hallo iedereen,
het is alweer een tijd geleden dat ik hier op de site ben geweest.
Vandaar een update. Ik heb weer af en toe mijn moeilijke momenten gehad, ze duurden hooguit 2 dagen. Maar daarin heb ik dus weer ontzettend veel gehuild. Wanneer houdt dit op? Ik wil gewoon verder!
Ik heb mijn ex nog een keer gezien en we hebben een leuke middag gehad. Daarna hebben we ook nog gesmst waarin ik mijn liefde uitte en dat dat voor altijd zo was. Ik dacht dat hij niet terug zou smsen maar dat deed hij wel. Hij smste terug: ik ook van jou. Ik zou altijd zijn lieve meisje blijven en hij gebruikte zijn koosnaampje voor mij. *zucht* ... moeilijk.

Het is alweer meer dan 3 maanden geleden dat het uit is gegaan.

Op een gegeven moment 'went' het om hem niet meer dichtbij te hebben. De lege plek in mijn bed is gevuld door mijn enorme teddybeer wat ik van hem heb gekregen. Vind ik errug prettig, toch iets om mee te knuffelen, ;P

Ik kan dus al beter met het verlies omgaan maar verbaas me over het feit dat HIJ niet uit mijn gedachten is. Hoe lang duurt dat nog? Ik denk nu volgens mij vaker aan hem dan toen het aan was, haha.

Het verdriet is al stukken minder. Af en toe sta ik mezelf toe om te huilen dat het uit is. Maar niet lang, want was gebeurt is, is gebeurt. Ik leef nu in het heden en wil niet teveel terug kijken.

Hallo iedereen!
Het gaat goed met mij. Het is precies een maand geleden dat het uit is gegaan. Meer dan een week geleden heb ik met mijn ex gepraat.

Eén ding weet ik zeker, ik weet zelf hoe dingen in elkaar zitten. Ik hoef daar niet meer met jan en alleman over te praten. Ik ben klaar. Ik heb al geen pijn meer in mijn hart.

Hij had meer verdriet dan ik. Ik weet dat ik sterk ben. Sterker dan ik ooit zelf dacht te zijn. Dat doet me goed. Ik ben hiervan enorm gegroeid. En ik weet dat hij nog heel veel van mij houdt. Ik geef hem de tijd die hij nodig heeft en ondertussen ga ik verder met mijn leven. Ja, ik houd nog steeds heel veel van hem. En ik vind dat niet erg. Het doet mij geen pijn meer. Misschien dat we ooit weer als goede vrienden met elkaar om kunnen gaan. Maar nu niet. Wij hebben allebei tijd nodig. Ik weet dat ik minder nodig heb dan hij, maar ik respecteer hem heel veel en geef hem die tijd.

Ja, ik heb weer een dip. Ik praat er met mensen over en die zeggen mij dat hij er al heel lang mee bezig is.
Wat gemeen! Dit heb ik toch niet verdiend na 7 jaar?
Ja, ik loop de stadia een beetje door elkaar. Het ging goed en nu weer niet. Iemand zei tegen mij dat als hij nog van mij hield dan had hij mij al veel eerder gebeld. En het is al 12 dagen geleden. Hij houdt dus niet meer van mij zoals vroeger. Dat doet echt pijn.
Ik had het al geaccepteerd, maar de hoop is nu ook weg. En dat maakt mij woest. Waarom? Waarom wilde hij niet verder met mij? Waarom mag ik geen contact met hem opnemen? Hij heeft mij toch pijn gedaan? Waarom zou ik hem moeten sparen?

Gister had ik mijn ex gezien. Het drong 's avonds pas echt door. Ik was kapot. Ik belde met zijn zus. Daaruit kwam naar voren dat hij er langer mee zat en hij mij eigenlijk niet durfde te kwetsen.

Ik had het heel zwaar. Ik wilde hem bellen. Vragen waarom.
Ik heb echt bolle dikke ogen. Ik heb me helemaal leeg gehuild. Ik wou dat die dipjes niet terug kwamen. Ik haat dit gevoel.

Ik heb zitten nadenken en schrijven en nadenken en schrijven. Uiteindelijk viel ik in slaap.
Ik werd wakker en weer zat ik na te denken.
Ik heb een brief klaar. Waarin staat dat ik denk dat ik weet waarom. Dilemma of ik die brief zal sturen. Er staat alleen dat ik denk waarom hij het deed. En dat ik mijn excuses wilde aanbieden dat ik het hem soms moeilijk maakte. Excuses voor mij deel dat onze relatie niet lukte.

Ik zag vandaag mijn ex.

Nadat hij het uitmaakte, heeft hij gezegd dat ik mijn fiets nog steeds bij hem mocht stallen. Als ik de fiets ophaal, zie ik hem niet, het staat voor de woningcomplex. Dus het leek mij niet erg de fiets daar te laten staan. Ik parkeer de auto voor en ga met de fiets door naar school.

Maar hij zat in het kamertje voor de parkeerplaats. Ik zag hem in mijn achteruitspiegel. Ik denk wel dat hij mijn auto heeft gezien. Hij moet hem ook horen als ik hem start. Maar we hadden geen oogcontact.

Ik voelde klein beetje verdriet. Ik was rustig. Geen tranen. Het was goed zo. Ik ben al erg goed op weg. :

Pff, wat is het moeilijk. Ik las enkele verhalen van jullie en maakte mezelf helemaal gek. Ik dacht bijvoorbeeld dat hij ook niet meer van mij hield en dat hij mij veel langer aan het lijntje hield.
Dat moet ik niet doen! Maar ik vind het zo moeilijk om het hem niet te kunnen vragen. Daarom belde ik meteen een vriendin die mij gelukkig geruststelde. Ze zei ook dat mijn ex mij overschatte. Ze denkt dat hij denkt dat ik er zo overheen kom. Klopt wel, hij dacht ook zo. Hij zei dat ik het wel goed met mij zou komen. Hij moest eens weten hoe moeilijk ik dit vind.

Aaargh! Wat is dit moeilijk!