Stomme trut die ik ben, na het telefoongesprek gisteren met hem ging het vrij aardig met mij.
Hij zou vandaag terugbellen over een vrij belangrijk iets en nu, zit ik al een uur of wat te wachten op hem.
Dom, dom, dom, laat los, ga door met vandaag maar... ik kan het niet.
Ja ik kan het wel, kom op zeg, pfffff er heerst een strijd in mij en kom er niet uit.
Ben zo zenuwachtig, ken je dat? Zo'n raar gevoel van binnen, in ieder geval niet prettig, alsof ik een examen moet doen, zo'n gevoel dus.
Heb al de afwas gedaan, planten water gegeven, hond uitgelaten en voel me zo rusteloos...

Hoera of niet??? Ben binnenkort jarig en vier dit vandaag. Alsof de duvel er mee speelt? Hij belde vanochtend op en was overstuur. Het gesprek was vrij emotioneel moet ik zeggen en toen ik ophing wist ik niet hoe ik het had. Wil Mrbean en Jelle nog even bedanken!!!
Ben dus weer gekalmeerd en heb het best gezellig gehad vandaag. Wat leuke dingen mogen ontvangen maar ik voelde wel het gemis van mijn beste vrienden die niet konden komen...

Vrij, 28/08/2009 - 16:47 — Letje Mannen
Oké mannen lees dit en laat eens weten of dit (valse) hoop is of niet.
Een paar weken geleden kwam mijn toekomstige ex man langs om wat spullen op te halen. Is al 8 maanden weg maar heeft nog geen ruimte zegt hij. Er staat nogal wat, eigenlijk een hele garage vol.
Toen hij kwam begon mijn boosheid weer op te borrelen en begon hem te vertellen hoe ik hierover denk.
Toen stond ik in de keuken en hij kwam ook naar binnen en vroeg "hou je dan nog van mij"?
Ik brak, beaamde het en begon te huilen en hij nam mij in zijn armen.

Vond nederlandse muziek nooit veel aan. Een paar uitgezonderd zoals bijv de Dijk pffff nou die hoor ik nu met hele andere oren aan. Teksten waar ik altijd uit volle borst meezong hebben nu toch wel een hele andere invloed op mij...
Marco Borsato is er ook zo een met het liedje Waarom jij? Man, man wat een tekst, niks meezingen, stilletjes de tekst in mij opnemen en ja hoor daar is het tranendal weer.
Die Marco toch, weet het wel te raken in mijn binnenste, tot in mijn tenen.

Oké deze week gaat het dus niet zo geweldig met mij vandaar mijn ernorme behoefte om hierover te schrijven. Zit erg met het waarom...
Waarom is zijn liefde over, waarom heeft hij niet gevochten voor ons, waarom weg gaan en waarom niet hierover kunnen praten en zo zou ik nog wel lang door kunnen gaan.
Hij was al geen prater dus waarom (alweer) denk ik dat hij dat ineen keer wel zou gaan doen? Ook zoiets, ik probeer zelf de antwoorden in te vullen en dat is natuurlijk nooit goed. Ik kan niet in zijn hoofd kijken maar wat zou ik dat graag willen!