Start › Blogs › spookje's blog

alweer een inzinking

afbeelding van spookje
Zon, 05/09/2010 - 08:34 — spookje

vannacht de zoveelste inzinking gehad...

ze neemt maar geen contact op, ze negeert me compleet.. het is nu bijna 3 weken geleden dat het uit is, maar de wonden zijn niet meer te helen..

ik kan het nog steeds niet bevatten waarom, ik kan het niet achter me laten en wil het denk ik ook niet:S

Ik weet niet hoe lang dit nog gaat duren maar me lichaam is op.

het verdriet blijft ontzettend sterk, maar de gedachte van het touw(zie vorige blog) blijft ook aanwezig...

Waarom??? alleen zij weet het, maar verteld het me niet.

Ik moet nog even volhouden, nog even doorzetten.. proberen om dinsdag te halen zodat ik in iedergeval professionele hulp kan krijgen.

Ik hoop zo dat het werkt en dat ik weer ga leven, want op dit moment leef ik nog maar amper.
Al het gevoel van vreugde, lol en nut van het leven is weg en vertroebeld.

mijn lichaam is ziek en mijn geest weet zich geen raad meer.

ook al schijnt buiten de zo'n in mij regent het en is het winter..
spookje

Zon, 05/09/2010 - 09:39 — mrbean
afbeelding van mrbean

mrbean @spookje

Beste spookje,

Ik weet wat je doormaakt, zo na de breuk is alles smakeloos en kleurloos geworden. Je zit in een diep dal, maar dat is nodig om eroverheen te komen. Anders heeft het geen betekenis gehad. De pijn, het diepe donkere dal, daar kun je niet aan ontkomen, niemand kan daar aan ontkomen.
Het enige wat je kunt doen is wat afleiding gaan zoeken om het enigszins draaglijk te maken, want je moet ondertussen ook verder leven, voor jezelf zorgen etc. Sommigen gaan joggen, wandelen, sporten, anderen gaan uit, luisteren veel muziek. Het is slechts verdoving, maar het sterkt je ook, door dingen te doen, te ondernemen, vooral nieuwe dingen, kom je er ook sterker uit, het voorkomt iig dat je erin blijft hangen. Wat ook goed helpt is veel van je af schrijven, zoals hier op ldvd.
Maar ondertussen moet je gewoon verdriet hebben, laat de pijn maar komen, ga dat niet uit de weg, want dan juist kun jij en jouw lichaam de pijn verwerken. Wees dus geduldig met jezelf, en erg goed van je dat je professionele hulp hebt gezocht.
En hoezeer we ook willen om van de pijn af te komen, het kan niet, het kost enorm veel tijd, dus zul je het ook moeten leren mee omgaan en accepteren, wees dus geduldig met jezelf.

Wens je verder heel veel sterkte.

Mr Bean

Zon, 05/09/2010 - 13:01 — Anonymous4
afbeelding van Anonymous4

@spookje

Beste Spookje,

Het doet me verdriet als ik zie hoe je er op dit moment aan toe bent. Het raakt me nog erger, omdat ik precies weet hoe jij je nu voelt, en omdat ik een aantal maanden geleden in het zelfde schuitje zat. Maandenlang heb ik mij thuis opgesloten, ben ik kilo's afgevallen, zag eruit als een zombie, sliep niet en deed niks aan mijn school.
Achteraf heb ik hier zoveel spijt van. Waarom jezelf zo verwaarlozen, terwijl de ander al lang door is gegaan met zijn/haar leven? Niemand, lieve spookje, maar dan ook niemand, is het waard om jezelf zo te verwaarlozen. Vooral niet als jij degene bent geweest die er nog alles aan wilde doen om het te laten werken, en diegene gewoonweg ervoor kiest om jou uit haar leven te hebben. Dit is dan HAAR verlies, niet de jouwe, onthoud dat goed. Ik heb zelf ook met de meeste enge gedachtes rondgelopen om mijzelf wat aan te doen, maar waarom zou je? Diegene zal alsnog doorgaan met haar leven, en dan heb jij die kans nooit gekregen.

Wees dus alsjeblieft zuinig op jezelf. Iemand die niet 100% voor jou wil gaan, kan nooit de ware geweest zijn. Je verdient dus echt beter! Hoe lief en leuk ze misschien wel was. Je verdient iemand die tot het einde voor jou gaat.

Ma, 06/09/2010 - 10:28 — mokkakoffie (of verwijderd)
afbeelding van mokkakoffie

Hallo spookje

Het is kost je wellicht heel veel moeite om iets te gaan doen. Maar de enige remedie is ga iets doen...ga naar buiten, ga douchen, haal wat gezonds te eten , kam je haren , zorg dat je er weer netjes uitziet,
Blijf zo niet zitten lieverd. Ik weet heus hoe jij je voelt vele van ons hebben dit ook moeten doorstaan, maar je moet hieruit...Dat is stap 1 van het genezingsproces...zorg in godsnaam voorjezelf... en het is goed dat je professionele hulp heeft gevraagd dat haal je best wel.
Dat zij geen contact met je opneemt zal wel een rede hebben ik weet het niet, maar dat mag niet zo zijn dat jij hierdoor naar de klote gaat. JIJ moet straks wel verder. En we weten allemaal dat het pijn doet dat je loopt te piekeren en te denken......Maar leer nu eerst om even aan jezelf te denken...dat is prio 1 op dit moment....
Trek je bij je nekvel omhoog....en zorg in godsnaam voor jezelf....
De rest komt daarna dan wel....
xx