Laat haar los, krijg ik ook steeds te horen.
Terwijl je weet dat je het nie kan en niet sterk genoeg bent.
Iedereen denkt dat het zo makkelijk is, maar voor ons is het ondraaglijk.
Ik weet ook niet hoelang ik het nog volhoudt.
De pijn is nog maar net begonnen en nu al zo ondraaglijk.
Ik wil niet weten hoe de vooruitzichten voor volgende maanden gaan zijn.
Het enige waar ik nog hoop uitput is dat ze gaat inzien dat ze me toch mist,
ookal zegt ze van niet

Ik wou dat er iets anders te zeggen was dan 'laat haar los', want iemand loslaten is zowat het gruwelijkste wat een mens moet doen. Het vergt tijd, heel veel tijd. Je bent boos, droevig, bang en wie weet wat nog allemaal, maar er komt een punt waarop je zegt: 'Ik moet verder'. Pas dan ben je begonnen met het 'loslaten'. Bij sommigen gaat dat snel, bij anderen weer niet. Bij mij is het nu al bijna vier maanden dat ik nog iets van haar heb gehoord en elke dag kijk ik m'n mailbox vol spanning na, wetende dat er toch niks zal zijn. Waarom mensen anderen negeren, weet ik niet. Het is kinderachtig en niets is pijnlijker dan dat. Ik hoop dat je hier snel uitgeraakt. En wat het eenzame betreft: ga uit, sport, beleef leuke momenten met familie en vrienden, want zulke dingen werken echt.

Ik wens je héél veel sterkte toe!