Iedereen heeft volgens mij 2 of meerdere personen in zich, dit heb ik vooral gemerkt bij mezelf sinds ik in dit drama zit.
Heb blijkbaar gevoelens en gedachten waarvan ik niet wist dat ik die had,alsof ik ineen keer iemand anders ben.... heb heus wel verdriet gekent in mijn leven maar niet zo lang en intens als nu.
Ik merk dat muziek daar een belangrijke rol in speelt, het versterkt je gevoelens.
Je kan je er beter door gaan voelen maar je kan ook lekker meehuilen met een gevoelig liedje.

Oké zit dus nu in een donker huis helemaal alleen, dochter naar een festival met een groep en zoon bij een vriend logeren. Dat zette mij aan het denken.. ze worden ouder en hebben al een beetje de leeftijd om op pad te gaan, stappen en met vrienden dingen doen. Dat heb je al helemaal met een tweeling want ze gingen ook tegelijk naar het voortgezet en ook toen was het huis in een keer leeg, maar toen had ik A nog.
Ooit gelezen over het empty nest syndroom.... in een keer ben je ook echt alleen!

Werd vroeg wakker vanochtend en dan beginnen bij mij alweer de hersenen op volle toeren te werken...
Ik probeerde mijn gesprek met A van gisteren voor de geest te halen maar ben al weer grote stukken kwijt.
Ik heb het gevoel grote gaten in mijn geheugen te hebben en dat is niet nieuw...
Ook op mijn werk maak ik de meest domme fouten en vergeet dus erg snel iets...
Vroeg me af of iemand dit bekend voor komt.
Ligt het aan de situatie waar ik in zit? Ik heb natuurlijk een hoop op mijn bord gekregen dat weet ik en je moet een hoop regelen, dingen waar je hoofd helemaal niet naar staat..

Donderdag schreef ik nog dat ik geen contact zou zoeken. Ik had toch een zwak moment die avond en heb hem een sms gestuurd....
Ik schreef hem dat ik het erg vervelend voor hem vind dat hij zich zo rot voelt en dat het fijn was, dat wij zo prettig gesprek hebben gehad of woorden van gelijke strekking..
Waarom deed ik dit...omdat ik behoefte had aan contact met hem. Na zoveel maanden stilte heb ik hem binnen 1 week, 2 keer aan de telefoon gehad, gezien, gekust en tegen hem aan gehangen op de bank.

Word een beetje niet goed van mezelf, zit hier wel stoer anderen antwoord te geven op hun vragen maar weet het zelf ook niet meer. Gisteren zo gelachen en ik voelde me zo goed, en hup het gaat weer bergafwaards. Ik wil hem weer horen, ik wil hem weer zien en voelen, dan in godsnaam maar weer achter op de motor ook in dit rotweer.
Nee ik zoek geen contact maar het is zo moeilijk om dit niet te doen, want wat bereik ik ermee??? Helemaal niks en dat weet ik zelf.
Gelukkig heb ik veel steun van jullie en ik ben zo blij dat ik besloten heb om me bij jullie te voegen!!!!

Na mijn ontmoeting maandag met A (vind ik prettiger dan ex) ben ik vreselijk rusteloos. Ik hoop nu steeds dat hij weer wat van zich laat horen! Stom van mij maar na maandag dacht ik toch dat hij snel weer wat van zich zou laten horen.
Maar nee, loop nu als een debiel appeltje met mijn mobiel bij me voor het geval hij misschien toch een smsje zal sturen. Gaat zelfs mee naar de wc. Omdat het juist zo lekker ging maandag ben ik weer helemaal van slag en kan mezelf wel voor mijn hoofd slaan. Toen ik boos op hem was, was het makkelijker.

Vroeg me af of er meer mensen die site kennen cambriana.nl is geschreven door een amerikaanse die op haar vijftigste gedumpt werd. Is een site voor langere relaties en aangezien die van mij bijna 25 jaar duurde schaar ik mij daar ook maar onder, ben gewoon benieuwd.
Net is hij geweest en heeft zijn motor opgehaald en is een eind toeren. Hij heeft hier gewoon koffie en een stukje taart op en hij heeft zoals hijzelf zegt "kortsluiting in zijn kop". Gaf me een kus en heb hem een beetje getroost, moet mijn illusies maar aan de kant zetten.