Dag lieve mensen,
Vanavond ga ik met nog 8 collegas weer voor het eerst op stap! Eerst lekker uit eten, en daarna lekker het nachtleven in. Ik kijk er de hele week al een beetje naar uit. Eindelijk weer eens even eruit. Ook leuk om mezelf weer eens helemaal op te tutten! Lang niet gedaan!
Deze week verliep het verder iets minder met mij dan vorige week, meerendeels omdat mijn ex via msn steeds contact probeert te zoeken, ik heb het tot nu toe steeds weten te negeren, Waar ik best wel trots op ben. Het is wel heel moeilijk, vooral omdat hij de meest onnozele vragen steld aan mij. Hij vraagt of ik al een nieuwe liefde ben tegen gekomen, en of ik boos op hem ben omdat ik niet reageer. Bij die laatste vraag snapte ik echt, hij is geloof ik best dom! Want ja logisch dat ik behoorlijk kwaad op hem ben, na alles wat hij samen met zijn ouders me aangedaan heeft. Verreweg van het stukje klasse dat ik dacht dat ze hadden. Ronduit onbeschoft gewoon. Daarom de vraag of ik kwaad op hem was, ik moest er gewoon erg om lachen. Hij snapt duidelijk dus echt niet hoeveel pijn, leed en verdriet hij me aangedaan heeft!

Vandaag was het precies drie weken geleden dat ik voor het laatst wat gehoord had van hem. Daarom was de schrik vandaag groot.
Ik dacht nl dat hij zijn email had verwijderd,maar tot mijn schrik vandaag plots mijn ex op de msn. Het was net zo heerlijk rustig in mijn leventje, had nog wel last van ldvd, maar het begin was er, en ik voelde me net zo goed. En dan ineens de schrik vandaag, hij op msn. Hij begon natuurlijk te praten tegen me, ook al heb ik hem zo vaak gezegd nu, laat me even met rust, bel me niet, zoek geen contact met mij. Maar dan toch weer, wil hij kwetsende dingen tegen me zeggen. Hij vroeg aan me, hoe het met me ging, waarop ik antwoorde dat het goed met me ging. Daarna begon hij direct weer over zichzelf, hij had een nieuw huisje aangeboden gekregen, met wel vier slaapkamers, erg groot huis, en hij was zo enorm gelukkig.. een schat van een meid was zijn nieuwe vlam!

Zo sterk als ik me vorige week voelde , zo slecht begint deze ochtend! Vannacht weer eens een nachtmerrie gehad, over hem. Wederom gedroomd dat hij me terug wilde, en ik ging hier in mee in mijn droom. En nu zit hij toch weer even in mijn gedachten. Hoop dat de week ondanks dit slechte begin van de maandag toch nog mooi wordt. raar he, dat dan ineens de dag zo apart kan beginnen, met die eikel in mijn gedachten!
Ach, ik ga snel naar mijn werk, en dan maar kijken wat de dag me brengt!
Liefs missy

Ik weet deze week niet wat me overkomt, ik heb deze week een heel raar gevoel van "sterkheid" over me heen.. Ik voel me enorm sterk, kijk met een heel andere blik op mijn verbroken relatie. Vind het bijna angstaanjagend. Het lijkt wel of ik me ineens besef, dat onze relatie eigenlijk helemaal niet alles voor me betekende.
Dat het gevoel aan het minderen is. Ik voel me sinds deze week nog geen enkele dag niet goed, zelfs niet als ik sochtend van bed kom, waar ik eerder nog zon last van had.
De ene kant ben ik zo blij met dit gevoel, aan de andere kant voelt het angst aanjagend, ik ben letterlijk een beetje bang voor dit gevoel. Bang om het houden van los te laten, terwijl het wel gebeurd. Eigenlijk zou ik de vlag uit moeten hangen, maar ik ben tegelijk enorm angstig voor dit "blije" gevoel

