Het gaat beter met mij, het gaat slechter met mij, het gaat beter met mij...echt! Het gaat zoooo ontzettend slecht met mij.
Inmiddels heb ik gemerkt en ook veeeel geleerd, dat als mijn dochtertje er is het een stuk beter gaat met mij. Als ze er dan niet is dan ben ik dus erg eenzaam. Ja, ik besef inmiddels dat mijn hele sociale netwerk op zijn gat licht. Ik weet dat ik dus stappen moet gaan ondernemen om een nieuw netwerk...te vinden of op te bouwen.
Ik moet leren dat een relatie NIET mijn hele netwerk is....maar slechts een gedeelte ervan. Want alles maar dan ook alles alleen maar met je partner bespreken is wel erg belastend. Maar hoe maak je een nieuw netwerk, waar vind je dat?
Mijn zoektocht naar mijzelf leverd nog steeds nieuwe bewustwordingen op...ik word wel rustiger beheerster....maar val nog steeds in oude valkuilen...dat voelt als een soort falen. ik wil het graag NU METEEN goed doen....dus niet..leren accepteren dat dingen niet gaan zoals je graag wilt is een groot onderdeel van Emotionele volwassenheid, en dat valt mij ergggg zwaar!

Ik had afgelopen vrijdag geregeld dat mijn EX-vriendin op Facetime kwam met mijn dochtertje dat wil die kleine heeeel erg graag. die 2 zijn echt gek op elkaar. Ik had mijn ex-din s'morgens even gebeld ze werkte thuis dus dacht dat het wel kon, gewoon eens vragen hoe het met haar gaat. ze had geen tijd want ze moest rapporten schrijven voor haar werk. Ze stelde voor om even te bellen na de Facetime. Ik met mijn stomme kop een plaatje met een bos rozen gestuurd.... wat een sukkel ben ik toch...zo hopeloos...pffft...reactie op de app:
Het wordt een half uur later, ben nog erg druk. En rode rozen vind ik niet zo gepast. Past ongetwijfeld wel bij jouw gevoel maar zoals gezegd niet bij het mijne. Tot half 5.
De mijne:
Okey.....fijn dat je eerlijk en duidelijk bent naar mij, tot half 5.
Facetime was afgelopen en na 20min hoorde ik nog niks, ik belde haar op met de vraag hey is er wat tussen gekomen want we zouden toch even bellen? Antwoord: ooo ik wist niet dat we dan zouden bellen want we hadden geen tijd afgesproken. En ik heb nog veel te doen voor mijn werk.(vrijdag middag 17:15 met het weekend voor de deur)
Ik zei dan bellen we wel een ander keertje ze zei dat is goed.

Mijn interpretatie van dit gedrag is, respectloos gedrag van haar kant. Mijn gedachten waren dan ook hels...als je het dan niet meer wilt heb dan ballen en zeg gewoon dat je niks meer wilt met mij. en hou het niet nog altijd steeds wazig!! JA ik weet dat het uit is, en JA, ik mag geen verwachtingen hebben. JA mijn ratio en interpretatie van ik laat het je weten is veel kleiner dan die van haar. En ja ik pijnig mijzelf. Ik mis haar en wil met haar praten, zie blijkbaar dus niet..of is er nog niet klaar voor....ik weet het weer of nog steeds niet. En nee ik zit niet meer in de wachtkamer daar ben ik uit...nu nog invulling van mijn tijd.
Mijn Psychologe vroeg vandaag, mis je haar uit eenzaamheid, of mis je dat ongelofelijk wijze maatje, of is het liefde?
Ik heb erg veel moeite met de eenzaamheid, dat is een feit en daaruit komt ook misschien de angst en pijn haar lost te laten. Ik mis absoluut haar wijsheid, dat was 1 van de mooiste dingen aan haar. Maar bovenal, als ik alles weggooi of al haar imperfecties opstapel en alles wat bij haar hoort dan kan ik zeggen dat ik echt maar dan ook echt van haar hou.

Vandaag ook kwamen mijn psychologe en ik erachter dat ik een zwart/wit denker ben. Of ook wel een alles of niets man ben. Geen Grijs denker....pijnlijk erg pijnlijk...mijn opdracht de komende weken van haar is dan ook "leren doseren" in gesprekken...ik ben een erg open persoon en ben geneigd snel persoonlijke dingen te delen en daarmee voel ik mij meteen kwetsbaar. Dus als ik een schoolplein gesprekje voer moet ik mij forceren om het opervlakkig te houden. Daar schrok mijn psychologe van. ze zij als je een netwerkje hebt kan je de "last"" verspreiden en het lichter maken voor jezelf. Dus in een relatie komt ook alles!! op die 1ne dame terecht....HEFTIG!

Ik weet niet waar ik nu zit, ik weet wel dat ik nog steeds groei, ik weet dat het mij gaat lukken om mijn plek te vinden in mijzelf die mij blij maakt. Want eenmaal blij met mijzelf hoef ik niks te doen om de mensen om mij heen blij te maken...want dat is dan gewoon zo.

Het gaat goed met mij..........het slecht met mij, ik mis haar, ik hou van haar en zal haar altijd blijven missen en van haar houden want zei was mijn mijlsteen op mijn levenspad. Ik heb geen idee waar mijn levenspad mij heenbrengt behalve dat het naar erg mooi plekje lijdt op den duur.