand, ik word er zelf zo moe van, en ben constant bezig een makser op te houden naar de buiten wereld. En dat is vermoeiend...

Ik vind dat de diagnose borderliner te snel gesteld wordt, ik denk dat deze emoties normaal zijn, als je veel van iemand hebt gehouden en de ander is zo plots weg of doet dingen die je nooit had verwacht. Je hebt geknokt en de ander gaat met het soms zo grote gemak. Moet jij dan heel snel de knop omdraaien. Misschien, maar je kan het niet. Het heeft tijd nodig.

Weet je een vb ik hoor hier heel vaak loslaten en dat kan in mijn optiek op veel manieren. De mijne is niet altijd die van de mensen op de site of van mijn omgeving, maar ik kan daar een ding tegen over zetten. Een aantal jaren terug ging een vergelijkbare relatie uit en ik had zoveel pijn. Ik zag hem helemaal niet meer en heb mijn antwoorden nooit meer gehad, maar ik ging kapot. Therapie en hem niet zien hielp niet, alleen tijd en weet je daarom weet ik niet of het altijd de oplossing is. Het heeft heel lang geduurd dus. Ergens weet je zelf heel goed of iets bij je hoort of niet en dat moet je doen en anderen moeten dat accepteren, maar ga in godsnaam geen stempel plakken en jezelf neerhalen, want zelfs al zou je borderliner zijn, ook daar is zelf en door je omgeving mee te leven, maar ik denk niet dat julie dat zijn. Ik denk dat bijna iedere nederlander wel een paar van die eigenschappen heeft en zeker in een emotionele periode is dat normaal,

Sterkte en een tip blijf gewoon jezelf, want door een masker doe je je zelf in the end zo tekort.

Sterkte Eeffie

Als eerste wil ik zeggen dat ik in een psychiatrisch ziekenhuis werk.
Borderliners en schizofrenen is de grootse groep mensen die wij behandelen. Tevens zitten daar ook MD'ers en verslaafden bij.
Als je borderline hebt, dan is het bij elk probleempje en dat kan al varieren van zonder sigaretten zitten en niet weten waar je het moet halen omdat het al 19.30 uur is dat zij in paniek raken. Dan gaan ze instellingen terroriseren,. worden dwangmatig en uiteindelijk verwondden zij zichzelf. Dit kan verwondingen zijn met scheermesjes of met visdraad proberen je polsen door te snijden. Zij vinden dat daar dan aandacht aan moet worden besteed. En om die aandacht te krijgen doen zij deze acties.

Dan heb je de manisch depressieve kant. Hierbij heb je een hormoon tekort waardoor je steeds somberder wordt. ook dit kan escaleren door een evt ts oftewel een suicide te plegen. Hierna worden de mensen normaliter opgesloten in een afgesloten afdeling om dat zij een gevaar zijn voor zichzelf en voor anderen, want daar kunnen zij zich ook tegen keren.
Dit kan je absoluut niet vergelijken met wat jij voelt. Iedereen heeft emoties in zich en bij de een lijkt het op ADHD en bij de ander weer op borderline. Het kan ook zo zijn dat deze symptomen versterkt worden als jij je somber voelt. Kijk anders een bij www.parnassia.nl en daar kan je zelf een test doen. Dat heb ik ook gedaan en kijk ik heb juist ja ADHD;-) Het is fijn om voor alles een naampje of een etiketje te hebben maar minder leuk om het opgeplakt te krijgen.

Groetjes Asarpuk