door mijn verdriet heen probeer ik steeds maar wat te relativeren. Ik probeer de dingen te zien zoals ze zijn. Ik mis mijn ex, maar ik weet tegelijk ook: dit komt nooit meer goed. Hij heeft me teveel gekwests, en teveel vernederd, en voorgelogen. Dat is gewoon de keiharde waarheid, ik vraag me vaak af, hoe zou ik ooit nog gelukkig met hem moeten worden, nu ik weet wat ik nu allemaal weet over hem, hoe hij werkelijk is. Nee dat zou niet kunnen. Daarom is er voor mij ook maar 1 weggetje te gaan: mijn eigen. En al is er nog steeds oorlog tussen mijn gevoel en verstand, uiteindelijk is er toch alleen maar die ene eenzame weg te gaan. Als ik het nu wel of niet wil, er is gewoon simpel weg geen ander weggetje te belopen, daarom moet ik erdoor heen, heel voorzichtig probeer ik stappen in de juiste richting te lopen, maar oh wat is dat moeilijk zeg. En ik hoop dat als ik hier ooit klaar mee ben, met mijn verdriet, dat ik het een plekje kan geven. Dat ik misschien nog aan de mooie herinneringen een glimlach kan voltrekken. Soms vraag ik me af, zou de pijn die hij mij aangedaan heeft, ooit bij hem terug komen? Misschien dat hij dan nog eens aan me denkt...

Lieve mensen.
Vandaag weer al veel meegemaakt. Vanochtend was mijn oma gevallen, en die moest direct naar het ziekenhuis. Zijn nu onderzoeken aan het doen. Ze heeft ontzettend veel last van haar been. Ik was zo met de situatie aan dat ik mijn ex een mailtje gestuurd heb. Hoe veel ik nog van hem hou, als hij wel beseft wat hij me aangedaan heeft etc.. Ik miste hem even zo erg, als er iets in de familie was, dan was hij er altijd voor me. en nu miste ik hem, en besloot hem te mailen. Waarschijnlijk komt die mail toch weer onder het oog van zijn ouders terecht, maar zelfs dat hield me niet tegen. Twee weken heb ik niks van me laten horen, en nu heb ik het verprutst!!

wil toch even nog wat van me afschrijven vanavond voor dat ik lekker vroeg mijn bedje in kruip. Het weekend staat weer voor de deur.. En pfffff.. Het is nu vrijdagavond, en ben nu de hele tijd al aan het nadenken wat ik eens kan gaan doen dit weekend. Vanavond even lekker onder de zonnebank geweest, en dan lig je daar zo'n half uur in je nakie na te denken... en nu raak ik de gedachte aan hem even niet meer kwijt. Ineens voelde ik weer even zoveel verdriet als ik dacht aan onze mooit momenten samen.. de koosnaampjes die we voor elkaar hadden.. gewoon zijn lach.. zijn lieve woordjes.. Die gedachten probeer ik eigenlijk steeds wat te vermijden, maar vanavond lukt het niet hoor. Nog steeds heb ik het gevoel dat ik mijn ware liefde nu kwijt ben, maar hij was mijn ware liefde niet, anders was hij niet vreemdgegaan.. Maar toch zoek ik nog vaak de schuld bij mezelf.. ook omdat hij tegen mij gezegd heeft dat hij vreemd ging omdat hij vond dat ik hem zo claimde. Als ik hem niet geclaimd had in zijn ogen, had hij niet vreemdgegaan, en waren we misschien gewoon nog heel happy nu samen.. en had ik misschien nu al met een mooie zwangere buik rondgelopen. Ik weet verstandelijk gezien ook wel, dat ik de schuld niet bij me eigen moet zoeken,want het "claimen" van mij was voor hem natuurlijk een mooi excuus.. maar toch.. die gedachten.. van verdriet, frustratie en wanhoop, het komt vanavond weer even boven, Ook voel ik zoveel woede, woede tegenover hem, maar ook woede tegenover zijn familie, woede tegenover alles wat ze mij aangedaan heb. Zijn ouders hebben me met zoveel woorden geestelijk zo de grond in getrapt, zo veel woorden die zo gemeen waren, die niet eens waar waren, die puur tegen de echte waarheid ingingen, puur bedoeld om me maar te kwetsen. Om maar van me af te zijn, omdat ik niet goed genoeg was voor hun zoontje(28), En dan nog zijn woorden.. over zijn nieuwe vriendin.. hoe lekker ze is, hoe volwassen(19), hoe zoveel leuker en mooier dan mij..