Hoi Letje

Persoonlijk denk ik dat wanneer je nog met een grote hoop verdriet en tranen je beter niet probeert stoer te doen door bvb het schrijven van opwekkende stukjes naar een ander want dat verdriet komt toch weer opgeweld en dan komt het harder aan omdat de dag ervoor zo leuk was. Er eigenlijk de ganse tijd rustig mee proberen om te gaan lijkt me het beste.
Maar het kan ook zijn dat het voor iedereen verschillend werkt.
Ik ben in mn 6de week stilte. Geen telefoon, geen sms niets van hem. Heb hem vorige week 1x zelf gebeld wat aanleiding gaf tot mn blog "moet dit nog in dit leven". Deze keiharde opmerking van hem heeft ervoor gezorgd dat ik me nu enorm op mn plaats gezet voel en vernederd en niet anders kan dan proberen zo goed mogelijk voort te leven en voor mn dochter te zorgen. Maar ik hou nog van hem. Héél veel, dus er is voor mij geen reden om lachend de dag door te brengen. Ik weet niet, het is een soort van pseudo-sereniteit die me vooruit duwt. Ik hoop wel dat er toch nog eens een telefoontje komt van hem maar zit er niet meer onrustig op te wachten.
We (de gedumpten) weten allemaal dat we verder moeten maar laten we eerlijk zijn het gaat nu eenmaal niet gemakkelijk en het heeft zn tijd nodig.
Goede moed (en je bent zeker niet de oudste - als mn dochter volw is , zal ik mid 50........)
diep

Heeel erg herkenbaar.
Waar ik me een paar weken geleden zo sterk en stoer voelde zo enorm veel verdriet voel ik momenteel. Diep in de put, ik kan weer van voor af aan beginnen met eruit krabbelen.
Ik heb er de balen van en ik wil het Godver (inderdaad) NIET MEER!

Sterkte

Hé Letje, het is normaal, dat op en neer gaan, ik ging in het begin ook tegen het plafond, ik kon het niet geloven, zo wisselvallig als ik was. Ik dacht dat ik een stabiel persoon was, onkwetsbaar, maar tegen ldvd is niemand bestand. Je hoeft je echt niet groot te houden, iedereen hier heeft hetzelfde meegemaakt, jong en oud, we zijn tenslotte allemaal mensen met dezelfde kwetsbaarheden.
Wees geduldig met jezelf, probeer het niet te forceren, accepteer dat je nu in het begin erg wisselvallig bent, dat hoort zo. Jong of oud, ldvd is niet leeftijdsgebonden, en volgens mij ben je niet de oudste. By the way, je bent zo jong als je je voelt, dus daarom ben ik nog steeds 20 Jij bent een paar jaartjes ouder, dus hoogstens 24

Tijd heelt alle wonden, heb geduld met jezelf, accepteer die golven in je die op en neer gaan, na een tijdje zullen de golven minder hoog worden, het slijt, maar dat hoef ik je niet te vertellen. En het is met vallen en opstaan, je wordt soms teruggeworpen, dat is frustrerend, maar laat je niet daardoor van de wijs brengen, gewoon stug doorgaan met uit je dal kruipen, dan zul je op een dag er helemaal uit zijn.

En zoveel mogelijk je gevoelens, pijn en verdriet hier wegschrijven, maar volgens mij doe je dat meer dan voldoende.

Je bent sterker dan je denkt, daarom wil ik je niet meer lastigvallen met clichés, en jou alleen maar veel sterkte, licht en wijsheid wensen, in de voor jou soms donkere tijden.

Mr Bean

Heel herkenbaar. Je houdt je groot voor de buitenwereld, hun zijn je 'gezeik' op een gegeven moment ook zat. Daarom ben ik ook zo blij met dit forum!
Steeds als je denkt dat je sterk bent, kun je zomaar weer instorten.Je wilt die pijn niet voelen, maar het overvalt je..!@#$%^&*()_+
Ik vind je heel wijs hoor meid. Liefdesverdriet is niet leeftijdsgebonden.
Sterkte!

Waar ben je nu weer naar toe?