de Laatste keer dat ik iets typ op LDVD.

ik wil jullie heel erg bedanken voor de steun en de adviezen van de laatste periode, maar ik moet dit achter me laten.

het gaat nog even duren, maar het komt wel goed met me. Ik weet nu waar ik mee bezig moet en wat ik de afgelopen periode fout heb gedaan...

voor iedereen die het net als mij nog steeds nodig heeft: Heel veel succes de komende periode, maar denk eraan: Iedereen is en kan belangrijk zijn, maar de belangrijkste in je leven... Dat ben je zelf! <-- vergeet dit nooit.

groetjes,
Spookje

Het gevoel dat ik het niet meer volhoud sluipt langzaam dichter en dichterbij..

steeds vaker heb ik kriebels in mijn buik, kriebels die mij ongerust maken, die me een signaal proberen te geven, pak je zelf op? of ga de andere kant op?

ze blijft me maar negeren en ik kan dit echt niet zonder haar, alleen niemand die het haar verteld, ze leest het zelf niet en ik durf het haar niet te vertellen...

ik ben bang voor de dagen die komen gaan, angstig kijk ik uit naar momenten waar ik alleen ben, of momenten waar ik haar misschien wel zou kunnen tegen komen..

Vandaag ben ik weer naar school geweest, maar het verzet me gedachtes niet:(

ik blijf worstelen met de gedachte hoe ik hier door heen moet komen en wat voor betekenis alles nog heeft.

de afgelopen nacht was pijnlijk en blijft me de hele dag achtervolgen, ik ben echt radeloos en flip al bij het wachten op de bus omdat zij er misschien ook wel in zou zitten....

ik heb nooit gedacht dat Liefde voelen voor iemand zo intens kan zijn, het laat me ook direct de andere kant voelen de kant van verdriet en het pijn hebben. hoe erg je iemand kan missen.

Ik ben iemand die zijn dromen/nachtmerries niet onthoud.
Vandaag is dat dus anders:

ben vannacht in 4 uur tijd alweer 3x wakker geweest en weet deze keer mijn nachtmerrie nog wel:S

het was een hele vage situatie, want ik was met iemand op een tentoonstelling waar mijn meid ook was. op een gegeven moment begon ze te lachen en heel erg kill te zeggen: waarom moet er overal een reden voor zijn, waarom wil je overal een antwoord op hebben! en toen schrok ik wakker...

vannacht de zoveelste inzinking gehad...

ze neemt maar geen contact op, ze negeert me compleet.. het is nu bijna 3 weken geleden dat het uit is, maar de wonden zijn niet meer te helen..

ik kan het nog steeds niet bevatten waarom, ik kan het niet achter me laten en wil het denk ik ook niet:S

Ik weet niet hoe lang dit nog gaat duren maar me lichaam is op.

het verdriet blijft ontzettend sterk, maar de gedachte van het touw(zie vorige blog) blijft ook aanwezig...

Waarom??? alleen zij weet het, maar verteld het me niet.

Inmiddels is het een tijdje geleden sinds het uit is met voor mij nog steeds de liefde van me leven...

we waren zoals je misschien in vorige blogs al gelezen had bijna 4.5 jaar samen geweest.
De laatste weken die ik heb mee gemaakt zijn extreem pijnlijk en ik kan het ook niet veel langer meer volhouden..

Constant gaat de gedachte door mijn hoofd van: waarom??, hoe heeft dit naar bijna 4.5 jaar kunnen gebeuren?
Heb ik het zien aankomen? nee absoluut niet! net als alle anderen waarmee ik gepraat heb, iedereen verbaast zich erover en snapt er helemaal niks van:S

Zoals jullie in mijn vorige blog gelezen hebben, liep het de laatste tijd moeilijk tussen mij en mijn vriendin..

na bijna 4.5 jaar bij elkaar te zijn geweest hebben we toch besloten na een laatste nacht om er een punt achter te zetten.
dit intense verlies doet me zo ontzettend veel pijn dat ik constant weer aan haar moet denken, dat ik woedend ben op mezelf, maar ook teleurgesteld in haar dat ze na 4.5 jaar haar gevoelens niet onder controle had...