Klagen mag en zoveel je wilt, ook je gevoel uitstorten, daarvoor is deze site
Tja, ik kan er eigenlijk niet zoveel op zeggen, het spijt me Letje. Want wat je hier schrijft is ook gewoon zo een gevoel wat je hebt...en er ook op sommige momenten gewoon is. Zeker omdat je toch zo lang samen bent geweest is dat moeilijk. Laat die kaarsjes dan nu maar even weg inderdaad, anders voel je de eenzaamheid misschien nog meer. Dat komt dan wel weer, als je er echt zin hebt. Ik kan er dus eigenlijk weinig op zeggen, behalve..heel veel sterkte en ik hoop dat dit rotgevoel vlug weg zal gaan.

Groetjes van
emotional

Hoi Letje, eenzaamheid, ieder mens heeft wel eens daarmee te maken. Het gezinsgevoel dat ik had zorgde ervoor dat we nooit alleen waren, de kinderen zorgen nu ervoor dat ik me thuis nooit alleen voel. Tuurlijk, vrienden en familie zijn er nog, maar die slapen niet bij me thuis, als ik wakker word zijn ze er ook niet. Het is heel herkenbaar, je partner en kinderen zijn toch het meest intiem betrokken bij jouw eigen leventje, de rest wonen niet in jouw huis, dat maakt wel het verschil. Ik heb de kids nog, de jongste is pas zeven, maar wat verlang ik soms naar vroeger, toen ze pas 2 zijn ofzo. De oudste 2 beginnen hun eigen leventje te hebben, ik vrees de dag dat ze allemaal uit huis zijn. Ik heb ze nu al verteld dat ze in de buurt moeten blijven als ze straks een eigen leventje hebben Maar ja, uiteindelijk zal ik ooit op mezelf wonen, toen ik nog een vrouw had was ik daar niet bang voor. Ik zal denk ik dat gevoel van leegte en eenzaamheid in mijn huis willen opvullen met veel erop uit trekken, onder de mensen zijn, hetzelfde als ik toen deed voor het huwelijk.
Tja, wij lotgenoten begrijpen idd maar al te goed hoe het voelt, die eenzaamheid, ik ben maar al te blij met deze site, met al die lieve lotgenoten hier, heldere sterretjes idd in de donkere nacht

Mr Bean

Ik herken dat gevoel van eenzaamheid wel hoor. Al ben ik op mijn werk of stage of bij familie met zoveel mensen om me heen, toch voel ik me eenzaam.
Je mist gewoon degene aan wie je je verhaal kwijt kon, je hart kon luchten of praten over niks......
Lekker tegen iemand aanliggen, niet eens de seks, want dat is niet het belangrijkste. gewoon het idee dat er altijd iemand voor je is.
Al heb je tig vrienden, die kunnen niet de intimiteit en exclusiviteit van een relatie vervangen........
Je denkt de hele wereld te hebben en dan ineens is er niks meer.
Het is zo raar, zo stil, zo eenzaam..........
Jouw wereld staat stil, terwijl hij voor de rest gewoon doordraait.
Laat die kaarsen voorlopig maar even zitten, maakt je mss wel verdrietiger. Misschien over een tijdje.
Je mag zoveel klagen als je wilt.
We weten wat je voelt en zijn er voor je!