Zelf merk ik dat de steun uit m'n omgeving wegebt. Ervaren jullie dat ook? M'n ex en ik zijn nu 3 maanden uit elkaar en in het begin hangen ze allemaal rond je. Iedereen vind het erg en als er iets is dan hoef ik het maar te vragen. Maar tot op de dag van vandaag heb ik nog altijd meer slechte dan goede dagen. En als ik dan iemand zie en die vraagt hoe het gaat dan zou ik het liefst van al willen huilen. Gewoon non-stop huilen en zeggen dat ik me zo rot voel, dat ik zo eenzaam ben. Toch doe ik het tegenovergestelde: ik zet m'n pokerface op, lach en zeg: het gaat goed.

Ik heb hem onlangs voor het eerst weer gesproken sinds ik z'n nieuwe vlam zag. Toen hij kwam aanlopen voelde ik weer al die woede in me opkomen. Woede die zo groot was, het oversteeg mezelf echt. Nog voor hij iets kon zeggen ben ik beginnen slaan en roepen, gewoon alle onmacht, alle pijn en alle woede moest eruit. Ik schrok echt van mezelf. Uiteindelijk zijn we toch beginnen praten en heeft hij zich ook uitgebreid verontschuldigd. En nadien kon ik weer met hem lachen. Toen ik dan bijna thuis was begon alles na te zinderen.

Hoi iedereen