Het gaat beter met mij, het gaat slechter met mij, het gaat beter met mij...echt! Het gaat zoooo ontzettend slecht met mij.
Inmiddels heb ik gemerkt en ook veeeel geleerd, dat als mijn dochtertje er is het een stuk beter gaat met mij. Als ze er dan niet is dan ben ik dus erg eenzaam. Ja, ik besef inmiddels dat mijn hele sociale netwerk op zijn gat licht. Ik weet dat ik dus stappen moet gaan ondernemen om een nieuw netwerk...te vinden of op te bouwen.

Gisteren in de loop van de dag las ik de reactie van Torn op 1 van mijn laatste blogs. Pffft....dat was nou een schot in het diepste van mijn binnenste kern. Wat een ongelofelijke pijn door bewustwording van wat het bij mij teweegbracht. Samen met meer in aanraking te komen van mijn innerlijke zelf was dit het andere nog dieper liggende "ding".
Zo ontzettend veel herkinning bracht het bij mij teweeg. Eindelijk, na laag na laag te hebben afgepeld zit ik daar waar ik wezen moet.

Dit is mijn 2de dag dat ik aan het wegzakken ben. Het ging zo goed, ik had het weekend doorstaan zonder contact met haar te zoeken. Wat een heerlijke overwinning was dat.
Maar sinds gisteren is het gemis steeds meer toegenomen, vandaag ben ik zelfs zover weggezakt dat ik haar een appje wil sturen. bellen, naar haar toe wil rijden, smeken op mijn knieen....word gek van mijzelf...WTF!!!

Ik heb mijzelf maar een nieuw doel gesteld. Ik ga over 2,5 week contact met haar opnemen. Wil dan graag wel eens weten waar we staan. En/of ik slechts mij alleen nog maar Illussies maak.

Zo was ik gisteren erg optimistisch en had gisteren een 1ste poging gedaan door te gaan slapen zonder slaappillen. Vanmorgen werd ik tegen 3u wakker net zoals anders, naar de wc en weer naar bed..en viel gelukkig weer inslaap. Maar eenmaal weer wakker lag mijn hand op haar kant druk aan het zoeken...... dit zou een enorme Klote dag worden....pffft....mijzelf uit bed getakeld gedouched en ontbiijt voor die meid en mij geregeld. De depressie en het verdriet werd maar groter en groter....wat nu weer dacht ik..???

Het is gelukt, ik ben het weekend doorgekomen zonder contact met haar te maken. Yeahhh

Zaterdag volledige crash gehad en een flink gedeelte aan het loslaten geslagen....mijn weekend was redelijk dankzij mijn dochtertje(. Wat voel ik mij slecht dat ik zo steun op die kleine smalle schoudertjes van haar. Ze is zo goed en lief voor mij. Ze maakt mij aan het lachen, knuffelt mij, zegt dat ze van mij houdt. we kruipen bij elkaar voor de TV als we Barbie samen kijken. Ze ruimt alles op in de vaatwasmachine. etc,etc,.....Wat een prachtige wereld is dat.

Ik heb een soort leidraad geschreven voor als ze dan uiteindelijk met mij wil afspreken. Het is nu pas 3 avondjes geleden dat ik bij haar was en heb nog niks gehoort van haar...wat eingelijk ook wel logisch is want het is pas 3 avondjes geleden. Ik vul dit even in....mijn gevoel zegt dat ze pas na het weekend contact met mij opneemt daar ik nog geen enkel weekend ben doorkomen zonder contact met haar op te nemen ik zie het als een soort test dat ik wel moet aan kunnen tonen dat ik sterker word, groei.