Dat is een hele goede vraag.

En nee je hebt gelijk dat heeft zij niet zo letterlijk aangegeven. Wat ze wel steeds tussen neus en lippen heeft gezegd is:
Dat ze het heel druk heeft met haar werk en dat haar kinderen elke dag zoveel energie van haar vreten, en dat ze van smorgens tot dat ze naar bed gaan haar leegzuigen. Als ze elke dag al die 200 dingen die elke dag gebeuren met haar en haar kinderen, aan mij zou moeten vertellen over de telefoon beleeft ze dat weer opnieuw en daar had ze geen zin in. Daar heeft ze teveel verdriet van. Ze gaf wel aan dat ze meer ruimte nodig had alleen wist ze niet hoeveel meer ruimte. DAT kon ze dan niet aangeven. En hier komt de dubbele kant: als ik dan zei zullen we een weekendje even apart zijn? antwoorde zei meteen nee dat wil ik niet ik wil je wel in het weekend blijven zien.
Haar huis(van haar EX en haar) dat nog steeds niet verkocht is en daarover praten wil ze niet dat kost haar teveel energie. Ze wilde de vrijdagavond en zaterdagochtend met haar kinderen doorbrengen omdat ze ze de hele week al zo weinig van zag. Dus kwam ik alleen nog vanaf zaterdag 16u...ze zei dat ik haar benauwde als ik op vrijdag kwam maar er naar uit keek als ik op zaterdagmiddag kwam.
En het 1na laatste weekend(zondagochtend) tongzoende ze mij eindelijk weer vanaf de kerst maar ik wilde overdag geen bevestiging gaan vragen..dus liet haar...de laatste zondag kwam ze dus weer met haar gevoels opmerking zie vorige blogs.

Dus...nee zo letterlijk heeft ze dat niet gezegd...ze heeft mij alleen maar steeds stappie voor stappie geprobeert ruimte te maken.

Ik weet niet hoe ze er nu inzit...absoluut niet...alleen dat ik haar gevraagd heb voor een afspraak. zei wilde dat absoluut en zou mij laten weten wanneer. Dat is alles....Ik zou graag ALLES willen weten van haar maar ik wil niet gaan puschen mij opdringen. Dit komt vanuit mijn angst om te horen dat ze mij niet meer wil. Dus liever ga ik nog niet contact met haar opnemen, met de hoop dat zei eerder met mij contact opneemt. ja,ja daar is de hoop nog steeds.
Ik wacht liever nog een hele tijd met hoop....totdat ik zelf uiteindelijk wel de kracht vind om de eventeuele pijn wel kan dragen. Natuurlijk hoeft dat niet zo te zijn maar ik wil als de bijl dan toch valt het met waardigheid kunnen dragen en weglopen.

DAT kan ik nu nog niet..dus ja ik maak het mijzelf nu erg lastig mede door mijn angst maar ook door alles wat ik lees, dat iemand met rust laten eigenlijk de enige kans is op een positieve uitkomst. Maar is natuurlijk absoluut geen garantie.

Dus ik wil 1st mijn rug recht kunnen houden voordat ik ook maar IETS onderneem...